لباس نمازگزار

بر مسلمانان واجب است که برای انجام نماز مقدماتی را رعایت کنند. از جمله این مقدمات لباس نمازگزار است که دارای محدوده و شرایطی است که در بعضی موارد ( مقدار پوشش و جنس لباس) برای خانم ها و آقایان متفاوت است.و شرایط آن پاک و مباح باشد، از اجزای مردار و حیوان حرام گوشت نباشد، برای مردان هم طلابافت و از ابریشم خالص نباشد.در برخی موارد نیز نیاز به پاک بودن لباس نمازگزار نیست،که شامل: خون زخم روی لباس یا بدن، خون کمتر از درهم روی لباس یا بدن، خون روی لباس های کوچکی که عورت را نمی پوشاندو در شرایطی که امکان از بین بردن نجاست نیست.

مقدار پوشش در نماز

مرد

مرد باید در حال نماز عورتین خود را بپوشاند، هر چند کسی او را نمی‌بیند و بهتر است از ناف تا زانو را بپوشاند.


زن

زن باید در موقع نماز تمام بدن و موی خود را با پوششی که کاملاً بدن را می‌پوشاند بپوشاند، ولی پوشاندن صورت به مقداری که شستن آن در وضو واجب است و دستها تا مچ و پاها تا مفصل ساق لازم نیست.

توجه:

  • از آنجا که چانه، جزیی از صورت است، لذا لازم نیست در نماز آن را بپوشاند، ولی پوشاندن قسمت پایین چانه واجب است.
  • پوشاندن پاها تا مفصل ساق در صورتی که نامحرم حاضر باشد واجب است.
  • هرگاه در بین نماز متوجه شود که مقداری از موهایش پیداست و فوراً آن را بپوشاند نمازش صحیح است مگر زمانی که ظاهر شدن مو عمدی باشد.
  • اگر نمازگزار بعد از نماز بفهمد که در نماز پوشش واجب را نداشته، نمازش درست است.

شرایط لباس نمازگزار

پاک باشد

  1. لباس نمازگزار باید پاک باشد.
  2. کسی که نمی‌داند نماز با بدن و لباس نجس، باطل است اگر با بدن یا لباس نجس نماز بخواند نمازش باطل می‌باشد.
  3. اگر نداند که بدن یا لباسش نجس است و بعد از نماز بفهمد نجس بوده است، نماز او صحیح است، ولی اگر قبلاً نجاست آن را می‌دانسته و فراموش کرده و با آن نماز خوانده، نمازش باطل است.
  4. اگر در بین نماز متوجه شود که لباس یا بدنش نجس است،اگر بداند نجاست از قبل از نماز بوده یا مقداری از نماز را با نجاست انجام داده است و وقت هم وسعت داشته باشد نماز باطل است،ولی اگر وقت تنگ باشد چنانچه برای وی، ازاله‌ی نجاست از بدن یا درآوردن لباس نجس بدون ارتکاب عملی که منافات با نماز دارد ممکن باشد باید نجاست بدن را بر طرف یا لباس نجس را از خود دور کند و نماز خود را تکمیل نماید، و چنانچه برطرف کردن نجاست با حفظ حالت نماز برای او امکان ندارد و در صورتی که نتواند،به حالت عریان نماز بخواند با همان وضعیت نماز را تمام کند.
  5. اگر لباس نجس را آب بکشد و یقین کند که پاک شده است و با آن نماز بخواند، و بعد از نماز بفهمد پاک نشده، نمازش صحیح است، ولی برای نمازهای بعدی باید لباس را تطهیر کند.
  6. لباسی که نجس بودن آن مشکوک است محکوم به طهارت بوده و نماز خواندن با آن صحیح است، بنابراین نماز در لباسهای معطر به عطرهایی که حاوی الکل است و نمی‌دانیم آن عطرها نجس است اشکال ندارد. همچنین شخصی که به علت اضطرار، مجبور به تطهیر مخرج بول با سنگ یا چوب و یا هر چیز دیگری می‌شود و هنگامی که به منزل مراجعت می‌کند آن را با آب تطهیر می‌نماید، اگر نداند لباسش با رطوبت بول نجس شده است لازم نیست موقع نماز آن را عوض کرده یا تطهیر نماید.

غصبی نباشد

  1. لباس نمازگزار باید مباح باشد (غصبی نباشد.)
  2. اگر نداند یا فراموش کند که لباس او غصبی است و با آن نماز بخواند، نمازش صحیح است، همچنین اگر نداند پوشیدن لباس غصبی حرام است.
  3. اگر با عین مالی که خمس یا زکات آن را نداده است، لباس بخرد نماز خواندن در آن لباس باطل است.

از اجزای مردار نباشد

  1. لباس نمازگزار باید از اجزای حیوان مرده‌یی که دارای خون جهنده است نباشد، و احتیاط واجب آن است که از اجزای مرداری که دارای خون جهنده نیست نیز نباشد.
  2. هرگاه قطعه‌یی از مردار همراه نمازگزار باشد، بنا بر احتیاط (واجب) نمازش باطل است، ولی در صورتی که از چیزهایی که دارای روح نیست، مانند مو و پشم و شاخ و استخوان باشد و حیوان هم در اصل حلال‌گوشت باشد، نماز باطل نیست.
  3. حیوانی که تذکیه‌ی آن مشکوک است، از این نظر که نمی‌توان گوشت آنرا خورد و در پوست آن نماز خواند در حکم میته است، ولی از نظر طهارت و نجاست، حکم میته را ندارد و پاک است، و نمازهای گذشته اگر با جهل به این حکم، انجام گرفته است، محکوم به صحت است، بنابراین چرم طبیعی که نمی‌دانیم از حیوانی است که شرعاً تذکیه شده یا خیر نجس نیست ولی نماز با آن باطل است.

از حیوان حرام‌گوشت نباشد

  1. لباس نمازگزار باید از حیوان حرام‌گوشت نباشد، و اگر مویی از آن هم به لباس یا بدن نمازگزار چسبیده باشد نماز او باطل است.
  2. اگر آب دهان یا بینی یا رطوبت دیگری از حیوان حرام‌گوشت، مانند گربه بر بدن یا لباس نمازگزار باشد، نماز باطل است، مگر این که خشک شده و عین آن بر طرف شده باشد، بنابراین اگر فضله‌ی پرندگان حرام‌گوشت بر روی بدن یا لباس باشد، نماز با آن باطل است، ولی اگر خشک شده و از لباس یا بدن زدوده شده باشد نماز صحیح است.
  3. مو و عرق و آب دهان انسان و موم عسل و مروارید و صدف اگر بر لباس و بدن نمازگزار باشد، نمازش اشکال ندارد.
  4. اگر شک داشته باشد که لباسی از حیوان حلال‌گوشت است یا حرام‌گوشت، نماز خواندن با آن بی اشکال است.

طلا بافت نباشد

  1. پوشیدن لباس زربافت برای مردان حرام و نماز با آن باطل است، ولی برای زنان در همه حال بی اشکال است.
  2. آویختن زنجیر طلا و به دست کردن انگشتر طلا و بستن ساعت مچی طلا برای مردان حرام است و بنا بر احتیاط واجب نماز با آن باطل است.

توجه:

  • ملاک حرمت استفاده از طلا برای پوشیدن یا به گردن آویختن توسط مردان، صدق زینت نیست، بلکه استفاده از آن به هر صورت و به هر قصدی حرام است، هر چند انگشتر، حلقه، گردنبند و مانند آن باشد و از نظر عموم علامت آغاز زندگی زناشویی فرد به حساب‌اید نه زینت، و هر چند از دید دیگران مخفی باشد، ولی استفاده از آن برای جراحی استخوان و دندانسازی اشکال ندارد.
  • در حرمت پوشیدن طلا برای مردان، فرقی نیست بین آن که مدت کم باشد، مثل لحظه‌ی عقد یا زیاد.
  • اگر چیزی که طلای سفید نامیده می‌شود همان طلای زرد است که بر اثر مخلوط کردن ماده‌یی، رنگ آن سفید شده حکم طلای زرد را دارد، ولی اگر عنصر طلا در آن به قدری کم است که عرفاً به آن طلا نمی‌گویند مانع ندارد.
  • پلاتین، طلا نیست و حکم آن را ندارد، از این رو استفاده از آن اشکال ندارد.

از ابریشم خالص نباشد

لباس مرد نمازگزار حتی چیزهایی مانند عرقچین و جوراب و آستر لباس و امثال آن باید از ابریشم خالص نباشد. در غیر نماز هم پوشیدن آن برای مرد حرام است، ولی دستمال ابریشمی و مانند آن اگر در جیب مرد باشد اشکال ندارد و نماز را باطل نمی‌کند.

شرط پنجم و ششم اختصاص به لباس مردان دارد.


مواردی که لازم نیست بدن یا لباس نمازگزار پاک باشد

۱. آن که به واسطه‌ی زخم یا جراحت یا دمل، لباس یا بدن به خون آلوده شده باشد.

  • اگر در بدن یا لباس نمازگزار، خون یا جراحت یا دمل باشد، چنانچه طوری است که آب کشیدن بدن یا لباس یا عوض کردن لباس معمولاً یا برای این شخص، سخت است، تا وقتی که زخم یا جراحت یا دمل خوب نشده است می‌تواند با آن خون نماز بخواند. همینطور است چرکی که با خون بیرون می‌آید یا دوایی که روی زخم می‌گذارند و نجس می‌شود.
  • خون بریدگی‌ها و زخم‌هایی که به زودی خوب می‌شود و شستن آنها آسان است، این حکم را ندارد (یعنی اگر در بدن یا لباس نمازگزار باشد، نماز او باطل است).


۲. آن که خون موجود در لباس یا بدن کمتر از درهم (بند انگشت اشاره) باشد.

  • اگر بدن یا لباس نمازگزار به خون- غیر از آنچه در مورد قبل ذکر شد- آلوده باشد، در صورتی که مقدار آن کمتر از بند انگشت سبابه باشد نماز با آن اشکال ندارد، ولی با بیش از آن اشکال دارد.
  • شرایط خون کمتر از درهم:
  • خون حیض نباشد که اگر اندکی هم از آن بر بدن یا لباس نمازگزار باشد نمازش باطل است، و بنا بر احتیاط واجب خون نفاس و استحاضه نیز همین حکم را دارد.
  • خون حیوانهای نجس العین (سگ و خوک و کافر) و حرام گوشت و مردار نباشد.
  • رطوبتی از خارج به آن نرسیده باشد مگر در صورتی که رطوبت با خون مخلوط و در آن مستهلک شود و مجموع آنها هم بیش از اندازه‌ی مُجاز (بند انگشت) نشود که در این صورت، نماز با آن صحیح است و در غیر این صورت نماز با آن بنا بر احتیاط واجب اشکال دارد.
  • اگر بدن یا لباس خونی نشود، ولی به واسطه‌ی رسیدن به خون، نجس شود، نمی‌شود با آن نماز خواند.


۳. آن که لباسهای کوچک نمازگزار، مانند جوراب که با آنها نمی‌توان عورت را پوشاند نجس باشد.

  • اگر لباس‌های کوچک نمازگزار، مانند جوراب و دستکش و عرقچین که با آنها نمی‌توان عورت را پوشانید، و نیز انگشتر و دستبند و امثال آن با نجاستی تماس پیدا کند و نجس شود نماز خواندن با آن اشکال ندارد.
  • اشیایی از قبیل دستمال و کلید و کیف و چاقو که همراه انسان است اگر نجس باشد، در صورتی که نتوان عورت را با آن پوشاند،‌ نماز اشکال ندارد.


۴. آن که ناچار است با بدن یا لباس نجس نماز بخواند.

  • کسی که به خاطر سرما یا نداشتن آب و امثال اینها ناچار شود که با بدن یا لباس نجس نماز بخواند،‌نماز او درست است.

پانویس

  1. امام خمینی، تحریرالوسیلة، ۱۳۹۲ش، ج۱، ص۱۵۹.
  2. فیض کاشانی، معتصم الشیعه فی احکام الشریعه، ج2، ص 286 تا289.
  3. امام خمینی، تحریرالوسیلة، ۱۳۹۲ش، ج۱، ص۱۶۰.
  4. مدرسی، سید محمدتقی، احکام مقدمات نماز، ص135 تا 137
  5. خمینی، روح الله، تحریرالوسیله،مترجم موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)،ص161 .
  6. خمینی، روح الله، تحریرالوسیله،مترجم موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)،ص161 و 162.
  7. مؤ ّسسه دائرةالمعارف فقه اسلامى بر مذهب اهل بیت علیهم السّلام، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السّلام، ج3، ص 485و486.
  8. خمینی، روح الله، تحریرالوسیله،مترجم موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)،ص162 و 163.
  9. امام خمینی، تحریرالوسیلة، ۱۳۹۲ش، ج۱، ص۱۶۱-۱۶۳.
  10. نجفي، كاشف الغطاء،أنوار الفقاهة- كتاب الطهارة، ص 410 و 411.
  11. نجفي، كاشف الغطاء،أنوار الفقاهة- كتاب الطهارة، ص409 تا 411.
  12. نجفي، كاشف الغطاء، أنوار الفقاهة- كتاب الطهارة، ص409.
  13. نجفي، كاشف الغطاء، أنوار الفقاهة- كتاب الطهارة، ص409تا420 ؛ مدرسی، سید محمدتقی، احکام مقدمات نماز، ص138 ؛ فلاح زاده، محمدحسین، احکام دین مطابق با فتاوای مراجع بزرگ تقلید، ص 74.

منابع

  • خمینی، سید روح‌الله، تحریرالوسیلة، تهران، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)، ۱۳۹۲ ه.ش.
  • خمینی، سید روح‌الله، تحریرالوسیلة، مترجم:موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)، چاپ اول، تهران، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)،1385 ه.ش.
  • فلاح زاده، محمدحسین، احکام دین مطابق با فتاوای مراجع بزرگ تقلید، چاپ سوم، تهران، مشعر، 1374 ه.ش.
  • فیض کاشانی، محمد محسن، معتصم الشیعه فی احکام الشریعه، تصحیح مسیح توحیدی،تهران، مدرسه عالی شهید مطهری، 1387 ه.ش.
  • مدرسی، سید محمدتقی، احکام مقدمات نماز، چاپ چهارم، قم، محبان الحسین(علیه السّلام)،1387 ه.ش.
  • مؤ ّسسه دائرةالمعارف فقه اسلامى بر مذهب اهل بیت علیهم السّلام، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السّلام ، زير نظر سید محمود هاشمى شاهرودى، قم، مؤ ّسسه دائرة المعارف فقه اسلامى، 1387 ه.ش.
  • نجفي، كاشف الغطاء، حسن بن جعفر بن خضر،أنوار الفقاهة- كتاب الطهارة، چاپ اول، نجف اشرف، مؤسسه كاشف الغطاء، 1422 ه.ق.