محارم

مَحارِم کسانی که ازدواج با آنان به‌دلیل خویشاوندی حرام است و بر اساس نظر فقها احکام حجاب در برابر آنان جاری نیست. محارم و احکام آن در قرآن آمده است. نسب، ازدواج و رضاع از اسباب محرمیتند و بر اساس آنها محارم به محارم نسبی، محارم سببی و محارم رضاعی تقسیم می‌شوند.

مادر، مادربزرگ، خواهر، دختر، نوه، دختر خواهر، دختر برادر، عمه و خاله از محارم نَسَبی مرد و پدر، پدربزرگ، پسر، برادر، پسر خواهر، پسر برادر، عمو و دایی نیز محارم نسبی زن محسوب می‌شوند. همچنین همسر، مادرِ همسر و مادربزرگ او، دخترِ همسر، زنِ پدر (نامادری)، زنِ پسر (عروس) محارم سببی مرد و نیز شوهر، پدرشوهر، پدربزرگ شوهر، پسر شوهر، شوهر مادر (ناپدری) و داماد محارم سببی زن محسوب می‌شوند.

بر اساس فتوای فقها همه زنانی که به‌واسطه نسب، ازدواج با آنها حرام است، ازدواج با آنها به‌واسطه رضاع نیز حرام است. مادر رضاعی(زنی که به کودک شیر داده) و مادر، مادربزرگ، خواهر، دختر، نوه، عمه و خاله‌های او از محارم رضاعی مَردَند. همچنین پدر رضاعی و پدر، برادر، عمو، دایی، پسر و نوه‌های او و نیز برادر، فرزند، نوه، پدر و پدربزرگ، عمو و دایی مادر رضاعی، محارم رضاعی زن هستند.

مفهوم‌شناسی

محارم به‌کسانی گفته می‌شود که به‌سبب خویشاوندی، نباید با همدیگر ازدواج کنند. محارم و احکام آن در دو آیه از قرآن آمده است؛ آیه ۲۳ سوره نساء به ذکر محارم و حرام‌بودن ازدواج با آنان اختصاص دارد. در آیه ۳۱ سوره نور نیز برخی از محارم زنان را بر شمرده است. در برخی منابع روایی شیعه مانند وسائل الشیعه و مستدرک الوسائل بخشی با عنوان «ابواب النکاح المحرم» تدوین شده و برخی از روایات امامان معصوم(ع) ناظر به بیان احکامِ ازدواج یا نگاه به محارم، گردآوری شده است. از محارم و احکام آن در ابواب فقهیِ نکاح، طلاق و احکام اموات، سخن به میان آمده است.

به مجرد تحقق و اثبات محرمیت، نگاه کردن و آشکار کردن زینت برای محارم جایز و ازدواج آنها با هم حرام می‌شود. بنا به نظر فقها به غیر از زن و شوهر، برای بقیه محارم نگاه کردن به عورتین (اندام‌های تناسلی) جایز نیست و نگاه کردن به غیرعورتین هم فقط در صورتی جایز است که بدون قصد لذت و شهوت باشد. همچنین برای زنان پوشاندن بدن به جز قسمت‌های خاص در برابر محارم واجب نیست.

اسباب محرمیت

اسباب محرمیت، اموری که سبب می‌شوند دو فرد نسبت به یکدیگر مَحرم شوند و احکام محرمیت درباره آنها جاری گردد. در کتاب‌های فقهی ۱۱ مورد به عنوان اسباب محرمیت و تحریم ازدواج ذکر شده است. برخی این اسباب را در سه دسته کلی دسته‌بندی کرده‌اند که عبارتند از:

• نَسَب: خویشاوندی که حاصل از تولد یک یا چند نفر از دیگری که ناشی از نکاح صحیح یا آمیزش به شبهه

باشد را خویشاوندی نَسَبی می‌گویند. محارم نسبی به کسانی گفته می‌شود که از زمان تولد رابطه محرمیت با آنها برقرار است.

• رضاع: مَحرَمیت رِضاعی، نوعی خویشاوندی است که بر اثر شیرخوردن کودک از زنی غیر از مادرش ایجاد می‌شود. البته محرمیت رضاعی شرایطی دارد از جمله اینکه زن شیردهنده از راه شرعی باردار شده باشد، شیر خوردن از زن شیردهنده، متعدد و متوالی باشد و در میان آن از شیر زن دیگری یا غذای دیگری تغذیه نکند و سن شیرخوار کمتر از دو سال قمری باشد.
• سَبَب: با خواندن صیغه عقد، علاوه بر زن و شوهر نسبت به یکدیگر، برخی از خویشاوندان مرد و زن بر یکدیگر محرم می‌شوند که به آن‌ها محارم سبَبَی می‌گویند.

اقسام محارم

محارم با توجه به اسباب محرمیت به سه دسته تقسیم می‌شوند:

محارم نَسَبی

بنا به نظر فقها، با استناد به آیه ۲۳ سوره نساء، هفت دسته از زنان بر هفت دسته از مردان، به‌واسطه نسب، محرمند:

همچنین پدر و پدربزرگ، پسر و پسر فرزند، برادر، پسر خواهر، پسر برادر، عمو و عموی پدر و مادر، دایی و دایی پدر و مادر بر زنان محرم هستند.

محارم رضاعی

فقها با استناد به روایتی از پیامبر(ص) «هر آنچه به‌واسطه نسب حرام است، به‌واسطه رضاع نیز حرام است»، همه زنانی که به واسطه نسب، ازدواج با آنها حرام است، ازدواج با آنها به واسطه رضاع را نیز حرام دانسته‌اند. در محرمیت رضاعی اگر شیرخوار پسر باشد با زنی که به او شیر داده (مادر رضاعی)، و نیز مادر، مادربزرگ، خواهر، دختر، نوه، عمه و خاله‌های او محرم می‌شود. اگر شیرخوار دختر باشد با شوهر زنی که او را شیر داده (پدر رضاعی) و نیز پدر، برادر، عمو، دایی، پسر و نوه‌های او محرم می‌شود. همچنین برادر، فرزند، نوه، پدر و پدربزرگ، عمو و دایی زن نیز بر او محرم می‌شوند.

محارم سببی

زنانی که به واسطه ازدواج بر مردها محرم می‌شوند عبارتند از: همسر، مادرِ همسر و مادربزرگ او، دخترِ همسر، زنِ پدر (نامادری)، زنِ پسر (عروس).

همچنین شوهر، پدرشوهر، پدربزرگ شوهر، پسر شوهر، شوهر مادر (ناپدری) و داماد به سبب ازدواج بر زن محرم می‌شوند. همچنین ازدواج مرد با خواهرزنش (تا زمانی که خواهرش در عقد او یا زنده باشد) جایز نیست. اما احکام حجاب درباره او نسبت به شوهرِ خواهر جاری است.

تک‌نگاری

چهار رساله (رساله ارث، گناهان کبیره، محرم و نامحرم و احکام الغیبه) نوشته احمد مجتهدی تهرانی، انتشارات موسسه در راه حق، ۱۳۸۵ش.

جستارهای وابسته

پانویس

منابع

• ، اسلام کوئست، درج مطلب: ۱۳ فروردین ۱۳۹۴ش، مشاهده: ۲۹ فروردین ۱۳۹۹ش.
• امام خمینی، سید روح‌الله، تحریرالوسیله، قم، مؤسّسة تنظیم ونشر آثار الإمام الخمینی، چاپ اول، ۱۴۳۴ق.
• بنی‌هاشمی خمینی، سیدمحمدحسن، رساله توضیح المسائل مراجع مطابق با فتاوای سیزده نفر از مراجع معظم تقلید، قم، دفتر انتشارات اسلامی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۳۸۵ش.
• حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، قم، مؤسسة آل البیت علیهم‌السلام لإحیاء التراث، ۱۴۱۶ق.
• شهید اول، محمد بن مکی، اللمعة الدمشقیة، بیروت، دارالتراث، ۱۴۱۰ق.
• شهید ثانی، زین‎الدین بن علی، مسالک‌الافهام، قم، مؤسسة المعارف الإسلامیة، ۱۴۱۳ق.
• فاضل مقداد، عبدالله، کنز العرفان فی فقه القرآن، قم، منشورات المکتبة المرتضویة للإحیاء الآثار الجعفریة، بی‌تا.
• فراهیدی، خلیل بن احمد، العین، قم، نشر هجرت، تصحیح: مهدی مخزومی و ابراهیم سامرائی، ۱۴۱۰ق.
• مؤسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامی، فرهنگ فقه فارسی، قم، مؤسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامی، ۱۳۸۷ش.
• مجتهدی تهرانی، احمد، سه رساله: گناهان کبیره، محرم و نامحرم، احکام‌الغیبة، قم، مؤسسه در راه حق، ۱۳۸۱ش.
• محقق حلی، جعفر بن حسن، شرایع‌الاسلام، قم، مؤسسه اسماعیلیان، چاپ دوم، ۱۴۰۸ق.
• مشکینی، علی اکبر، مصطلحات الفقه، قم، نشر الهادی، چاپ سوم، ۱۳۸۱ش.
• مغربی، قاضی نعمان، دعائم‌الاسلام، قم، مؤسسه آل البیت علیهم‌السلام، چاپ دوم، ۱۳۸۵ق.
• مفید، محمد بن محمد، المقنعه، قم، کنگره جهانی هزاره شیخ مفید، ۱۴۱۳ق.
• مقدس اردبیلی، احمد بن محمد، زبدةالبیان فی آیات الاحکام، تهران، المکتبة المرتضویة لإحیاء الآثار الجعفریة، چاپ اول، بی‌تا.
• نجفی، محمدحسن، جواهرالکلام فی شرح شرایع الاسلام، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۴ق.
• نوری، حسین، مستدرک الوسائل، قم، مؤسسة آل البیت علیهم‌السلام لإحیاء التراث، ۱۴۰۸ق.