خلّاق (اسم الله)

«خلّاق» از اسما و صفات خداوند و به معناى پى در پى به وجودآورنده است. این واژه در قرآن مجید دو بار آمده و در هر دو مورد وصف خداوند قرار گرفته است.

«إِنَّ رَبَّک هُوَ الخَلاّقُ العَلِیم».(حجر/۸۶) «حقا که پروردگار تو آفریننده دانا است».

«... بَلى وَ هُوَ الخَلاّقُ العَلِیم».(یس/۸۱) «آرى او آفریننده دانا است».

از بحثى که پیرامون «خالق» انجام گرفت، مفاد این اسم نیز روشن مى شود، چیزى که هست در این اسم حاکى از کثرت است که در اسم خالق نیست.

پانویس

↑ الأسماء والصّفات، بیهقى، ص ۲۶.
↑ منشور جاوید، ج۲، ص۲۱۶.

منابع

فرهنگ قرآن، جلد ۱۳، صفحه ۵۴.
منشور جاوید، ج۲، آیت الله جعفر سبحانی.

اسماء الله در قرآن
تعداد:۱۳۵
الف	اله، اَحَد، اوّل، آخِر، اعلى، اکرم، اعلم، ارحم الراحمین، احکم الحاکمین، احسن الخالقین، اهل التقوی، اهل‌ المغفرة، اقرب، ابقى، اسرع الحاسبین.
ب	بارى، باطن، بدیع، بَرّ، بصیر.
ت	توّاب.
ج	جبّار، جامع.
ح	حکیم، حلیم، حیّ، حق، حمید، حسیب، حفیظ، حفى.
خ	خبیر، خالق، خلاق، خیر، خیرالماکرین، خیرالرازقین، خیرالفاصلین، خیرالحاکمین، خیرالفاتحین، خیرالغافرین، خیرالوارثین، خیرالراحمین، خیرالمنزلین.
ذ	ذوالعرش، ذوالطول، ذوانتقام، ذوالفضل العظیم، ذوالرحمة، ذوالقوة، ذوالجلال و الاکرام، ذوالمعارج.
ر	رحمان، رحیم، رؤوف، رب، رفیع الدرجات، رزاق، رقیب.
س	سمیع، سلام، سریع الحساب، سریع العقاب.
ش	شهید، شاکر، شکور، شدید العذاب، شدید العقاب، شدید المحال.
ص	صمد.
ظ	ظاهر.
ع	عالِمُ غيبِ السماواتِ و الأرضِ، علیم، عزیز، عفوّ، على، عظیم، علام‌الغیوب، عالم الغیب و الشهادة.
غ	غافرالذنب،غالب، غفار، غفور، غنى.
ف	فالق الاصباح، فالق الحب و النوى، فاطر، فتّاح.
ق	قوى، قدوس، قیوم، قاهر، قهار، قریب، قادر، قدیر، قابل‌التوب، القائم على کل نفس.
ک	کبیر، کریم، کافی.
ل	لطیف.
م	مؤمن، مهیمن، متکبر، مصوِّر، مجید، مجیب، مبین، مولی، محیط، مقیت، متعال، محیى، متین، مقتدر، مستعان، مبدى، مالک الملک.
ن	نصیر ، نور.
و	وهاب، واحد، ولی، والی، واسع، وکیل، ودود.
ه	هادی.

[1] الأسماء والصّفات، بیهقى، ص ۲۶.

[2] منشور جاوید، ج۲، ص۲۱۶.