خیرالمنزلین (اسم الله)
اسم «خیر المُنزلِین» در قرآن کریم تنها دوبار در سورههاى یوسف/۵۹ و مؤمنون/۲۹ آمده و فقط در یک مورد وصف خدا قرار گرفته است، آن جا که به حضرت نوح مى فرماید:
«...وَقُلْ رَبِّ أَنْزِلْنِي مُنْزَلًا مُبَارَكًا وَأَنْتَ خَيْرُ الْمُنْزِلِينَ».(مؤمنون/۲۹) «بگو پروردگارا مرا به منزلگاه فرخنده فرود آور، که تو بهترین فرود آورندگانى».
«مُنْزَلاً» د ر این آیه دو احتمال دارد، یکى این که مصدر میمى به معنى انزال باشد؛ در این صورت مبارک وصف انزال خواهد بود، یعنى فرود آمدن فرخنده. و دیگرى این که اسم مکان باشد، یعنى در جایگاه مبارک که در آن آب و درختى باشد که از برکت آنها زندگى ادامه یابد.
با توجه به آنچه که اهل لغت مانند ابن فارس در «مقاییس» و راغب در «مفردات» گفته اند، «نزول» به فرود آمدن از نقطه بلند را مى گویند، مثلاً مى گویند «نزل عن دابته» از مرکب خود فرود آمد، و اگر حضرت یوسف خود را «خَيْرُ الْمُنْزِلِينَ» خواند (یوسف/۵۹) براى این است که یوسف برادران خود را در منزلگاه خوبى فرود مى آورد.
بنابراین خدا به حضرت نوح آموزش مى دهد تا از او بخواهد که او را در جایگاه خوبى فرود آورد، زیرا او پیوسته به انسان محبت و کرم مى ورزد و لازمه مهربانى همان است که تعبیر «خیر المنزلین» در بردارد.