مجید (اسم الله)

لفظ «مجيد» در قرآن چهار بار آمده و در دو مورد اسم خدا قرار گرفته است و در دو مورد ديگر قرآن با آن توصيف شده است، چنان كه مي‌فرمايد:

«رَحْمَةُ اللّهِ وَ بَرَكاتُهُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ البَيْتِ انَّهُ حَمِيدٌ مَجِيدٌ». (سوره هود، 73)؛ رحمت و بركات خدا بر شما اهل بيت است و او ستوده و بزرگوار است.
«وَ هُوَ الغَفُورُ الوَدُود × ذُوالعَرْشِ المَجِيدِ». (سوره بروج، 14-15)؛ او است بخشاينده و مهربان صاحب عرش و بزرگوار.

«ابن فارس» مي‌گويد: «مجد» عبارت از اين است كه چيزي به درجه نهائي برسد و عرب آن را در صفات زيبا بكار مي‌برد، مثلاً فردي كه از نظر كَرَم در رده بالائي قرار گيرد به عمل او «مجد» گفته مي‌شود و او را «ماجد» مي‌خوانند و چون كرمي بالاتر از كرم خدا نيست، خدا ماجد و مجيد است.

«راغب» مي‌گويد: «مجد» گستردگي در كرم و جلال است، اگر خدا را مجيد مي‌ناميم، يا به خاطر برتري ذات و صفات او و يا گسترش كرم و احسان او است. ولي ظاهراً «مجد» به معناي رفعت و عظمت است و مجيد كسي است كه داراي يكي از اين دو مبدأ است و وسعت در كرم از آثار و مظاهر آن است.

همچنین كلمه مجيد از مجد است كه به معناي كرم و بزرگواري است و مجيد به معناي كريم است و كريم به كسي گويند كه خوان و سفره‌اي گسترده داشته باشد و خيرش براي مردم بسيار باشد.

پانویس

↑ ترکیب حمید مجید در این آیه به این معناست كه خداي تعالي به علت حميد و مجيد بودنش منشا و مصدر هر فعل پسنديده و هر كرم وجود است و او از رحمت و بركات خود بر هر كس از بندگانش كه بخواهد افاضه مي‌كند.

منابع

ترجمه الميزان، ج10، ص486.
اسماء و صفات خدا در قرآن، جعفر سبحانی.

اسماء الله در قرآن
تعداد:۱۳۵
الف	اله، اَحَد، اوّل، آخِر، اعلى، اکرم، اعلم، ارحم الراحمین، احکم الحاکمین، احسن الخالقین، اهل التقوی، اهل‌ المغفرة، اقرب، ابقى، اسرع الحاسبین.
ب	بارى، باطن، بدیع، بَرّ، بصیر.
ت	توّاب.
ج	جبّار، جامع.
ح	حکیم، حلیم، حیّ، حق، حمید، حسیب، حفیظ، حفى.
خ	خبیر، خالق، خلاق، خیر، خیرالماکرین، خیرالرازقین، خیرالفاصلین، خیرالحاکمین، خیرالفاتحین، خیرالغافرین، خیرالوارثین، خیرالراحمین، خیرالمنزلین.
ذ	ذوالعرش، ذوالطول، ذوانتقام، ذوالفضل العظیم، ذوالرحمة، ذوالقوة، ذوالجلال و الاکرام، ذوالمعارج.
ر	رحمان، رحیم، رؤوف، رب، رفیع الدرجات، رزاق، رقیب.
س	سمیع، سلام، سریع الحساب، سریع العقاب.
ش	شهید، شاکر، شکور، شدید العذاب، شدید العقاب، شدید المحال.
ص	صمد.
ظ	ظاهر.
ع	عالِمُ غيبِ السماواتِ و الأرضِ، علیم، عزیز، عفوّ، على، عظیم، علام‌الغیوب، عالم الغیب و الشهادة.
غ	غافرالذنب،غالب، غفار، غفور، غنى.
ف	فالق الاصباح، فالق الحب و النوى، فاطر، فتّاح.
ق	قوى، قدوس، قیوم، قاهر، قهار، قریب، قادر، قدیر، قابل‌التوب، القائم على کل نفس.
ک	کبیر، کریم، کافی.
ل	لطیف.
م	مؤمن، مهیمن، متکبر، مصوِّر، مجید، مجیب، مبین، مولی، محیط، مقیت، متعال، محیى، متین، مقتدر، مستعان، مبدى، مالک الملک.
ن	نصیر ، نور.
و	وهاب، واحد، ولی، والی، واسع، وکیل، ودود.
ه	هادی.

[1] ترکیب حمید مجید در این آیه به این معناست كه خداي تعالي به علت حميد و مجيد بودنش منشا و مصدر هر فعل پسنديده و هر كرم وجود است و او از رحمت و بركات خود بر هر كس از بندگانش كه بخواهد افاضه مي‌كند.