علی (اسم الله)
«علىّ» از ريشه «علوّ» از اسماء خدای تعالی و به معناى بالا، برتر، شرافت و رفعت است.
صفت علىّ براى ذات احديّت به اين معنا است كه در شرف، مجد و بزرگى او را همتايى نيست بنابراين مى توان علىّ را از اسماى تنزيهى حق تعالى دانست.
اين صفت الهى هشت بار در قرآن آمده است و در تمامى اين موارد با صفتى ديگر از حق تعالى همراه است: يك بار با صفت حکیم، دو بار با صفت عظیم و پنج بار با صفت کبیر.
مانند: «...وهُوَ العَلِىُّ العَظيم». (سوره بقره/ ۲۵۵)
و نيز آیات زیر:
شماره | نام سوره | آیات |
---|---|---|
1 | سوره نساء(4) | آیه 34. |
2 | سوره حج(22) | آیه 62. |
3 | سوره لقمان(31) | آیه 30. |
4 | سوره سبا(34) | آیه 23. |
5 | سوره غافر(40) | آیه 12. |
6 | سوره شوری(42) | آیات 4 و 51. |
پانویس
- ↑ الاسماء والصفات، بیهقى، ج۱، ص۴۵؛ اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج۲، ص۸۴۲-۸۴۴.
منابع
- فرهنگ قرآن، جلد ۲۱، صفحه ۱۶۴.
ردهها: