عصای موسی
عصای موسی(ع) از ودایع امامت است که برخی از معجزات حضرت موسی(ع) از طریق آن رخ داده است. این عصا از مواریث انبیا بوده که پس از حضرت آدم به حضرت شعیب و سپس به موسی رسیده و هنگام ظهور در دست امام مهدی(عج) خواهد بود. در قرآن و کتاب‌های قصه‌های انبیاء برای این عصا حوادث و وقایعی نقل شده است.
در قرآن
عصای حضرت موسی چندین معجزه داشته که قرآن به آنها اشاره کرده است:
- مار شدن هنگام مبعوث شدن حضرت موسی(ع) به پیامبری
- اژد‌ها شدن نزد فرعون
- بلعیدن سحر ساحران
- زدن عصا به دریا و باز شدن راه برای نجات قوم بنی‌اسراییل
- زدن عصا به سنگ و بیرون آمدن دوازده چشمه آب برای اسباط بنی‌اسراییل
در روایات
درباره نام، جنس، ویژگی و کاربرد این عصا در کتب فریقین مطالبی نقل شده است. امام محمد باقر(ع) فرمود: عصای موسی را حضرت آدم از بهشت به زمین آورد و آن از درخت عوسَج بهشتی بوده است. در حدیث دیگری امام صادق(ع) فرمود: عصای موسی چوبی بود از درخت بهشتی مُورد (درختی شبیه به انار) است.
بر پایه برخی گزارش‌ها، حضرت شعیب(ع) به حضرت موسی(ع) فرمود: داخل خانه شو و یک عصا بردار. وقتی حضرت موسی(ع) داخل شد عصای نوح و ابراهیم(ع) حرکت کردند و در دست ایشان قرار گرفت و چون آن عصا را به نزد شعیب(ع) آورد، شعیب(ع) گفت: این را برگردان و عصایی دیگر را انتخاب کن. موسی(ع) آن عصا را بازگرداند و در میان عصاهای دیگر گذاشت و خواست که عصای دیگری را بردارد، باز همان عصا حرکت نمود و در دستش جای گرفت و این اتفاق تا سه مرتبه تکرار شد! شعیب(ع) چون این ماجرا را مشاهده نمود گفت:ای موسی؛ این عصا را ببر، زیرا که خداوند این عصا را مختص تو قرار داده است.
عصای موسی نزد امامان شیعه
این عصا از مواریث نبوت است. امام محمد باقر(ع) درباره آن فرمود: «عصای موسی یادگاری از حضرت آدم(ع) بود و به شعیب رسیده بود و پس از آن از شعیب به موسی رسیده و هم اکنون نزد ماست، در این نزدیکی او را دیده‌ام و آن سبز بود، مانند آن روز که از درخت بریده شده بود. وقتی با آن سخن می‌گویی، حرف می‌زند و از برای قائم آل محمد مهیا شده است و با آن آنچه را که موسی انجام داده بود، انجام خواهد داد.
امام صادق(ع) نیز فرمود: عصای موسی(ع) نزد ماست.
جستار وابسته
- ید بیضاء
پانویس
- ↑ سوره قصص، آیه۳۱.
- ↑ سوره شعراء، آیه۳۲.
- ↑ سوره شعراء، آیات۴۵و۴۶.
- ↑ سوره شعراء، آیه۶۳.
- ↑ سوره بقره، آیه۶۰.
- ↑ مجلسی، بحارالانوار،۱۳۹۰ ق، ج۱۳، ص۶۰؛ ثعالبی، قصص الأنبیاء، ۲۰۰۷م، ص۱۷۶.
- ↑ مجلسی، تاریخ پیامبران، ۱۳۸۸ش، ج۱،ص ۶۰۹.
- ↑ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۲۵۰.
- ↑ مجلسی، تاریخ پیامبران، ۱۳۸۸ش، ج۱، ص۶۰۳؛ راوندی، قصص الانبیاء، ۱۴۰۹ق، ص۱۵۲.
- ↑ کلینی، الکافی، ۱۳۸۱ق، ج۱، ص۲۳۱؛ مجلسی، بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۱۸.
- ↑ کلینی، الکافی، ۱۳۸۱ق، ج۱، ص۲۳۱.
منابع
- کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، مکتبة الصدوق، ۱۳۸۱ق.
- مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۹۰ق.
- مجلسی، محمدباقر، تاریخ پیامبران علیهم السلام " حیوة القلوب "، تهران، آدینه سبز، ۱۳۸۸ش.
- ثعالبی، أبی إسحاق أحمد النیشابوری، قصص الأنبیاء (عرائس المجالس) دار الکتب العلمیة، بیروت،۲۰۰۷م.
- راوندی، قطب الدین، قصص الانبیاء، مشهد، آستان قدس رضوی، ۱۴۰۹ق.
- طبرسی، فضل بن حسن، مجمعُ البیان فی تفسیر القُرآن، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۳۷۹ق.