اسباسب چارپایی معروف است که در کار کشاورزی و مسابقات اسب‌دوانی و غیره کاربرد دارد. از آن در باب‌های طهارت، صلات، زکات، جهاد، سبق و رمایه و اطعمه و اشربه سخن گفته شده است. ۱ - ادرار و سرگین اسبادرار و سرگین اسب پاک است. ۲ - نماز خواندن در اصطبل اسبخواندن نماز در اصطبل اسب مکروه است. ۳ - زکات مادیاندادن زکات مادیان در صورت چرنده بودن در طول سال در چراگاه طبیعی و سپری شدن یک سال از زمان مالکیّت آن، مستحب است، و مقدار آن، دو دینار برای هر رأس اسب تازی و یک دینار برای اسب غیر تازی است. ۴ - غنیمت جنگی اسبسواربه قول مشهور، در تقسیم غنائم جنگی، باید به اسب سوار یا کسی که همراه اسبش به جهاد آمده است، دو سهم و به پیاده، یک سهم داد. قول مقابل مشهور، دادن سه سهم به اسب سوار است. ۴.۱ - آوردن چند اسب در جنگاگر کسی در جهاد چند اسب آورده باشد، تنها برای دو اسب، سهم منظور می‌شود. ۴.۲ - غنیمت اسبان پیر، لاغر و ناتواندر ثبوت این امتیاز برای اسبان پیر، لاغر و ناتوان که در نبرد با دشمن به کار گرفته نمی‌شوند، اختلاف است. ۴.۳ - غنیمت اسب عاریه یا کرایه شدهاسبی که برای جنگ به کرایه یا عاریه گرفته شده، از این امتیاز برخوردار است و سهم آن به سوارکارش داده می‌شود. ۴.۴ - عنیمت اسب غصبیالبته به اسبی که به طور غصبی و بدون آن که صاحبش حاضر باشد، به جبهه آورده شده سهمی تعلّق نمی‌گیرد. ۵ - مسابقه اسبدوانیمسابقۀ اسب‌دوانی از جمله مسابقاتی است که در شرع مقدس حتی به صورت شرط‌بندی، مشروع دانسته شده است. ۶ - گوشت اسباسب، حیوانی پاک و حلال گوشت است؛ هر چند خوردن گوشت و به قول مشهور، شیر و نیم خوردۀ آن کراهت دارد. [۱۲]
جواهر الکلام ج۱، ص۳۸۱.
۷ - پانویس
۸ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۱، ص۴۰۳. |