مکروهـــ مکروه امری است که راجح الترک باشد. ـــ مکروه به عمل مرجوح، و با اولویت در ترک اطلاق می‌شود. ۱ - تعریفمکروه، از اقسام محکوم به بوده و به عملی گفته می‌شود که شارع مقدس به طور غیرالزام مکلف را از انجام آن باز می‌دارد؛ به بیان دیگر، مکروه به معنای درخواست غیرالزامی شارع از مکلف برای ترک عملی است، مانند: نخوردن غذا یا آب داغ. و به عبارت دیگر مکروه امری است که ترک آن اولی باشد بدون منع از فعل. [۱]
کشاف اصطلاحات الفنون، ج۲، ص۱۲۸۰.
[۲]
تعریفات (جرجانی)، ص۲۰۴.
۲ - از نظر اصولیوندر این که مکروه، منهی عنه است یا نه میان اصولی‌ها اختلاف است؛ « مالکیه »، « شافعیه » و « حنابله » معتقدند فعل مکروه منهی عنه است، و برخی دیگر مانند « حنفیه » و « ابن سبکی » از «شافعیه» معتقدند فعل مکروه منهی عنه نیست. [۳]
اصول الفقه الاسلامی، زحیلی، وهبه، ج۱، ص۷۷.
[۴]
اصول الفقه الاسلامی، زحیلی، وهبه، ج۱، ص۸۴.
[۵]
مبادی فقه و اصول، فیض، علیرضا، ص۱۱۱.
[۶]
تقنین اصول الفقه، عبدالبر، محمد زکی، ص۱۵.
[۷]
فرهنگ معارف اسلامی، سجادی، جعفر، ج۴، ص۱۶.
[۸]
اصول الفقه، زهیرالمالکی، محمد ابوالنور، ج۱، ص۵۷.
۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۷۸۸، برگرفته از مقاله «مکروه». جابری عرب‌لو، محسن، فرهنگ اصطلاحات فقه فارسی، ص۱۶۸. |