نسبت تقییدینسبت تقییدی، نسبت حاکی از تقیید مفهومی به مفهوم دیگر است. ۱ - تعریفنسبت تقییدی، نسبتی است که در آن مفهومی به مفهوم دیگر به صورت تقیید ارتباط دارد؛ یعنی ارتباط بین مفاهیم به گونه‌ای است که یکی دایره صدق دیگری را در خارج محدود و آن را تحصیص (حصه حصه) می‌کند؛ برای مثال، در جمله اضافی «ماء البحر» دو مفهوم با یک دیگر ارتباط دارند، اما مفهوم بحر (دریا) دایره شمول مفهوم ماء (آب) را محدود می‌نماید، تا جایی که کلمه «ماء» فقط آب دریا را در بر می‌گیرد و دیگر آب‌ها به وسیله این اضافه از شمول آن خارج می‌شود. ۲ - موجود بودن نسبت‌های ناقصنسبت تقییدی، در نسبت‌های ناقص وجود دارد، مانند: نسبت ناقص وصفی، نسبت ناقص اضافی و نسبت ناقص حرفی که همگی دارای نسبت تقییدی است. ۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوين توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامي، برگرفته از مقاله «نسبت تقییدی». رده‌های این صفحه : نسبت ناقص
|