غار کمربند

دور اول عملیات اکتشاف غار کمربند در زمستان سال ۱۳۲۷ (سال ۱۹۴۹ میلادی) آغاز شد. در آن زمان، خانواده‌ایی در این غار زندگی میکردند که درویش نامیده میشدند . با خارج کردن درویشان، عملیات حفاری توسط کارگران محلی و به سرپرستی تیم آمریکایی صورت گرفت.

در ابتدای اکتشاف اسکلتی از حیوانات از جمله اسکلت آهوی قرمز و فک خزری بدست آمد .

سپس در ادامه تکه استخوانهایی از سه نفر شامل یک مرد جوان، یک زن میانسال و یک دختر نوجوان حدوداً ۱۲ ساله کشف شد. نکته قابل توجه نحوه قرار گرفتن استخوان‌ها و رنگ آمیزی آنها بود که نشان از مراسم تدفین بعد از مرگ داشت . اولین جمجمه بعد از مشخص شدن از زیر خاک، به دلیل وحشت کارگر، با کلنگ خرد شد که البته مجدد توسط دانشمندان بازسازی شد .

جمجمه شماره دو از این مجموعه از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در حالی که باور دانشمندان بر انقراض نسل انسانهای نئاندرتال در حدود سی‌هزار سال پیش است، جمجمه شماره دو کشف شده از این غار، که قدمت آن تنها به حدود ده‌هزار سال پیش برمیگردد، در کنار ویژگی‌های مشابه انسان امروزی، داری مشخصاتی بارز از انسانهای نئاندرتال است. این جمجمه در هنگام حفاری توسط کارگران محلی به دلیل عدم نظارت دقیق بر عملیات، و همچنین درگیری و تنش بین کارگران آسیب جدی دیده است.

کارلتون استیونز کون در بهمن ماه سال ۱۳۲۹ برای نمونه برداری مجدد به غار کمربند بازگشت. هدف او نمونه برداری بیشتر برای تخمین دقیق‌تر سن استخوان‌ها با استفاده از روش کربن ۱۴ بود. این روش در آن زمان به تازگی کشف شده بود و دقت بالایی داشت. در دور دوم از عملیات اکشتاف بود که سه اسکلت شامل اسکلت یک مرد و یک زن به همراه نوزادی در آغوشش کشف شد. در انتهای دور دوم عملیات، دانشمندان به طور اتفاقی توسط کارگران از وجود غاری دیگر در همان نزدیکی به نام غار هوتو باخبر شدند و با کاوش در آن به آثار با ارزشی دست یافتند.

از غار کمربند پارچه‌هایی نیز به دست آمد که نشان می‌دهد انسانهایی که در این غار زندگی میکردند پشم گوسفند و بز را به‌صورت پارچه می‌بافتند. آزمایش‌هایی که با کربن ۱۴ بر روی پارچه‌ها انجام گرفت، نشان داد که قدمتشان به ۶۵۰۰ سال قبل از میلاد می‌رسد.