شهرستان گلوگاه
شهری در مازندران ، ایران
شهرستان گلوگاه یکی از شهرستان‌های استان مازندران ایران است. مرکز این شهرستان، شهر گلوگاه است. شرقی‌ترین شهرستان مازندران گلوگاه می‌باشد که در شمال با خلیج گرگان و در جنوب با رشته کوهای البرز احاطه شده‌است و شرق با استان گلستان هم‌مرز بوده و از جنوب با استان سمنان و از غرب با شهرستان بهشهر هم‌مرز است
| شهرستان گلوگاه | |
|---|---|
| اطلاعات کلی | |
| کشور |  ایران |
| استان | مازندران |
| مرکز شهرستان | گلوگاه |
| بخش‌ها | مرکزی، کلباد |
| سال تأسیس | ۱۳۸۴ خورشیدی |
| اداره | |
| فرماندار | فریدون کلبادی نژاد |
| مردم | |
| جمعیت | ۴۰٬۰۷۸ نفر (۱۳۹۵) |
| تراکم جمعیت | ۸۸ نفر بر کیلومتر مربع |
| مذهب | شیعه |
| جغرافیای طبیعی | |
| مساحت | ۴۵۱ کیلومتر مربع |
| داده‌های دیگر | |
| پیش‌شمارهٔ تلفن | ۰۱۱ |
جمعیت
جمعیت شهرستان گلوگاه در سال ۱۳۹۵، برابر با ۴۰٫۰۷۸ نفر بوده‌است. مردم این شهرستان به زبان مازندرانی و فارسی سخن می‌گویند.
اقوام شهرستان گلوگاه
در شهر گلوگاه سکنه بومی به زبان مازندرانی سخن می‌گویند اقوام تبری‌تبار همچون کلبادی‌ها و گلو (Golo) به زبان مازندرانی سخن می‌گویند. مهاجرینی از یک طایفه کوچک ترک‌زبان موسوم به ایل عمرانلو در گلوگاه به گویش‌های ترکی آذربایجانی و مازندرانی و فارسی سخن می‌گویند.
تقسیمات کشوری
شهر: گلوگاه
پیوند به بیرون
منابع
- ↑ «نتایج سرشماری سال ۱۳۹۵». مرکز آمار ایران.
- ↑ [۱]
- ↑ نصری اشرافی، جهانگیر (۱۳۷۷). واژه‌نامه بزرگ تبری. به کوشش حسین صمدی و سید کاظم مداح و کریم الله قائمی و علی اصغر یوسفی نیا و محمود داوودی درزی و محمد حسن شکوری و عسکری آقاجانیان میری و ابوالحسن واعظی و ناصر یداللهی و جمشید قائمی و فرهاد صابر و ناعمه پازوکی. تهران: اندیشه پرداز و خانه سبز. ص. صفحات ۳۰ و ۳۱ جلد اول. شابک ۹۶۴۹۱۱۳۱۵۰.
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۴ نوامبر ۲۰۱۱.
- ↑ واژه‌نامه بزرگ تبری، گروه پدید آورندگان به سرپرستی: جهانگیر نصراشرفی و حیسن صمدی، سال 1377، جلد اول، ص 31
- ↑ AMRĀNLŪ, a small Turkic tribe which has settled down in the village of Galūgāh, 27 km east of Behšahr (Ašraf), in Māzandarān. According to J. M. Jouannin, in the early 1800s it comprised at most 4,000 individuals (see his list of tribes in A. Dupré, Voyage en Perse, Paris, 1819, II, p. 462). According to H. L. Rabino, in 1913 the tribe comprised 6,000 families and had nine tīras (clans): Malek Maḥmūdī, Maḥmūd Jānī, Esḥāqlū, Gallasārī, Seyyedāmlū, Ḵaddāmlī, Māǰerlī, Amīr Ḵānlī, and Īspendīārlī (“A Journey in Mazanderan from Rasht to Sari,” Geographical Journal 42, July-December, 1913, p. 454). In 1950, Galūgāh had 535 inhabitants, who spoke Persian and Māzandarānī (Razmārā, Farhang III, p. 259)., P. Oberling, “AMRANLU,” Encyclopædia Iranica, I/9, pp. 995-996, available online, “AMRANLU,” Encyclopædia Iranica, online edition
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ مه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۶ ژوئیه ۲۰۱۳.
- ↑ «Ümranlı». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ مه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱۴ اوت ۲۰۱۳.
- ↑ http://www.iranicaonline.org/articles/turkic-languages-overview