دیمدیم: به زراعت آبیارى شده با باران می گویند. ۱ - تعریف فقهی دیمبه زراعتى كه با دلو، ماشین آلات و مانند آن آبیارى نشود و از آب طبیعى همچون باران مشروب گردد، دیم گویند. زراعتى هم كه با آب جارى بر روى زمین یا از طریق ریشه از آب مجاور خود سیراب مى‌شود، حکم دیم را دارد. ۲ - کاربرد فقهیاز عنوان دیم، در باب زکات، سخن گفته‌اند. ۳ - احکام زکات دیم۱)مقدار زکات غلّات چهارگانه (گندم، جو، کشمش و خرما) در دیم و آنچه در حکم دیم است یك دهم و در غیر دیم (آبى)، یك بیستم است. ۲)زراعتى كه از هر دو طریق(آبی و دیم) آبیارى شده، در صورت غلبه ی یك جهت، زکات، تابع همان جهت و در صورت تساوى، در نصف زراعت یك دهم و در نصف دیگر یك بیستم زکات تعلّق مى‌گیرد. [۳]
مستمسك العروة،ج ۹، ص ۱۴۸.
۴ - پانویس
۵ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۳، ص۶۷۹ |