تجافی

تجافی در تشهد

تَجافی حالت نیم‌خیز نمازگزار در هنگام تشهّد امام جماعت است. به بازکردن دست‌ها در هنگام رکوع و سجده نیز تجافی می‌گویند.

در تشهد: اگر مأموم در رکعت دوم یا آخرِ نماز، به امام جماعت اقتدا کند، در هنگام تشهد امام جماعت، تجافی می‌کند. یعنی انگشتان دو دست و پاها را بر روی زمین می‌گذارد و زانوها را بلند می‌کند. طبق نظر مراجعی مانند آیت‌الله خامنه‌ای، آیت‌الله مکارم شیرازی، آیت‌الله وحید خراسانی و آیت‌الله سیستانی، تجافی در تشهد رکعت دوم احتیاطِ واجب است؛ اما در رکعت چهارم، نمازگزار می‌تواند تجافی کند یا اینکه برخیزد و بقیه نماز را بخواند. نمازگزار در هنگام تجافی طبق نظر فقها می‌تواند سکوت کند یا ذکر تشهد یا هر ذکر دیگری بگوید.

در رکوع و سجده: به معنای بازکردن آرنج دست‌هاست که برای مردان مستحب است.

پانویس

  1. ، خبرگزاری رسمی حوزه.
  2. فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۵ش، ج۲، ص۳۵۳.

منابع

  • فرهنگ فقه اسلامی، تحقیق و تألیف مؤسّسه دائرة‌المعارف فقه اسلامی بر مذهب اهل بیت علیهم السّلام؛ زیر نظر محمود هاشمی شاهرودی، قم، مؤسّسه دائرة المعارف فقه اسلامی، ۱۳۸۵ش، قابل دریافت در
  • ، خبرگزاری رسمی حوزه، تاریخ مشاهده ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۶ش

پیوند به بیرون

  • از تجافی در نماز چه می‌دانیم؟
  • تجافی،