شراف
شَراف، از منزلگاه‌های مسیر مکه به کوفه. در واقعه کربلا، امام حسین(ع) در این منزل به یاران خود دستور داد تا مقداری آب ذخیره کنند؛ وقتی به منزل ذوحسم رسیدند، با آن آب‌ها، سپاه حر بن یزید را سیراب کردند.
موقعیت و وجه تسمیه
شراف به معنای بلندی، از آب‌های مسیر مکه به کوفه است که در فاصله بین واقصه و قرعاء قرار دارد. فاصله آن تا واقصه دو میل و تا لوزه ۱۱ میل است.
دلیل نامگذاری آن این است که مردی به نام شراف در این محل چاه‌های پرآبی احداث کرده بود. گفته شده شراف و واقصه، دختران عمرو بن معتق از نوادگان سام بن نوح(ع) بوده‌اند
وقایع
امام حسین(ع) با یاران خود پس از بطن العقبه به این منزل رسیدند. چون این منزل آب زیادی داشت، امام به یاران دستور دادند که مقداری آب بردارند. پس از حرکت از آنجا با سپاه حر بن یزید برخورد کردند. به دستور امام در منزلگاه ذوحسم، سپاه حر و اسب‌های آنان را با آب‌های ذخیره سیراب کردند
بنا بر برخی منابع، برخورد امام با سپاه حر بن یزید، در منزل شراف اتفاق افتاده است که احتمالا به دلیل نزدیکی این منزلگاه با ذوحسم بوده است.
پانویس
منابع
- ابن اثیر، علی بن ابی کرم، الکامل فی التاریخ، دارصادر، بیروت، ۱۳۸۵ق/۱۹۶۵م.
- طبری، محمد بن جریر، تاریخ الأمم و الملوک، تحقیق: محمدأبوالفضل ابراهیم، دارالتراث، بیروت، ۱۳۸۷ق/۱۹۶۷م.
- حموی بغدادی، یاقوت، معجم البلدان، دارصادر، بیروت، ۱۹۹۵ م.
- ابن شهرآشوب مازندرانی، مناقب آل أبی طالب(ع)، مؤسسه انتشارات علامه، قم، ۱۳۷۹ ق.
- شیخ مفید، الإرشاد، انتشارات کنگره جهانی شیخ مفید، قم، ۱۴۱۳ق.