لارنژیت

لارنژیت می‌تواند به دلایل عفونی یا غیر عفونی رخ داده باشد:

عوامل غیر عفونی

• بازگشت اسید معده به مری
• آلرژی
• سرفه‌های بیش از حد، استعمال دخانیات و مصرف الکل
• التهاب ناشی از استفاده بیش از حد از تارهای صوتی
• استفادهٔ طولانی‌مدت از کورتیکواستروییدهای استنشاقی برای درمان آسم
• سوختگی‌های حرارتی یا شیمیایی
• ترومای حنجره، مخصوصاً پیامدهای ناشی از لوله‌گذاری نای

عوامل عفونی

• لارنژیت ویروسی می‌تواند به‌وسیلهٔ عواملی چون ویروس سرماخوردگی، ارتومیکسوویریده، ویروس‌های پاراآنفلوآنزا، آدنوویروسها، ویروس کرونا و ویروس سین‌سیشیال تنفسی به وجود آید.
• لارنژیت باکتریایی، می‌تواند به‌وسیلهٔ این عوامل به وجود آمده باشد: استرپتوکوک پیوژنز، استرپتوکوک پنومونیه، باکتری دیفتری، موراکسلا کاتارالیس، باسیل آنفلوآنزا، باسیلوس آنتراسیس و باکتری سل. عفونت‌هایی که به‌وسیلهٔ باکتری رخ می‌دهند معمولاً ناشی از عفونت‌های ویروسی قبلی هستند.
• لارنژیت‌های عفونی که توسط قارچ‌هایی نظیر کاندیدا و کریپتوکوکوس به وجود آمده‌اند.

لارنژیت ممکن است گاهی به سینه‌پهلو منجر شود.

دود سیگار و سایر دخانیات باعث تحریک لارنژیت می‌شود و روند بهبودی و ترمیم این بیماری را نیز مختل می‌کند. دود سیگار موجب متورم و پرخون شدن مخاط حنجره می‌شود و در نتیجه کیفیت صدا نیز تغییر می‌کند.

• بدصدایی یا بی‌صدایی
• خشکی، سوزش و درد گلو
• سرفه که هم عامل لارنژیت و هم از نشانه‌های آن است.
• دشواری در بلع
• احساس تورم در حنجره
• نشانه‌های سرماخوردگی و آنفلوآنزا، مانند سرفه
• تورم غدد لنفاوی در گلو، قفسهٔ سینه، یا صورت
• تب
• خلط خونی
• تنگی نفس، به‌ویژه در کودکان
• افزایش بزاق دهان

در مراحل اولیه، اریتما (سرخ‌شدگی پوست) و تورم در دریچهٔ نای، چین آری‌اپیگلوتیک، غضروف آریتنوئید و چین‌های وستیبولار مشاهده می‌شود. در مراحل بعدی، تارهای صوتی و بخش‌های سابگلوتیک پایین گلو نیز درگیر می‌شوند. ترشحات چسبنده‌ای بین تارها و منطقهٔ آریتنوئیدی وجود دارند. گاهی و به‌ویژه در زمانی که از تارهای صوتی، بیش از حد کار کشیده شده باشد، خونریزی‌های زیرمخاطی دیده می‌شود.

لارنژیت در صورت عدم درمان میتواند به عفونت گوش ، پونومونی و یا حتی سینوزیت تبدیل شود. لارنژیت گاهی میتواند باعث سینه پهلو و عفونت لوزه های نیز بشود. در صورتی که گرفتگی صدای ناشی از لارنژیت تا یک هفته پس از اتمام کلیه علائم بر طرف نشود باید به وجود بدخیمی شک کرد.

• استراحت دادن به صدا و تارهای صوتی در درمان لارنژیت مهم است.
• استنشاق بخور روغن کاج یا اوکالیپتوس به نرم شدن ترشحات کمک می‌کند.
• برای کاهش سرفه‌ها، شربت‌های سینه و مسکن‌های سرفه تجویز می‌شود.
• برای حنجره‌ای که به‌شدت ملتهب شده‌است، یک مرطوب‌کنندهٔ هوا یا دستگاه بخور برای مرطوب کردن هوایی که توسط بیمار تنفس می‌شود، توصیه می‌شود.
• چنانچه عامل لارنژیت، بازگشت اسید معده به مری باشد، یک مهارکنندهٔ H2 (مانند رانیتیدین یا مهارکننده‌های پروتون پمپ مانند امپرازول به‌منظور کاهش ترشحات اسید معده تجویز می‌شود.
• اگر لارنژیت بر اثر سوختگی حرارتی یا شیمیایی به وجود آمده باشد، برای درمان آن از داروهای استروئیدی استفاده می‌شود.
• در التهاب حنجرهٔ ویروسی، نوشیدن مایعات کافی، مفید و مؤثر است.
• اگر عامل لارنژیت، عفونت باکتریایی یا قارچی باشد، برای درمان آن از آنتی‌بیوتیک یا داروهای ضد قارچ استفاده می‌شود. در باقی موارد، استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها تأثیری ندارد.
• چنانچه بدصدایی یا از دست دادن صدای بیمار، به‌دلیل وجود گره در تارهای صوتی باشد، پزشکان معمولاً عمل جراحی یا گفتاردرمانی را پیشنهاد می‌کنند.

• خروسک
• اپی گلوتیت
• عفونت دستگاه تنفسی فوقانی
• تفاوت نشانه‌ها و علائم در بیماری‌ها
• محمدرضا علیمردانی

• «لارنژیت حاد». تارنمای پزشکان بدون مرز. ۲۹ شهریور ۱۳۹۲. دریافت‌شده در ۱۳ مه ۲۰۱۵.

http://www.mayo.edu/