تخصصــ تخصص به معنی خروج حقيقى چيزى از موضوع دلیل است؛ مانند خروج زيد جاهل از دلیل وجوب اكرام عالمان (اكرم العلماء)، به شى‌ء محكوم به خروج- مانند زيد در مثال- «خارج به تخصص» گفته مى‌شود. ــ تخصص به معنای خروج حقیقی چیزی از شمول موضوع عام به کار می رود. ۱ - تعریف تخصصـــ تخصص به معنی خروج حقيقى چيزى از موضوع دلیل است. واژۀ تخصص در برابر تخصیص از اصطلاحات علم اصول فقه و عبارت است از خروج حقيقى و وجدانی چيزى از موضوع دلیل چيزى ديگر، مانند خروج زيد جاهل از دلیل وجوب اكرام عالمان (اكرم العلماء) و سرکه از موضوع دلیل حرمت شراب. به شى‌ء محكوم به خروج- مانند زيد و سرکه در دو مثال ياد شده- «خارج به تخصّص» گفته مى‌شود. ـــ تخصص، به معنای خروج حقیقی چیزی از شمول موضوع عام است؛ به بیان دیگر، تخصص آن است که عنوان عام به خودی خود شامل فرد یا افرادی نمی‌باشد و برای خارج کردن آنها به تخصیص نیاز نیست؛ به این گونه خروج، خروج موضوعی می‌گویند؛ در مقابل تخصیص که خروج حکمی است. ۱.۱ - مثالبرای مثال، اگر گفته شود: «اکرم العلماء»؛ زید جاهل تخصصاً خارج است و نیازی به تخصیص و خارج کردن ندارد، زیرا وی بهره‌ای از علم ندارد. [۲]
فرهنگ اصطلاحات اصولی، مختاری مازندرانی، محمدحسین، ص۹۳.
۲ - تفاوت تخصص با ورودورود نيز همچون تخصص، خروج حقيقى چيزى از موضوع دلیل چيزى ديگر است، با اين تفاوت كه خروج، در تخصص، وجدانی و در ورود، تعبّدی است. ۳ - پانویس
۴ - منبعکتاب فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۲، ص۳۹۱؛ تالیف شده توسط جمعی از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمی شاهرودی. فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۲۸۷، برگرفته از مقاله «تخصص». |