طبعطبع، به مزاج اطلاق می‌شود. ۱ - کاربرد فقهیاز احکام مرتبط با آن در باب‌های طهارت ، صلات و اطعمه و اشربه سخن گفته‌اند. ۱.۱ - باب طهارتاستفراغ و نیز خلال کردنی که موجب خون‌ریزی لثه گردد، در صورتی که طبع از آن دو آزرده شود، از موجبات استحباب وضو بر شمرده شده است. [۱]
الالفیة و النفلیة، ص۹۲.
برخی استحباب آن را نپذیرفته‌اند. [۳]
بحار الانوار، ج۸۰، ص۳۱۳.
مصرف آب پاکی که رنگ ، بو یا مزه آن به سبب زیاد ماندن یا افتادن چیزی در آن تغییر یافته برای نوشیدن، وضو و یا غسل مکروه است. برخی گفته‌اند:کراهت در فرضی است که تغیّر به گونه‌ای باشد که طبع انسان از آن کراهت و نفرت داشته باشد. [۵]
مرآة العقول، ج۱۳، ص۲۱.
۱.۲ - باب صلاتاز جاهایی که نماز گزاردن در آن کراهت دارد، محل آلوده‌ای است که طبع انسان از آن تنفر دارد. [۶]
العروة الوثقی، ج۲، ص۳۹۸.
۱.۳ - باب اطعمه و اشربهخوردن و نوشیدن خبائث حرام است. خبیث عبارت است از آنچه انسان بر حسب طبع سالم خود از آن متنفر است. [۷]
مفاتیح الشرائع، ج۲، ص۲۱۷؛
۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، زیر نظر آیت‌الله محمود هاشمی‌شاهرودی، ج۵، ص۱۷۸، برگرفته از مقاله طبع. |