حاجتحاجت در نیاز و احتیاج استعمال شده است. از اين عنوان در بسياری ابواب فقهی از قبيل طهارت، صلات، حج، امر به معروف و نهی از منکر، تجارت، دین و نکاح سخن رفته است. ۱ - معنای حاجتحاجت به معنای نیاز است. هرچند حاجت در معنای ضرورت نيز به کار رفته، ليکن اعم از آن است؛ زيرا ضرورت مرتبه شديد حاجت است. در اين مقاله به احکام حاجت به معنای اعم اشاره می‌شود نه مرادف ضرورت و اضطرار. [۳]
مستند العروة (الصلاة)، ج۲، ص۳۶۷.
۲ - احکام حاجت۲.۱ - درخواست حاجت از خداوندمستحب است انسان حاجتهای خود را از خداوند بخواهد و آنها را يکايک نام ببرد؛ هرچند خداوند به همه آنها آگاه است. [۴]
کشف الغطاء، ج۳، ص۴۹۶.
ذکر صلوات قبل و بعد از طلب حاجت و توسل به محمّد و آل محمّد صلّی اللَّه عليه و آله هنگام طلب حاجت از آداب دعا است. وضو گرفتنو نيز غسل کردنجهت طلب حاجت مستحب است. از نمازهای مستحب، نماز حاجت است. ۲.۲ - برآوردن حاجت مؤمنقضای حاجت مؤمن و تلاش در برآوردن آن مستحب مؤکد استو بر اعمالی همچون حج مستحب، اعتکاف، آزاد کردن بنده و طواف مستحب رجحان دارد. قطع طواف- بنابر قول به حرمت قطع آن- برای قضای حاجت مؤمن جایز است. [۱۰]
مهذّب الاحکام، ج۱۴، ص۸۳.
۲.۳ - ديگر احکامقرض گرفتن جز هنگام نیازو نيز دست نياز به سمت نوکيسه بردن مکروه است. انداختن تحت الحنک عمامه برای کسی که پی حاجتی می‌رود مستحب مؤکد است. ۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۳، ص۱۹۴. |