جریانجریان به معنی روان شدن آب است و از احکام آن در باب طهارت و صلات سخن رفته است. ۱ - جریان آب در باب طهارتدر اینكه در مفهوم غسل (شستن) جارى شدن آب نهفته و بدون جریان، غَسل تحقق نمى یابد یا چنین نیست، اختلاف است. معروف میان فقها قول اوّل است؛ بنابر این قول، وضو و غُسل با مرطوب كردن دست و كشیدن بر بدن، بدون جریان آب بر اعضا صحیح نخواهد بود. در حکم یاد شده تفاوتى بین حال اختیار و اضطرار نیست؛ هرچند برخى، تنها در حال اختیار آن را معتبر دانسته اند. بنابر قول به اعتبار جریان در غَسل، تحقق آن به انتقال آب از جزئى به دو جزء دیگر عضو و یا- بنابر تصریح برخى- از محلّ خود به محلّى دیگر از عضو خواهد بود. بنابر مشهور، در تحقق عنوان آب جاری، جوشیدن از زمین و جریان شرط است. براى تطهیر مثل لباسى كه با بول پسربچه شیرخوار قبل از غذا خور شدن، نجس شده، ریختن آب به محلّ نجس كفایت مى كند و نیازى به فشردن آن نیست؛ لیكن در لزوم جریان آب بر محلّ نجس اختلاف است. ۲ - جریان آب در باب صلاتنماز گزاردن در مجراى آب مکروه است. برخى، حكم را به محلّى كه جریان آب در آن فعلیت دارد یا احتمال مى رود جریان یابد، اختصاص داده اند. ۳ - پانویس۴ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۳، ص۵۶-۵۷. |