افشای توطئه عبدالله بن ابی (قرآن)خداوند از توطئه عبدالله بن ابی و همدستان وی در ماجرای افک پرده برداشت. ۱ - ماجرای افکان الذین جاءو بالافک عصبة منکم لاتحسبوه شرا لکم بل هو خیر لکم لکل امری منهم ما اکتسب من الاثم والذی تولی کبره منهم له عذاب عظیم. (كساني كه آن تهمت عظیم را مطرح كردند گروهي از شما بودند، اما گمان نكنيد اين ماجرا براي شما بد است، بلكه خیر شما در آن است، آنها هر كدام سهم خود را از اين گناهي كه مرتكب شدند دارند، و كسي كه بخش عظيم آن را بر عهده گرفت عذاب عظيمي براي او است.) (مقصود از «تولی کبره»، عبدالله بن ابی، سرکرده منافقان مدینه است که هنگام مراجعه پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم و یارانش از غزوه بنی المصطلق، با کمک همدستانش ماجرای افک را طراحی کردند و خداوند از آن پرده برداشت.) ۲ - توطئه عبدالله بن ابیتوطئه عبدالله بن ابی و همدستانش برای بازداشتن مردم از انفاق به همراهان پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم برملا شد. هم الذین یقولون لاتنفقوا علی من عند رسول الله حتی ینفضوا... (آنها كساني هستند كه مي‌گويند: به افرادي كه نزد رسول خدا هستند انفاق نكنيد تا پراكنده شوند (غافل از اينكه) خزائن آسمانها و زمین از آن خدا است ولي منافقان نمي‌فهمند.) ( آیه درباره منافقان به سرکردگی «عبدالله بن ابی» است که در غزوه بنی المصطلق، تصمیم گرفتند پس از بازگشت به همراهان پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم انفاق نکنند تا آنان از اطرافش پراکنده شوند.) ۳ - بیان شأن نزولبعد از غزوه بنى المصطلق (جنگى که در سال ششم هجرت در سرزمین ((قدید)) واقع شد). دو نفر از مسلمانان، یکى از طایفه انصار و دیگرى از مهاجران به هنگام گرفتن آب از چاه با هم اختلاف پیدا کردند، یکى قبیله انصار را به یارى خود طلبید، و دیگرى مهاجران را، یک نفر از مهاجران به یارى دوستش آمد، و ((عبدالله بن ابى )) که از سرکرده هاى معروف منافقان بود به یارى مرد انصارى شتافت ، و مشاجره لفظى شدیدى در میان آن دو درگرفت ، عبدالله بن ابى ، سخت ، خشمگین شد، و در حالى که جمعى از قومش نزد او بودند گفت : ((ما این گروه مهاجران را پناه دادیم و کمک کردیم اما کار ما شبیه ضرب المثل معروفى است که مى گوید: ((سمن کلبک یاکلک ))! (سگت را فربه کن تا تو را بخورد)! و الله لئن رجعنا الى المدینة لیخرجن الاعز منها الاذل : ((به خدا سوگند اگر به مدینه بازگردیم ، عزیزان ، ذلیلان را بیرون خواهند کرد)) و منظورش از عزیزان ، خود و اتباعش بود و از ذلیلان مهاجران ، سپس رو به اطرافیانش کرد و گفت : این نتیجه کارى است که شما به سر خودتان آوردید، این گروه را در شهر خود جاى دادید و اموالتان را با آنها قسمت کردید: هرگاه باقیمانده غذاى خودتان را به مثل این مرد (اشاره به مرد مهاجرى که طرف دعوى بود) نمى دادید بر گردن شما سوار نمى شدند، از سرزمین شما مى رفتند و به قبائل خود ملحق مى شدند!... تصمیم عبدالله بن ابی و همدستانش درباره اخراج پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم و مسلمانان از مدینه، پس از بازگشت از جهاد، از سوی خداوند افشا شد. یقولون لـئن رجعنا الی المدینة لیخرجن الاعز منها الاذل...(نها مي‌گويند: اگر به مدينه بازگرديم عزيزان ذليلان را بيرون مي‌كنند، در حالي كه عزت مخصوص خدا و رسول او و مؤمنان است، ولي منافقان نمي‌دانند) ۴ - پانویس۵ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۴، ص۱۱۳، برگرفته از مقاله «افشای توطئه عبدالله بن ابی». رده‌های این صفحه : افشاگری | موضوعات قرآنی
|