همسران پیامبر(ص)
همسران پیامبر (ص) |
---|
|
همسران پیامبر(ص) به زنانی گفته میشود که پیامبر(ص) با آنان ازدواج کرد. عالمان مسلمان درباره شمار همسران پیامبر(ص) اختلافنظر دارند. برخی سیزده و برخی دیگر پانزده همسر برای او برشمردهاند و دیدگاههای دیگری هم در این زمینه هست. منشأ این اختلاف به شمارش و عدم شمارش کنیزان در شمار همسران پیامبر برمیگردد. ازدواجهای پیامبر در راستای مأموریت او (تبلیغ دین اسلام) بوده است و با انگیزههایی همچون جلب حمایت قبایل و طوایف بزرگ عرب، زدودن افکار غلط جاهلی، تقویت جایگاه اجتماعی زنان آسیبدیده و دلجویی از آنان و نیز آزادسازی اسیران انجام شده است.
در قرآن، از همسران پیامبر با لقب امهات المومنین (مادران مؤمنان) یاد شده و احکام و دستورهای خاصی درخصوصشان آمده است. سادهزیستی، پرهیز از تَبَرُّج و خوب سخن گفتن از جمله دستورهای خدا به آنها است. همچنین به مسلمانان دستور داده شده است که با همسران پیامبر از پشت پرده سخن بگویند و پس از رحلت پیامبر با آنان ازدواج نکنند.
مسلمانان به پاکدامنی همسران پیامبر باور دارند و توهین و اهانت به آنان را جایز نمیدانند. البته از عملکرد عایشه در حوادث پس از رحلت پیامبر مانند جنگ جمل انتقاد دارند.
جایگاه
- «اهانت به نمادهای برادران اهل سنت، از جمله اتهامزنی به همسر پیامبر اسلام، عایشه حرام است. این موضوع شامل زنان همه پیامبران و بهویژه سیدالانبیاء پیامبر اعظم حضرت محمد(ص) میشود.»
تاریخ بایگانی، روزنامه رسالت، ۱۱ مهر ۱۳۸۹ش، ص۳.
همسران پیامبر(ص) به زنان پیامبر اسلام اشاره دارد که با استناد به آیه «وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ؛ همسران او، مادران آنها (مؤمنان) هستند.» به اُمُّ الْمُؤْمِنین (مادر مؤمنان) ملقب شدند. در قرآن، احکام و دستورهای خاصی درباره آنان آمده است.
حرمت اهانت به همسران پیامبر
همه مسلمانان به پاکدامنی همسران پیامبر باور دارند. با این حال برخی از وهابیان به شیعیان نسبت میدهند که آنان به همسران پیامبر نسبت ناروا میدهند. هرچند عالمان شیعه و برخی از اهلسنت به عملکرد برخی از همسران پیامبر در حوادث پس از رحلت پیامبر مانند نقش عایشه در شکلگیری جنگ جمل و دشمنی او با امام علی(ع) انتقاد دارند اما به هیچ یک از همسران پیامبر نسبت ناروا نداده و اهانت به آنان را جایز نمیدانند. به عنوان نمونه سید مرتضی متکلم شیعه قرن پنجم قمری آلودگی همسران پیامبران به فحشا را با عصمت پیامبران ناسازگار میداند؛ زیرا به اعتقاد امامیه، پیامبران از هر آنچه که مایه نفرت و دوری مردم از آنها باشد، مصوناند.
همچنین آیتالله خامنهای رهبر جمهوری اسلامی ایران فتوای حرمت اهانت به مقدسات اهل سنت را درباره حرمت اهانت به نمادهای اهلسنت و همسران پیامبر اسلام(ص) صادر کرده است.
تعداد
درباره تعداد همسران پیامبر اختلافنظر وجود دارد: به گزارش ابنهشام در السیرة النبویة، تعداد همسران پیامبر سیزده تن بود: خدیجه، سوده، عایشه، زینب دختر خُزَیمه، حفصه دختر عمر، ام سلمه، زینب دختر جَحش، جُوَیریه، امحبیبه، صفیّه و میمونه، عمرة بن یزید کلابی و اسماء بنت نعمان کندی. هنگام وفات پیامبر، جز خدیجه و زینب دختر خُزَیمه، دیگر همسران او زنده بودند.
در روایتی از امام صادق(ع)، شمار همسران پیامبر پانزده تن ذکر شده است. علی بن حسین مسعودی و شمسالدین ذَهَبی هم همسران پیامبر را پانزده تن دانستهاند. در برخی روایات، شمار آنها تا هجده تن نیز ذکر شده است. البته حضرت محمد(ص) ۲۵ سال -تا زمانی که حضرت خدیجه زنده بود- فقط یک همسر داشت و پس از درگذشت حضرت خدیجه و هجرت به مدینه همسران دیگری اختیار کرد.
گفته شده سبب اختلاف در تعداد همسران پیامبر(ص) آن است که برخی از مورخان، زنانی را که به عللی با پیامبر(ص) زندگی نکردهاند یا کنیزان او را هم جزو همسرانش به شمار آوردهاند. در منابع، نام برخی از آنها از جمله ماریه قبطیه و ریحانه دختر زید آمده است.
فرزندان
از همسران پیامبر(ص) تنها خدیجه(س) و ماریه قبطیه صاحب فرزند شدند. ماریه ابراهیم را به دنیا آورد. از خدیجه بنابر مشهور، چهار دختر (فاطمه(س)، زینب، ام کلثوم و رقیه) و نیز دو پسر (عبدالله و قاسم) متولد شد. البته برخی از محققان شیعه بر این باورند که زینب، ام کلثوم و رقیه، دختران پیامبر(ص) و خدیجه نبودهاند؛ بلکه دختران خواهرِ خدیجه بودهاند که در خانه او بزرگ شدند.
فلسفه ازدواجهای متعدد پیامبر
تعدد زوجات در دوره پیامبر(ص) امری رایج بوده است؛ با این همه گفتهاند پیامبر بر اساس حکمتهایی و در راستای مأموریت الهی (تبلیغ دین اسلام)، ازدواجهای متعددی انجام داده است. برخی از دلایلی که برای تعدد همسران پیامبر(ص) ذکر شده، به شرح زیر است:
- جلب پشتیبانی قبایل و طوایف بزرگ عرب و تقویت نفوذ سیاسی و اجتماعی خود از راه پیوند سببی با آنان؛ مانند ازدواج با عایشه.
- اجرای حکم الهی و زدودن افکار غلط جاهلی، مانند ازدواج با زینب دختر جحش. زینب همسر زید بن حارثه فرزندخوانده پیامبر بود و بر اساس رسم جاهلیت، اعراب فرزندخوانده را مانند فرزند میدانستند. از این رو پس از درگذشت فرزندخوانده یا طلاق، با همسر او ازدواج نمیکردند.
- تقویت جایگاه اجتماعی زنان آسیبدیده، همچون زنان بیوه و اسیر (بیشتر همسران پیامبر(ص) بیوه بودند).
- دلجویی از زنان، به دلیل آسیبهایی که بهخاطر پذیرش اسلام، متحمل شده بودند؛ مانند ازدواج با ام حبیبه.
- محافظت و تأمین زندگی بیوهزنان فقیر و یتیمان، مانند ازدواج با امسلمه و زینب دختر خزیمه.
- نشان دادن عظمت و قدرتمندی اسلام و مسلمانان، مانند ازدواج با صَفیّه.
- حفظ زنان از خطرات جانی، مانند ازدواج با سوده.
- آزادسازی اسیران و بردگان، مانند ازدواج با جُوَیریه بنت حارث.
با این حال، برخی نویسندگان، تعدد همسران پیامبر را ناشی از هوا و هوس دانستهاند. علامه طباطبایی در پاسخ گفته است که سیره پیامبر خلاف این را ثابت میکند؛ چراکه پیامبر بیست سال از عمرش (حدود یک سوم) را فقط با خدیجه زندگی کرد و در اواخر عمرش بود که با زنان دیگر ازدواج کرد. همچنین اگر ازدواجهای پیامبر از روی هوا و هوس بود، او با زنان جوان ازدواج میکرد، نه با بیوهزنان و زنان سالخورده.
همچنین به گفته علامه طباطبایی، رفتار پیامبر(ص) با زنان دلیلی بر این است که او زن را وسیلهای برای شهوترانی مردان نمیدانسته است؛ بلکه کوشیده است آنان را از ذلّت و بردگی نجات دهد. از کاشفالغطاء نقل کردهاند که پیامبر(ص) با تعدد زوجات میخواسته است نمونه بارز خویشتنداری، استقامت و رعایت مساوات و عدالت را به نمایش بگذارد.
دستورهای قرآن به همسران پیامبر
شماری از آیات قرآن درباره همسران پیامبر نازل شده و دستورهایی خطاب به آنها بیان کرده است:
کیفر و پاداش همسران پیامبر دوچندان است
بر اساس آیه يا نِساءَ النَّبِيِّ مَنْ يَأْتِ مِنْكُنَّ بِفاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ يُضاعَفْ لَهَا الْعَذابُ ضِعْفَيْنِ وَ كانَ ذلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيراً (۳۰) وَ مَنْ يَقْنُتْ مِنْكُنَّ لِلَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تَعْمَلْ صالِحاً نُؤْتِها أَجْرَها مَرَّتَيْنِ وَ أَعْتَدْنا لَها رِزْقاً كَرِيماً اگر همسران پیامبر عمل صالح انجام دهند اجرشان دو برابر و اگر مرتکب فاحشه شوند، عذابشان دوچندان خواهد بود؛ چرا که آنان به دلیل انتسابشان به پیامبر در موقعیتی قرار دارند که الگویی برای زنان دیگر هستند. همچنین مفسران با استناد به آیه يا نِساءَ النَّبِيِّ لَسْتُنَّ كَأَحَدٍ مِنَ النِّساءِ إِنِ اتَّقَيْتُنَّ؛ ای زنان پیامبر(ص) شما با سایر زنان برابر نیستید اگر تقوا پیشه کنید تکلیف آنان را سنگینتر از دیگران دانسته است؛ زیرا معقول نیست تکلیف یکسان باشد، اما پاداش متفاوت.
اگر پیامبر و آخرت را میخواهید سادهزیست باشید
بر اساس آیه يا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِأَزْواجِكَ إِنْ كُنْتُنَّ تُرِدْنَ الْحَياةَ الدُّنْيا وَ زِينَتَها فَتَعالَيْنَ أُمَتِّعْكُنَّ وَ أُسَرِّحْكُنَّ سَراحاً جَمِيلاً (۲۸) وَ إِنْ كُنْتُنَّ تُرِدْنَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ الدَّارَ الْآخِرَةَ فَإِنَّ اللَّهَ أَعَدَّ لِلْمُحْسِناتِ مِنْكُنَّ أَجْراً عَظِيماً همسران پیامبر(ص) اگر پیامبر و آخرت را میخواهند، باید سادهزیست باشند و اگر دنیا را میخواهند پیامبر باید آنها را طلاق دهد و مهرشان را بپردازد. چنانکه در تفسیر نمونه آمده است، این آیه در واکنش به ناراضی بودن و شکایت برخی از همسران پیامبر(ص) از وضعیت زندگی مادیشان نازل شده است. آنان با دیدن غنایمی که از جنگها نصیب مسلمانان میشد، از پیامبر درخواستهای مادی داشتند. پیامبر از اجابت خواستههای آنها سر باز زد و یک ماه از آنها کنارهگیری کرد تا اینکه آیات مذکور نازل شد.
صدای خود را نازک نکنید
بر پایه آیه فَلا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيَطْمَعَ الَّذِي فِي قَلْبِهِ مَرَضٌ همسران پیامبر(ص) در سخن گفتن با مردان نباید صدای خود را نازک کنند تا افراد شهوتران تحریک شوند.
سخن خوب بگویید
بر اساس آیه وَ قُلْنَ قَوْلًا مَعْرُوفاً زنان پیامبر باید به صورت شایستهای که مورد رضای خدا و پیامبر(ص) و همراه با حق و عدالت است سخن بگویند.
در خانه بمایند و از تبرج بپرهیزید
در آیه وَ قَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَ لا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجاهِلِيَّةِ الْأُولى ... از زنان پیامبر خواسته شده که در خانههای خود بمانند و همچون جاهلیت نخستین، اندام و زینتهای را در معرض تماشای دیگران قرار ندهند. به گفته مفسران این یک حکم عام است و شامل همه زنان مسلمان میشود و تکیه آن بر زنان پیامبر(ص) برای تأکید بیشتر است.
نماز بر پای دارید و زکات دهید
بر اساس آيه أَقِمْنَ الصَّلاةَ وَ آتِينَ الزَّكاةَ وَ أَطِعْنَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ، زنان پیامبر باید نماز بخوانند، زکات بدهند و از خدا و پیامبرش اطاعت کنند. البته بهگفته مفسران، این دستورها به زنان پیامبر اختصاص ندارد و شامل همگان میشود؛ هر چند نسبت به زنان پیامبر تأکید بیشتری دارد. علامه طباطبایی نوشته است علت اینکه در آیه از بین احکام، فقط نماز و زکات ذکر شده، این است که ایندو، رکن عبادات و معاملاتاند و سایر دستورها ذیل «اطعن الله و رسوله» آمده است.
از فرصت همراهی با پیامبر استفاده کنید
به گفته علامه طباطبایی آیه وَاذْكُرْنَ ما يُتْلى فِي بُيُوتِكُنَّ مِنْ آياتِ اللَّهِ وَ الْحِكْمَةِ به معنای این است که زنان پیامبر(ص) باید آن دسته از آیات خدا را که در خانههایشان میشنوند، حفظ کنند و همواره بهخاطر داشته باشند و از مسیری که خدا برایشان تعیین کرده تجاوز نکنند. برخی مفسران هم گفتهاند مراد آیه این است که همسران پیامبر باید شکرگزار این نعمت باشند که در خانهای هستند که قرآن و حدیث در آن تلاوت میشود.
دستورهای قرآن به مسلمانان در برخورد با همسران پیامبر
در قرآن برای برخورد مسلمانان با همسران پیامبر نیز احکامی ذکر شده است:
سخن گفتن از پشت پرده
بر اساس آیه وَ إِذا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتاعاً فَسْئَلُوهُنَّ مِنْ وَراءِ حِجابٍ ذلِكُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِكُمْ وَ قُلُوبِهِنَّ مسلمانان هر وقت تقاضایی از همسران پیامبر دارند، میبایست از پشت پرده آن را بخواهند. منظور از حجاب در این آیه، پوشش عادی چون زنان دیگر نیست؛ بلکه حکمی اضافه بر آن و مخصوص همسران پیامبر(ص) بوده که بهمنظور جلوگیری از عیبجویی دشمنان برای همسران پیامبر و حفظ حیثیت آنان نازل شده است.
ممنوعیت ازدواج با همسران پیامبر(ص)
بر اساس آیه وَ لا أَنْ تَنْكِحُوا أَزْواجَهُ مِنْ بَعْدِهِ أَبَداً؛ سزوار نيست که پس از پيامبر، با همسران او ازدواج کنيد ازدواج با همسران پیامبر پس از درگذشت او جایز نیست؛ چرا که آنها بهمنزله مادر معنوی برای مؤمناناند. در خصوص علت این ممنوعیت احتمالاتی داده شده است؛ از جمله:
- جلوگیری از توهین به پیامبر(ص): برخی تصمیم گرفته بودند که پس از درگذشت پیامبر(ص) با همسران او ازدواج کنند و از این راه به حیثیت او ضربه بزنند.
- جلوگیری از سوءاستفاده: اگر ازدواج با زنان پیامبر جایز بود، این احتمال وجود داشت که افرادی به واسطه این ازدواج موقعیت اجتماعی خاصی پیدا کنند و از آن سوءاستفاده نمایند. یا با این بهانه که آگاهی خاص از درون خانه پیامبر(ص) و مکتب او دارند، به تحریف اسلام بپردازند.
- ازدواج با همسران پیامبر به این دلیل جایز نبود که آنان در بهشت هم همسران پیامبر خواهند بود.
مهریه همسران پیامبر
بنا بر روایات، مقدار مهریه همسران پیامبر(ص) ۵۰۰ درهم بوده است. به مهریهای که پیامبر اسلام(ص) برای همسران و همچنین بهنقل شیخ صدوق برای دخترانش قرار میداد، مهرالسنه گفته میشود. البته بر پایه روایتی که شیخ صدوق از امام باقر(ع) نقل کرده، مهریه امحبیبه (همسر پیامبر) چهارهزار درهم بوده است. گفتهاند در این روایت، امام باقر(ع) این مهریه را یک استثنا دانسته که آن را نجاشی، حاکم حبشه که وکالت پیامبر در خواستگاری از امحبیبه را برعهده داشته، انجام داده و خود او مهریه را پرداخت کرده و پیامبر(ص) با آن مخالفت نکرده است.
شیوه برخورد پیامبر با همسرانش
به گفته محمد حسین هیکل (درگذشت ۱۳۷۶ق) نویسنده مصری، پیامبر برای همسرانش جایگاه ویژهای قائل بود که نزد عربها شناخته شده نبود. بنا بر برخی از آیات قرآن، او برای رضایت برخی از همسرانش، برخی از مباحها را بر خود حرام کرد. برای نمونه در شأن نزول آیه «یا أَیهَا النَّبِی لِمَ تُحَرِّمُ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَک تَبْتَغِی مَرْضَاتَ أَزْوَاجِک ۚ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ؛ ای پیامبر، چرا برای خشنودی همسرانت، آنچه را خدا برای تو حلال گردانیده حرام میکنی؟ خدا[ست که] آمرزنده مهربان است»، آمده است که این آیه پس از آن نازل شد که پیامبر برای رضایت حفصه، نوشیدن شربت عسلی که زینب بنت جحش برایش آماده میکرد را بر خود حرام کرد.
همچنین پیامبر میان زنانش به عدالت رفتار میکرد. گزارشهایی از تقسیم اموال به طور مساوی میان آنان وجود دارد. از جمله به گزارش محمد بن عمر واقدی، پیامبر پس از جنگ خیبر به هر یک از همسرانش هشتاد وَسَق (پیمانه ) خرما و بیست وسق جو پرداخت کرد. همچنین شبها را میان آنها تقسیم میکرد و به هنگام جنگ یا سفر، طبق قرعه یکی از آنان را با خود میبرد، با اینکه بر اساس آیه ۵۱ سوره احزاب، او مجاز بود که نوبت هر یک از همسرانش را که بخواهد به تأخیر بیندازد.
کتابشناسی
کتابهای بسیاری درباره همسران پیامبر به زبان عربی و فارسی توسط عالمان شیعه و اهلسنت نوشته شده است. برخی از آنها عبارتاند از:
- المُنتَخب مِن کتاب اَزواج النبی صلی الله علیه و سلم، تألیف زبیر بن بکار (درگذشت ۲۵۶ق). این کتاب با تحقیق سکینه شهابی توسط مؤسسةالرساله بیروت در سال ۱۴۰۳ق منتشر شده است.
- زوجات النبی(ص)، اثر سعید ایوب (زاده ۱۳۶۳ق) مستبصر مصری.
- سبک زندگی رسول خدا با همسرانش، اثر فرزانه حکیمزاده. این کتاب با رویکرد الگوپذیری از برخورد پیامبر با همسرانش نوشته شده است.
- اَزواجُالنبی صلی الله علیه و سلم، اثر محمد بن یوسف صالحی دمشقی.
- زوجات النبی و اولاده، اثر امیر مهیا الخیامی (انتشار در ۱۴۱۱ق).
- همسران پیامبر، اثر عقیقی بخشایشی (انتشار در سال ۱۳۵۲ش).
پانویس
- ↑ سوره احراب، آیه۶.
- ↑ نگاه کنید به سوره احزاب، آیه۶.
- ↑ برای نمونه نگاه کنید به: سوره احزاب، آیات ۲۸-۳۴ و ۵۳و ۵۴.
- ↑ نگاه کنید به حسینی فیروزآبادی، سبعة من السلف، ۱۴۱۷ق، ص۲۵۸-۲۶۹.
- ↑ میلان نورانی، «بررسی دیدگاه علمای شیعه، در مورد همسران پیامبر»، ص۵۶-۵۸.
- ↑ سید مرتضی، امالی، ۱۹۹۸م، ج۱، ص۵۰۳.
- ↑ ، روزنامه رسالت، ۱۱ مهر ۱۳۸۹ش، ص۳.
- ↑ ابنهشام، السیرة النبویة، دارالمعرفة، ج۲، ص۶۴۳.
- ↑ ابنهشام، السیرة النبویة، دارالمعرفة، ج۲، ص۶۴۷.
- ↑ ابنهشام، السیرة النبویة، دارالمعرفة، ج۲، ص۶۴۷.
- ↑ شیخ صدوق، الخصال، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۴۱۹.
- ↑ مسعودی، مروجالذهب، ۱۳۸۰ش، ج۳، ص۲۳؛ ذهبی، تاریخ الاسلام، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۵۹۲.
- ↑ حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ۱۴۱۱ق، ج۴، ص۴.
- ↑ طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۴، ص۱۹۵.
- ↑ ابوالقاسمزاده، «کنکاشی درباره علل تعدد همسران پیامبر»، ص۸۴.
- ↑ برای نمونه، نگاه کنید به ذهبی، تاریخالاسلام، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۵۹۸.
- ↑ هیکل، حیاة محمد، دارالکتب، ص۲۰۵.
- ↑ هیکل، حیاة محمد، دارالکتب، ص۲۰۵.
- ↑ مقریزی، امتاع الأسماع، ۱۴۲۰ق، ج۵، ص۳۳۴.
- ↑ جعفر مرتضی، الصحیح من سیرة النبی الاعظم، ۱۳۸۵ش، ج۲، ص۲۱۲.
- ↑ هیکل، حیاة محمد، دارالکتب، ص۲۰۵.
- ↑ ابوالقاسمزاده، «کنکاشی درباره علل تعدد همسران پیامبر»، ص۸۴.
- ↑ نگاه کنید به طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۴، ص۱۹۶-۱۹۷.
- ↑ طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۴، ص۱۹۵.
- ↑ طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۴، ص۱۹۵.
- ↑ نگاه کنید به طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۴، ص۱۹۶-۱۹۷.
- ↑ ابوالقاسمزاده، «کنکاشی درباره علل تعدد همسران پیامبر»، ص۸۴.
- ↑ طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۶، ص۳۰۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۷، ص۲۸۸.
- ↑ طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۶، ص۳۰۸.
- ↑ طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۶، ص۳۰۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۷، ص۲۷۸-۲۷۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۷، ص۲۸۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۷، ص۲۸۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۷، ص۲۹۰.
- ↑ برای نمونه نگاه کنید به مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۷، ص۲۹۰؛ طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۶، ص۳۰۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۷، ص۲۹۱.
- ↑ طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۶، ص۳۰۹.
- ↑ طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۶، ص۳۱۳.
- ↑ مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۶، ص۲۱۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۷، ص۴۰۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۷، ص۴۰۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۷، ۳۹۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۷، ص۲۰۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۷، ص۴۰۴.
- ↑ قرطبی، الجامع لاحکام القرآن، ۱۳۶۴ش، ج۱۴، ص۲۲۹.
- ↑ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۰۰، ص۳۴۷-۳۴۸؛ شیخ صدوق، المقنع، ۱۴۱۵ق، ص۳۰۲؛ شهید ثانی، ۱۴۱۰، ج۵، ص۳۴۴.
- ↑ شیخ صدوق، المقنع، ۱۴۱۵ق، ص۳۰۲.
- ↑ شهید ثانی، الروضة البهیة، ۱۴۱۰ق، ج۵، ص۳۴۴.
- ↑ شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۳، ص۴۷۳.
- ↑ مسعودی، «پژوهشى درباره مَهرُالسُّنّه (مهر محمّدى)»، ص۱۱۳.
- ↑ هیکل، حیاة محمد، دارالکتب، ص۲۷۹.
- ↑ سوره تحریم، آیه۱.
- ↑ نگاه کنید، مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۴، ص۲۷۱-۲۷۴.
- ↑ واقدی، المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۶۹۳.
- ↑ عابدینی، «شیوه همسرداری پیامبر(ص) به گزارش قرآن»، ص۱۷۲.
- ↑ ، مجمع جهانی شیعهشناسی.
- ↑ ، خبرگزاری ایکنا.
منابع
- ، روزنامه رسالت، ۱۱ مهر ۱۳۸۹ش.
- ابن هشام، عبدالملک بن هشام، السیرة النبویة، تحقیق مصطفی السقا و ابراهیم الابیاری و عبدالحفیظ شلبی، بیروت، دارالمعرفة، بیتا.
- ابوالقاسمزاده، مجید و مهری کاظمنژاد، ، معرفت، شماره ۱۰۸، آذر ۱۳۸۵ش.
- حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله، المستدرک علی الصحیحین، تحقیق مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۱ق/۱۹۹۰م.
- حسینی فیروزآبادی، سید مرتضی، سبعة من السلف، تحقیق سید مرتضی رضوی، الطبعة الاولی، قم، مؤسسه دارالهجره، ۱۴۱۷ق/۱۳۷۵ش.
- ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر و الاعلام، تحقیق عمر عبدالسلاک تدمری، بیروت، دارالکتاب العربی، الطبعة الثانیة، ۱۴۱۳ق/۱۹۹۳م.
- سید مرتضی، علی بن حسین، امالی للمرتضی، قاهره، دارالفکر العربی، ۱۹۸۸م.
- شهید ثانی، زینالدین بن علی، الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیة، تحقیق سیدمحمد کلانتر، قم، کتابفروشی داوری، چاپ اول، ۱۴۱۰ق.
- شیخ صدوق، محمد بن علی، الخصال، قم، انتشارات جامعه مدرسین قم، ۱۴۰۳ق.
- شیخ صدوق، محمد بن علی، المقنع، مؤسسة الهادی علیهالسلام، ۱۴۱۵ق.
- شیخ صدوق، محمد بن علی، من لایحضره الفقیه، تحقیق و تصحیح علیاکبر غفاری، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق.
- طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۱۷ق.
- عابدینی، احمد، «»، بینات، شماره ۵۲، زمستان ۱۳۸۵ش.
- عاملی، جعفر مرتضی، الصحیح من سیرة النبی الأعظم، قم، مؤسسه علمی و فرهنگی دارالحدیث، الطبعة الاولی، ۱۴۲۶ق/۱۳۸۵ش.
- قرطبی، محمد بن احمد، الجامع لاحکام القرآن، تهران، ناصر خسرو، ۱۳۶۴ش.
- ، مجمع جهانی شیعهشناسی، درج مطلب: ۲۹ مهر ۱۳۹۷ش، مشاهده: ۸ خرداد ۱۳۹۹ش.
- مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.
- مسعودی، عبدالهادی، ، در تحکیم خانواده از نگاه قرآن و حدیث، به کوشش محمد محمدی ریشهری، ترجمه حمیدرضا شیخی، قم، سازمان چاپ و نشر دار الحدیث، چاپ دوم، ۱۳۸۹ش.
- مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، قم، انتشارات الشریف الرضی، ۱۳۸۰ش.
- مقریزی، احمد بن علی، امتاع الاسماع بما للنبی من الاحوال و الاموال و الحفدة و المتاع، تحقیق محمد عبدالحمید النمیسی، بیروت، دارالکتب العلمیه، الطبعة الاولی، ۱۴۲۰ق/۱۹۹۹م.
- مغنیه، محمدجواد، تفسیر الکاشف، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، ۱۴۲۴ق.
- مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ سی و دوم، ۱۳۷۴ش.
- میلان نورانی، محمدجعفر، «»، سراج منیر، شماره ۳۵، پاییز ۱۳۹۸ش.
- هیکل، محمد حسین، حیاة محمد صلی الله علیه و آله و سلم، دارالکتب، قاهره، بیتا.
- ، خبرگزاری ایکنا، تاریخ انتشار: ۱۵ آذر ۱۳۹۶ش.
- واقدی، محمد بن عمر، کتاب المغازی، تحقیق مارسدن جونس، بیروت، مؤسسة الاعلمی، الطبعة الثالثة، ۱۴۰۹ق/۱۹۸۹م.
پیوند به بیرون