همام تبریزی

همام تبریزی به زبان بومی آن‌زمان تبریز و آذربایجان یعنی زبان آذری نیز ابیاتی اشعاری دارد از جمله:

• ملمعی از «همام تبریزی» به پارسی و آذری:

معنی بیت‌های آذری:

کدام آذردلی است که مست نشود

به مهرت هم برود جان خوشم از دست

لاف لبانت ز من دل و جان ببُرد

که زینسان مهرورزی زشت باشد زشت

مگویش کآن جوان بمرد و وارست

اگر خاک را واکَنی لاشه‌ام را ببینی / به بویت خفته باشم در آرامگاهم سرمست

• غزلی از «همام تبریزی» با این مطلع:

که بیت مقطع آن به زبان آذری است:

معنی: بهار و گل به چهره یار خوش است، بی یاران نه گل باشد نه بهاران.

دربارهٔ همام و زبان آذری از زبان ایرانی آذری [۲]