هارمونی کوارتال و کوینتال

آکورد کوارتال روی ترکیبی از اجزا آکورد سیزده بر پایه نت سی بمل بشنوید

استفاده از اصطلاح کوارتال و کوینتال از یک تضاد، ترکیب یا احساس، از ساختار هارمونی تیرس ایجاد می‌شود. شنوندگان آشنا با دوران قواعد مشترک، موسیقیِ تُنالی را درک و دریافت می‌کنند که تشکیل شده‌است از گام ماژور، مینور، آکورد و گام که در آن سوم بزرگ و سوم کوچک، پایه و ساختار هارمونی را تشکیل می‌دهند.

هارمونی کوینتال یک اصطلاح کمتر استفاده‌شده‌ است. از آنجایی که معکوس پنجم، فاصلهٔ چهارم است، «هارمونی کوینتال» معمولاً یک هارمونی کوارتالِ پنهان است. با توجه به این «صدادهی»، هر آکورد کوارتال داده‌شده را با تغییر زوایا و گامِ آن، می‌توان به یک «آکورد کوینتال» تغییر داد. یک آکورد کوارتال یا کوینتال مانند آکوردهای سه‌صدایی را می‌توان با روش‌های متفاوتی بیان کرد. برخی از آنها ساختار کوارتال را مبهم می‌کنند. برای مثال آکورد کوارتال (دو، فا، سی بمل) در چهار وضعیت مختلف که از میزان دوم تا چهارم، ساختار کوارتال را تغییر داده است:

در قرون وسطی از فاصلهٔ چهارم به‌عنوان صدای دوم برای همراهی ملودی استفاده می‌شد. در دوران قواعد مشترک (حدود ۱۶۰۰ تا ۱۹۰۰م)، فاصله‌ای نامطبوع (هنگامی که به‌عنوان نت زینت یا در موقعیتِ نت باس با بخش بالایی قرار می‌گرفت) شناخته می‌شد. در اواخر قرن نوزدهم و با فروپاشی تنالیسم در موسیقی کلاسیک، تمام فواصل و رابطهٔ بین آنها مورد ارزیابی دوباره قرار گرفت و توسعه یافت.

• تیرس
• سکوندال
• پلی‌کورد

• پرسیکتی، وینسنت (۱۳۹۱). هارمونی قرن بیستم. ترجمهٔ هوشنگ کامکار. تهران: دانشگاه هنر. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۶۲۱۸-۰۱-۷.