مرطوب‌کننده

مرطوب کننده ها به صورت لوسیون ها ، کرم ها ، پمادها ، روغن های حمام یا به صورت صابون وجود دارند.

از دیگر مرطوب کننده های رایج می توان به روغن کرچک ، الکل استیل ، الکل سیتاریل ، میریستات ایزوپروپیل ، ایزوپروپیل پالمیتات ، لانولین ، پارافین مایع ، پلی اتیلن گلیکول ها ، روغنهای سیلیکون ، اسید استئاریک و الکل استریل هستند.

از داروهای مرطوب کننده برای درمان بسیاری از بیماری های پوستی مانند پسوریازیس ، ایکتیوز ولگاریس ، خشکی پوست و خارش آتوپیک درماتیت استفاده می شود. بیشتر اوقات هم به عنوان یک داروی موضعی کاربرد دارد ، مانند پماد ویتفیلد . آنها غالباً با مواد کراتولیتیک ، مانند اسید سالیسیلیک و اوره ترکیب می شوند.

همچنین از مرطوب کننده ها به عنوان یک مواد تسکین دهنده در ضد آفتاب ها ، ضد عرق ها ، پاک کننده های پوستی ، کرم های اصلاح ، سایه بان ها و تونیک مو به‌طور گسترده استفاده می شود.

مواد مرطوب کننده ها در دستمال های یکبار مصرف برای جلوگیری از خشکی پوستی و درماتیت دستمال نیز کاربرد دارند.

لوسیون های مرطوب کننده معمولا برای بهبود پوست در نظر گرفته شده اند اما در صورت استفاده نادرست می توانند به پوست آسیب نیز برسانند. مرطوب کننده ها حاوی ترکیباتی هستند که می توانند مسدود کننده باشند. به این صورت که مواد مرطوب کننده برای جذب آب به پوست استفاده می شود و تجمع مداوم آب در پوست می تواند باعث از بین رفتن عوامل طبیعی پوست شود که نتیجه آن واکنش آلرژی یا درماتیت تماسی تحریک کننده پوست می شود و همچنین باعث نفوذ مواد خارجی به پوست می شود. تغییر در محیط طبیعی پوست، می تواند رشد موجودات پاتولوژیک را افزایش دهد. لوسیون ها حاوی 65 تا 85 درصد آب هستند. آب به عنوان یک عامل برای پراکندگی عناصر فعال و غیرفعال در لوسیون عمل می کند. مقدار بالای آب همچنین راهی برای جذب برخی از اجزا و تبخیر مرطوب کننده است. آب به عنوان یک عامل هیدراتاسیون موقتی عمل نیز عمل می کند.