حرم

بعد از آغاز دین اسلام مسلمانان مرقد های معصومان، فرزندان و در برخی موارد یاران آنان را حرم مینامند. حرم ها در نزد مسلمانان از ارزشی بسیار بالا برخوردارند.

حَرَم، به محدوده‌ ای پیرامون مکان ‌های مقدسی گفته می‌ شود که به دلیل انتساب به یکی از مقدسات اسلام از حرمتی خاص برخوردار‌ند و با آن همچون دیگر مکان‌ها رفتار نمی‌شود. مهمترین حرم مسلمانان، حرم مکه است که خانه خدا در آن قرار دارد. در رتبه بعد، حرم مدینه است که خانه و مدفن پیامبر اسلام را در برمی‌گیرد و در کنار حرم مکی، حرمین شریفین خوانده می‌ شود.

در معنایی توسعه‌یافته، حرم برای مدفن ائمه و حتی امامزادگان و اولیاء هم به کار برده شده و از تعابیری چون حرم علوی، حرم رضوی و یا حرم عبدالعظیم حسنی استفاده شده است. حرم در عرف عامه شیعیان امامیه، به مسجد یا محوطه‌ای زیارتی اطلاق می‌شود که بر گرداگرد مدفن ساخته شده است.

بنابر نظر مشهور فقهای شیعه، از احکام اختصاصی حرم مکی، حرم نبوی، مسجد کوفه و حائر حسینی، جواز و حتی استحباب کامل خواندن نماز مسافر در این اماکن است.[۱]

مسلمانان معتقدند که حرم های افراد نام برده شده در اسلام دارای قداست هستند. و حتی زیارت آن ها دارای فواید زیادی برای زیارت کنندگان است. برای نمونه به این حدیث توجه کنید:

(عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ أَرَادَ أَنْ یَکُونَ فِی جِوَارِ نَبِیِّهِ وَ جِوَارِ عَلِیٍّ وَ فَاطِمَةَ فَلَا یَدَعْ زِیَارَةَ الْحُسَیْنِ)

از امام ششم شیعه :(هر که می‌خواهد در جوار پیامبرش و جوار علی و فاطمه باشد، زیارت حسین را رها نکند.)