اسلام در ترکیه
اسلام در ترکیه، پر طرفدارترین دین و دین غالب است. بر اساس آمارهای رسمی این کشور ۹۹.۸ درصد و بر اساس آمارهای غیر رسمی ۹۷ درصد جمعیت این کشور را مسلمانان شکل داده‌اند. اکثریت این جمعیت را اهل سنت حنفی مذهب شکل داده و حضور اسلام در منطقه مربوط به قرن یازدهم میلادی بر می‌گردد.
آمار
بیشترین مردم ترکیه را مسلمانان تشکیل داده‌اند. بر اساس نتایج نظرسنجی‌های دینداری که در ترکیه انجامیده‌است، ۹۸ درصد از جمعیت این کشور را مسلمانان و ۲ درصد دیگر را غیر مذهبی‌ها تشکیل داده‌اند. بر اساس آمار منتشر شده توسط منابع دولتی این کشور، ۹۹.۸ درصد جمعیت ترکیه، مسلمان هستند. با این وجود نظرسنجی‌ها، تخمینی کمتر و حدود ۹۷ درصد را نشان می‌دهند. بیشتر مسلمانان این کشور را اهل سنت تشکیل داده‌اند و حدوداً ۸۰ درصد تخمین زده شده‌اند. الباقی فرقه‌های اسلامی نیز ۱۵ درصد از مسلمانان این منطقه را شامل می‌شوند. از جمله فرقه‌های اسلامی حاضر در ترکیه می‌توان به علویان و جعفریان را نام برد. علویان یک درصد از جمعیت مسلمانان ترکیه را شامل می‌شوند. جمعیت تخمینی این فرقه، ۱ میلیون نفر گزارش شده‌است. مشهرترین مکتب فکری حاضر در منطقه، مکتب حنفی است و صوفی‌ها در منطقه، اقلیت مسلمان به حساب می‌آیند. این مذهب، مورد تایید رسمی مدرسه فقه اسلامی در ترکیه بود که توسط دولت عثمانی حمایت می‌شد. بر این اساس و طبق نظرسنجی سال ۲۰۱۳، ۷۷.۵ درصد جمعیت مسلمانان این کشور، خود را حنفی معرفی کرده‌اند. بر اساس برخی آمارها، مسلمانان غیر مذهبی این کشور، جمعیتی شامل ۲ تا ۱۹ درصد، گزارش شده‌اند.
تاریخ
حضور اسلام و مسلمانان در منطقه ترکیه امروزی، به نیمه دوم قرن یازدهم میلادی باز می‌گردد. در این دوره سلجوقیان شروع به گسترش اسلام و سیطره خود در شرق آناتولی کردند و این امر اسلام را به منطقه وارد کرد. در طول فتوحات مسلمانان در قرن هفتم و هشتم، ارتش‌های عرب، امپراتوری اسلامی را تاسیس کردند و عصر طلایی اسلام، به زودی در اواسط هشتم با انتقال پایتخت از دمشق به بغداد، آغاز شد.
ویژگی‌ها
ترکیه به عنوان یکی از کشورهای اسلامی که به سکولار پایبند است، مورد توجه قرار گرفته است. با این وجود در این کشور، تاسیس مدارس و دانشگاه‌های خصوصی دینی (صرف نظر از اینکه چه مذهبی داشته باشند) ممنوع است. همچنین جدایی دین در سیاست این کشور، با وجود موسسات دولتی حامی مسلمانان، ادعای سکولار بودن این کشور را مورد انتقادها قرار داده‌است. نهاد دولتی مدیریت امور دینی (به انگلیسی: Presidency of Religious Affairs) در این کشور، بر ۷۷۵۰۰ مسجد این کشور نظارت داشته و مدیریت انجام می‌دهد. این نهاد که توسط آتاتورک تاسیس شده است، فقط به تأمین مالی مسلمانان کمک می‌کند. مالیات در این کشور در بین همه شهروندان آن برابر است اما استفاده مالیات برای همه ادیان برابر نیست و مسلمانان بودجه بیشتری دریافت می‌کنند. همچنین در این کشور، فرقه‌های صوفی همچون علویان، بکتاشیه، مولویه، رفاعیه، ملامتیه، نقشبندیه، قادریه و حتی فرقه شیعیان جعفری، به رسمیت شناخته نمی‌شوند. در این کشور، پیامبر اسلام با عناوین «پیامبر ما» یا «حضرت محمد» خطاب می‌شود.
پانویس
- ↑ "Turkey: International Religious Freedom Report 2007". U.S. Department of State. Retrieved 22 September 2016.
- ↑ https://archive.today/20130202012548/http://www.selendi.com/forum/ankette-mezhep-sorulari-t4816.0.html;wap2=
- ↑ https://www.milliyet.com.tr/gundem/turkiye-de-namaz-kilanlarin-orani-belirlendi-2143366
- ↑ Aktas, Vahap (2014-01-01). "Islamization of Anatolia and the Effects of Established Sufism (Orders)". The Anthropologist. 17 (1): 147–155. doi:10.1080/09720073.2014.11891424. ISSN 0972-0073.
- ↑ "Global Index of Religiosity and Atheism" (PDF) (Press release). WIN-Gallup International. 2012. Archived from the original (PDF) on 2013-10-21. Retrieved 2018-06-12.
- ↑ KONDA Research and Consultancy (2007-09-08). "Religion, Secularism and the Veil in daily life" (PDF). Milliyet. Archived from the original (PDF) on 2009-03-25.
- ↑ "Religions". CIA World Factbook. Archived from the original on 20 December 2018. Retrieved 29 November 2020.
- ↑ "TURKEY" (PDF). Library of Congress: Federal Research Division. Retrieved 1 November 2010.
- ↑ "Country – Turkey". Joshua Project. Retrieved 27 April 2014.
- ↑ «Turkey». U.S. Department of State. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۲۹.
- ↑ "Syria strife tests Turkish Alawites | Turkey | al Jazeera".
- ↑ Prochazka-Eisl, Gisela. "The Arabic speaking Alawis of the Çukurova: The transformation of a linguistic into a purely religious minority". Christiane Bulut: Linguistic Minorities in Turkey and Turkic-speaking Minorities of the Peripheries, Harrassowitz (Wiesbaden) forthcoming (به انگلیسی).
- ↑ KONDA Research and Consultancy (2007-09-08). "Religion, Secularism and the Veil in daily life" (PDF). Milliyet. Archived from the original (PDF) on 2009-03-25.
- ↑ "Pew Forum on Religious & Public life". pewforum.org. 2012-08-09. Retrieved 29 October 2013.
- ↑ "Syria strife tests Turkish Alawites | Turkey | al Jazeera".
- ↑ Middle East Institute: "Salafism Infiltrates Turkish Religious Discourse" By Andrew Hammond - Middle East Policy Fellow - European Council on Foreign Relations 22 July 2015
- ↑ Gunduz, Sinasi "Change And Essence: Dialectical Relations Between Change And Continuity in the Turkish Intellectual Traditions" Cultural Heritage and Contemporary Change. Series IIA, Islam, V. 18, p.104-105
- ↑ Aydoğan Vatandaş, "Can Turkey be ISIL's next stage", Today's Zaman بایگانی‌شده در ۲۰۱۵-۱۰-۲۵ توسط Wayback Machine October 16, 2015
- ↑ "Pew Forum on Religious & Public life". pewforum.org. 2012-08-09. Retrieved 29 October 2013.
- ↑ "Religion, Ipsos Global Trends". Ipsos. 2017. Archived from the original on 5 September 2017.
- ↑ Gregorian, Vartan. Islam: A Mosaic, Not a Monolith, Brookings Institution Press, 2003, pp. 26–38 شابک ۰−۸۱۵۷−۳۲۸۳-X
- ↑ Girit, Selin (2016-06-21). "Turkish students fear assault on secular education" (به انگلیسی). BBC News. Retrieved 2019-11-10.
- ↑ Ahmet Erdi Öztürk (2016). "Turkey's Diyanet under AKP rule: from protector to imposer of state ideology?" (PDF). Southeast European and Black Sea Studies. 16 (4): 619–635. doi:10.1080/14683857.2016.1233663. S2CID 151448076.
- ↑ "T.C. Diyanet İşleri Başkanlığı | İman | İbadet | Namaz | Ahlak".
- ↑ Sözeri, Semiha; Öztürk, Ahmet Erdi (September 2018). "Diyanet as a Turkish Foreign Policy Tool: Evidence from the Netherlands and Bulgaria" (PDF). Politics and Religion (به انگلیسی). 11 (3): 624–648. doi:10.1017/S175504831700075X. ISSN 1755-0483.
- ↑ The World of the Alevis: Issues of Culture and Identity, Gloria L. Clarke
- ↑ Schimmel, Annemarie (1990). Islamic Names: An Introduction (Islamic Surveys). Edinburgh University Press. p. 30. ISBN 978-0-85224-563-7.
