باخمری

---

‌باخَمْری، محلی قدیمی در عراق است، مختصات دقیق آن تاکنون شناخته نشده است.

۱ - مشخصات باخمری

---

به نوشته مسعودی به طَفّ، ناحیه مرزی میان بابل و عربستان در شانزده فرسخی (شرق) کوفه، تعلق داشته و به نوشته یاقوت فاصله باخمری تا کوفه نزدیک‌تر از مسافت آن تا واسط بوده است.

۲ - شهرت باخمری

---

شهرت باخمری در تاریخ عباسیان به سبب جنگ مهمی است که در ۱۴۵/۷۶۲ (هنگامی که منصور خلیفه سرگرم طرح ریزی شهر جدید بغداد بود) در آن‌جا میان سپاه منصور، به فرماندهی عیسی بن موسی، و لشکریان ابراهیم بن عبدالله علوی (قتیل باخمری) روی داد، که (ابراهیم) بعداز نخستین پیروزی، به زخم تیری از پای درآمد.
بدین ترتیب جنگی که پایگاه منصور را سخت به مخاطره انداخته بود، پایان یافت.

۳ - معنای باخمری

---

باخمری در زبانِ آرامی به معنای «خُمخانه» است، و یادآورِ نام مشابه «قریة العنب» (شهر انگور)، محلی در فلسطین، شمال غربی بیت المقدس، است.

۴ - قبر ابراهیم بن عبدالله

---

چنان‌که دِعْبِل خُزاعی در قصیده (مدارس آیات) به آن اشاره کرده است، قبر ابراهیم بن عبدالله (علوی) در باخمری بوده است. وبه نوشته یاقوت حموی مردم به زیارت آن می‌رفتند.

۵ - فهرست منابع

---

• علی بن حسین مسعودی، مروج الذّهب و معادن الجوهر، چاپ باربیه دمینارو پاوه دکورتل، پاریس ۱۸۶۱ـ۱۸۷۷.
• یاقوت حموی، معجم البلدان، چاپ فردیناند ووستنفلد، لایپزیگ ۱۸۶۶ـ۱۸۷۳.
• دِعْبِل خُزاعی، شعر دِعبِل بن علی خُزاعی، چاپ عبدالکریم اشتر، دمشق ۱۴۰۳/۱۹۸۳.

۶ - پانویس

---