انفیهدارویی که به بینی کشند را اَنفیه می‌گویند که از آن در بابهای صوم و حج سخن رفته است. ۱ - معنای انفیهانفیه «گردی که بیشتر از تنباکو به دست می‌آید، عطسه‌آور و نشئه کننده می‌باشد.» [۱]
فرهنگ فارسی معین.
و انفیه کشیدن؛ «بر بینی رساندن انفیه.» [۲]
لغتنامه دهخدا.
و انفیه‌دان «ظرف کوچکی که در آن انفیه نگاه دارند.» [۳]
فرهنگ فارسی عمید.
۲ - حکم انفیه برای روزهدارانفیه کشیدن بر روزه‌دار مکروه است، لیکن اگر به گونه‌ای باشد که به حلق برسد، بنابر قولی موجب بطلان روزه و در روزه واجب معیّن همچون روزه ماه رمضان حرام است. بنابر قول به بطلان، در وجوب کفاره اختلاف است. ازآنجاکه به عقیده امام خمینی، ریختن دارو در بینی، از جمله چیزهایی است که بر روزه‌دار مکروه است «مخصوصاً با علم به رسیدن آن به مغز یا درون بدن، بلکه اگر به حلق برسد، روزه را باطل می‌کند.» لذا در توضیح‌المسائل ایشان انفیه کشیدن در شمار چیزهایی آمده است که برای روزه‌دار مکروه است، البته «اگر نداند که به حلق می‌رسد و اگر بداند به حلق می‌رسد جایز نیست.» ۳ - حکم انفیه برای حاجیبر محرم واجب است جز در حال ضرورت از استعمال انفیه معطّر اجتناب ورزد.کفاره استفاده از آن، حتّی در حال ضرور، یک گوسفند است. حرمت استعمال آن بر محرم و وجوب کفاره، ازآن‌جهت است که «استعمال عطریات از قبیل مشک و زعفران و کافور و عود و عنبر، بلکه مطلق عطر هر قسم که باشد از محرمات احرام است.» و محرم «از گل‌ها یا سبزی‌هایی که بوی خوش می‌دهد باید اجتناب کند، مگر بعضی انواع که صحرایی است، مثل بومادران و درمنه و خزامی که می‌گویند از خوشبوترین گل‌ها است.» و در حال احرام «اگر به پوشیدن لباس یا خوردن غذایی که بوی خوش می‌دهد اضطرار پیدا کند باید دماغ خود را بگیرد که بوی خوش به آن نرسد.» ۴ - پانویس
۵ - منبع• فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۷۴۰. • ساعدی، محمد، (مدرس حوزه و پژوهشگر) ، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی |