محمد بن حازم باهلیابوجعفر محمد بن حازم باهلی (م ۲۱۵ق)، از شاعران دولت عباسی در قرن سوم هجری قمری بود. ۱ - معرفی اجمالیابوجعفر محمد بن حازم بن عمرو باهلی، در بصره به دنیا آمد و در همان‌جا رشد و نمو کرد و سپس راهی بغداد شد و در آنجا اقامت گزید. باهلی شاعری خوش ذوق بود و طبعی لطیف داشت و تنها عیب او این بود که در اشعار خویش مردم را زیاد مورد هجو و سرزنش قرار می‌داد، بدین‌جهت مورد طرد آنان واقع شده بود. باهلی از شاعران دولت عباسی به‌شمار می‌رود که از میان خلفا، فقط مامون (خلافت ۱۹۸-۲۱۸ق) را مورد مدح و ستایش قرار داده و از مدح دیگر خلفای عباسی امتناع ورزیده است. او شاعری مؤمن و فقیر بود و از خوردن شراب امتناع می‌نمود و زمانی که خلیفه و دیگران او را به شراب دعوت می‌نمودند، از خوردن آن ابا می‌کرد. وی در نهایت به سال ۲۱۵ق در بغداد از دنیا رفت. باهلی دارای دیوان شعری در هفتاد ورقه بوده است. [۶]
دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامه، ج۳، ص۳۷۴۰.
۲ - پانویس
۳ - منبع• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۶۶۴-۶۶۵، برگرفته از مقاله «محمد باهلی». رده‌های این صفحه : درگذشتگان سال 215 (قمری) | شاعران بغداد قرن 3 (قمری) | شاعران خلفای عباسی | شخصیت‌های قرن 3 (قمری) | مولفان قرن سوم
|