غزوه ذات الرقاع
این
غزوه، بدون درگیری
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، در سال پنجم و در چهل و هفتمین ماه
هجرت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) اتفاق افتاد. که در ماه
محرم و به مدت پانزده روز به طول انجامید.
«
ذات‌الرقاع» از
غزوات (جنگ‌های که
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) خود فرماندهی را بر عهده داشت.) بدون درگیری پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، در سال پنجم و در چهل و هفتمین ماه
هجرت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) اتفاق افتاد. این غزوه در ماه
محرم و به مدت پانزده روز به طول انجامید.
غزوه ذات‌الرقاع از آن جهت ذات‌الرقاع نام گرفته که در کنار کوهی با قله‌های سیاه، سفید و قرمز اتفاق افتاد.
بعد از آن که به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) خبر رسید، گروه‌هایی از «
اَنمار» و «
ثَعلبه»
علیه
مسلمانان تجمع کرده‌اند، با ۴۰۰
یا ۷۰۰
نفر به سوی وادی آنان با نام «
شقره» حرکت کردند. دو گروه در ذات‌الرقاع به هم رسیدند؛ اما جنگی در نگرفت و دشمنان به سوی کوه‌ها
فرار کردند.
در این
غزوه از آنجا که در شروع جریان،
ترس به لشگریان اسلام غلبه کرده بود، برای اولین بار
نماز خوف بر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نازل شد و مسلمانان در دو گروه به
امامت رسول‌خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)
نماز را
اقامه کردند.
گفته شده در طول
غیبت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، "
عثمان بن عفان" جانشین ایشان در
مدینه بوده است.
سرانجام پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) پنج روز از ماه محرم مانده، به مدینه بازگشتند.
