توفیق ابراهیم (قرآن)رسیدن ابراهیم علیه‌السّلام به مقام امامت، در پرتو توفیقات الهی بود. ۱ - مقام امامتواذ ابتلی ابرهیم ربه بکلمـت فاتمهن قال انی جاعلک للناس امامـا قال ومن ذریتی قال لا ینال عهدی الظــلمین.((به خاطر آورید) هنگامی که خداوند، ابراهیم را با وسایل گوناگونی آزمود. و او به خوبی از عهده این آزمایشها برآمد. خداوند به او فرمود: «من تو را امام و پیشوای مردم قرار دادم!» ابراهیم عرض کرد: «از دودمان من (نیز امامانی قرار بده!)» خداوند فرمود: «پیمان من، به ستمکاران نمی‌رسد! (و تنها آن دسته از فرزندان تو که پاک و معصوم باشند، شایسته این مقامند)».) ۲ - امتحان های سختحضرت ابراهیم علیه‌السّلام در امتحانهای سخت الهی توفیق یافت. واذ ابتلی ابرهیم ربه بکلمـت فاتمهن قال انی جاعلک للناس امامـا قال ومن ذریتی قال لا ینال عهدی الظــلمین. فلما اسلما وتله للجبین(هنگامی که هر دو تسلیم شدند و ابراهیم جبین او را بر خاک نهاد...) ونـدینـه ان یـابرهیم(او را ندا دادیم که: «ای ابراهیم!)قد صدقت الرءیا انا کذلک نجزی المحسنین(آن رؤیا را تحقق بخشیدی (و به مأموریت خود عمل کردی)!» ما این گونه، نیکوکاران را جزا می‌دهیم!)ان هـذا لهو البلـؤا المبین.(این مسلّماً همان امتحان آشکار است!) الا الذی فطرنی فانه سیهدین(مگر آن کسی که مرا آفریده، که او هدایتم خواهد کرد!») ۳ - وصول به مرحله یقینوصول ابراهیم علیه‌السّلام به مرحله یقین، در پرتو امدادهای الهی و توفیقات وی بود. وکذلک نری ابرهیم ملکوت السمـوت والارض ولیکون من الموقنین.(و این چنین، ملکوت آسمانها و زمین (و حکومت مطلقه خداوند بر آنها) را به ابراهیم نشان دادیم؛ (تا به آن استدلال کند،) و اهل یقین گردد.) نقش فضایل معنوی ابراهیم علیه السلام، در توفیق وی، برای وصول به صراط مستقیم حائز اهمیت است. ان ابرهیم کان امة قانتـا لله حنیفـا ولم یک من المشرکین(ابراهیم (به تنهایی) امّتی بود مطیع فرمان خدا؛ خالی از هر گونه انحراف؛ و از مشرکان نبود؛)شاکرا لانعمه اجتبـه وهده الی صرط مستقیم.(شکرگزار نعمتهای پروردگار بود؛ خدا او را برگزید؛ و به راهی راست هدایت نمود!) ۴ - پانویس۵ - منبعفرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «توفیق ابراهیم». |