الابانة عن غرض ارسطاطالیس فی کتاب مابعدالطبیعةاَلاَبانَهُ عَنْ غَرَضِ اَرِسطاطالیس فی کِتابِ ما بَعْدَ الطَبیعة، یا مقاله فی اغراض ما بعد الطبیعة، نام رساله‌ای است از ابونصر محمد بن محمد بن طرخان فارابی (۲۶۰-۳۳۹ق/۸۷۴-۹۵۰م) در توضیح مقصود ارسطو از نوشتن مجموعۀ متافیزیک و بیان محتوای اصلی بخشهای گوناگون آن است. ۱ - شناخته شده به دو نامکتاب متافیزیک ارسطو در میان مسلمانان به ۲ نام شناخته شده است: یکی کتاب الحروف [۱]
ابن ندیم، الفهرست، ج۱، ص۳۱۲، به کوشش رضا تجدد، تهران، ۱۹۷۱م.
و دیگری ما بعد الطبیعة که ترجمۀ جزء به جزء واژۀ متافیزیک است. علت نامیده شدن این مجموعه به کتاب الحروف این است که مقالات چهارده‌گانۀ آن ــ که توسط آندرونیک رودسی، از ارسطوییان سدۀ اول ق م گردآوری شده ــ به ترتیب حروف الفبای یونانی از آلف تا نون مشخص گردیده است.۲ - رسالۀ فارابیرسالۀ فارابی به منزلۀ مدخلی جهت آگاهی از مباحث کتاب متافیزیک ارسطو و به عنوان کلیدی جهت گشودن غوامض آن به‌شمار رفته است، چنانکه ابن‌سینا (۳۷۰-۴۲۸ق/۹۸۰-۱۰۳۷م) با مطالعۀ این رساله توانسته است به حلّ مشکلات کتاب ارسطو نایل آید و مطالب آن را دریابد. [۲]
ظهیرالدّین بیهقی، تتمه صوان الحکمه، ج۱، ص۵۵، به کوشش محمد کردعلی، دمشق، ۱۹۴۶م.
فارابی در آغاز رساله می‌نویسد: «بسیاری گمان کرده‌اند که محتوای کتاب ما بعد الطبیعة ارسطو، بحث دربارۀ خدا، عقل، نفس و امور مناسب با آنهاست، و علم ما بعد الطبیعة با علم توحید (الهیات به معنای اخص) یکی است. به همین جهت بیش‌تر کسانی که این کتاب را به‌طور کامل شرح نکرده‌اند و یا ما خبر نداریم؛ آنچه را که می‌شناسیم و در دسترس ماست، یکی شرح ناقصی بر مقالۀ «لام» است از اسکندر آفرودیسی، از شارحان آثار ارسطو، در اواخر سدۀ ۲ و در اوایل سدۀ ۳م، و دیگری شرحی کامل بر همان مقاله از تامسطیوس (د ۳۹۵م) از مفسران معروف کتب ارسطو؛ اما قسمتهای دیگر کتاب یا شرح و تفسیر نشده و یا اگر شده باشد به دست ما نرسیده است. در این رساله می‌خواهیم به غرض کلی کتاب و محتوای هریک از مقالات آن اشاره کنیم. [۳]
ابونصر فارابی، مقاله فی اغراض ما بعد الطبیعة، ص۳، حیدرآباد دکن، ۱۳۴۹ق.
[۴]
ابونصر فارابی، مقاله فی اغراض ما بعد الطبیعة، ص۴، حیدرآباد دکن، ۱۳۴۹ق.
۳ - توضیح فارابیفارابی در توضیح موضوع اصلی کتاب می‌گوید دانش یا جزئی است و یا کلی. دانشِ جزئی آن است که موضوع آن بخشی از موجودات یا موهومات (مفروض الوجود) باشد و در آن علم از ویژگی‌ها و اغراض خاصۀ همان موضوع بحث شود، مانند طبیعیات که به جسم از آن جهت که تغییر و حرکت می‌کند و نیز به مبادی این تغییر و حرکت و به لواحق آن توجه دارد، و یا علم حساب که موضوع آن عدد است و دانش پزشکی که تن انسان را از لحاظ صحت و بیماری بررسی می‌کند. اما دانشِ کلی، چیزی را مطالعه می‌کند که شامل همۀ موجودات می‌شود، مانند وجود، وحدت، انواع و لواحق وجود، و نیز اوصافی که به اختصاص عارض موضوع علوم جزئی نمی‌گردد مانند تقدم و تأخّر، قوّه و فعل، تام و ناقص (نقص و کمال )، و همچنین مبدأ مشترک همۀ موجودات یعنی آن‌که خدایش می‌نامیم. دانشِ کلی باید یکی باشد، زیرا اگر دو دانش کلی داشته باشیم در این صورت هریک از آن‌ها موضوع ویژه‌ای خواهد داشت، اما علمی که موضوع خاصی داشته باشد و شامل موضوع علم دیگر نشود جزئی است، بنابراین هریک از آن دو دانش، جزئی خواهد بود و این خلاف فرض است، پس دانشِ کلی یکی است. علم الهی نیز داخل در دانش کلی است، زیرا خداوند «مبدأ وجود» برای همۀ موجودات است نه موجودی خاص و آن بخش از دانشِ کلّی که مبدأ وجود را بررسی می‌کند، همان «علم الهی» است. از آن‌جا که مسائل یاد شده اختصاص به مباحث طبیعیات ندارد، بلکه آن سوی امور طبیعی و مادی است، دانشِ مربوط به آن مسائل نیز از لحاظ شرافت موضوع بر‌تر از دانشِ طبیعی و از لحاظ مراتب تعلیم بعد از دانشِ طبیعی است؛ به همین جهت شایسته است که ما بعد الطبیعة خوانده شود. موضوع دانشِ ما بعد الطبیعة یا چیزهایی است که اساساً در طبیعت و ماده هستی ندارند و وهم آن‌ها را از امور طبیعی و مادی انتزاع نکرده است، یا چیزهایی است که هرچند در طبیعت و در ماده هستی دارند، اما لازم نیست که ذاتاً همراه ماده باشند و قوام آن‌ها بسته به امور طبیعی و مادی باشد. در نخستین قدم، موضوع این دانش همانا موجود مطلق (یعنی موجود بماهو) است و آنچه معمولاً مساوی و مساوق با اوست (یعنی واحد و وحدت)؛ ولی چون علم به امور متقابل، یک علم است، پس در این دانش دربارۀ عدم و کثرت نیز بحث می‌شود. پس از آن به چیزهایی پرداخته می‌شود که به منزلۀ انواع است برای موجود، مانند مقولات دهگانه و اقسام واحد چون شخصی، نوعی و جنسی. سپس دربارۀ لواحق وجود، مانند قوه و فعل، کمال و نقصان، علت و معلول، و لواحق وحدت، مانند هویّت، تشابه، تساوی، موازات و مناسبت، و لواحق عدم و کثیر؛ و آنگاه در مبادی هریک از آن‌ها بررسی می‌شود، و تقسیم و تکثیر ادامه می‌یابد تا به موضوع علوم جزئی برسد. بدین ترتیب در این دانش مبادی همۀ علومِ جزئی و حدود موضوعات آن‌ها مبیّن و مشخّ صمی‌گردد. [۵]
ابونصر فارابی، مقاله فی اغراض ما بعد الطبیعة، ص۴-۶، حیدرآباد دکن، ۱۳۴۹ق.
پس از این مقدمه، فارابی به توضیح اجمالی موضوع هریک از مقالات کتاب الحروف می‌پردازد.۴ - شامل ۱۴ کتابچنانکه گفته شد، مجموعۀ متافیزیک ارسطو، ۱۴ کتاب یا مقاله دارد، ولی فارابی از ۱۲ مقاله سخن می‌گوید. از طرف دیگر در رسالۀ فارابی، «مقاله اللام» یا «لاندا» ــ که نظریات اساسی ارسطو دربارۀ الهیات به معنای اخ صرا در بر دارد ــ یازدهمین مقاله به‌شمار رفته است، در صورتی که در اصل «لاندا» مقالۀ دوازدهم است و یازدهمین مقاله «کاپا» نام دارد. به نظر می‌رسد که فارابی ۲ مقالۀ «الف صغری» و «الف کبری» را یکی کرده و تحت عنوان «المقاله الاولی» آورده است. به همین جهت مقاله «بتا» که در اصل سومین مقاله است و مربوط به «مسائل دشوار و انواع آن» است، در رسالۀ فارابی مقالۀ دوم محسوب شده و وی در توضیح آن گفته است: «تشتمل علی تعدید مسائل عویضة فی هذه المعانی». و از همین جاست که از شمار مقاله‌ها یکی کم شده و درنتیجه دوازدهمین مقاله، لاندا، عنوان مقالۀ یازدهم یافته است. همچنین مقالۀ «نو» (مقالۀ چهاردهم» به دلیل ترجمه نشدن و در دسترس نبودن آن در شرح و توضیح فارابی نیامده است. سخن ابن ندیم نیز که می‌نویسد: «و قد یوجد حرف نون بالیونانیة بتفسیر الاسکندر» [۶]
ابن ندیم، الفهرست، ج۱، ص۳۱۲، به کوشش رضا تجدد، تهران، ۱۹۷۱م.
ترجمه نشدن این مقاله را تأیید می‌کند.۵ - چاپ با نامهای گوناگوناین رساله تاکنون چندین بار با نامهای گوناگون به طبع رسیده است: بار اول با عنوان «مقاله فی اغراض الحکیم فی کل مقاله من الکتاب الموسوم بالحروف» در مجموعه‌ای از آثار فارابی به نام الثمرة المرضیة فی بعض الرسالات الفارابیّة، به کوشش فریدریش دیتریتسی در لیدن، در ۱۸۹۰م؛ بار دیگر با نام «الابانه عن غرض ارسطو طالیس فی کتاب ما بعد الطبیعة» در مجموعه‌ای از آثار فارابی، در قاهره در ۱۳۲۵ق، و بار سوم با نام «مقاله فی اغراض ما بعد الطبیعة» در مجموعه‌ای از آثار حکیم به نام الرسائل در حیدرآباد در ۱۳۴۹ق، چاپ شده است. ۶ - فهرست منابع(۱) ابن ندیم، الفهرست، به کوشش رضا تجدد، تهران، ۱۹۷۱م. (۲) ارسطو، متافیزیک، ترجمۀ شرف‌الدین خراسانی، تهران، ۱۳۶۶ش. (۳) ظهیرالدّین بیهقی، تتمه صوان الحکمه، به کوشش محمد کردعلی، دمشق، ۱۹۴۶م. (۴) ابونصر فارابی، مقاله فی اغراض ما بعد الطبیعة، حیدرآباد دکن، ۱۳۴۹ق. ۷ - پانویس
۸ - منبعدانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «الابانة عن غرض ارسطاطالیس فی کتاب مابعدالطبیعة»، ج۲، ص۵۹۹. |