استصحاب با شک در وجود رافعاستصحاب با شک در وجود رافع، حکم به بقای مستصحبِ مقتضی دوام، بعد از شک در وجود رافع است. ۱ - تعریفاستصحاب با شک در وجود رافع، مقابل استصحاب با شک در رافعیت موجود می‌باشد و آن، استصحابی است که شک در بقای مستصحب، ناشی از شک در وجود چیزی است که امکان دارد رافع مستصحب باشد. یکی از اقسام شک در رافع، شک در اصل وجود رافع می‌باشد؛ یعنی شخص نمی‌داند آیا از همان ابتدا رافعی ایجاد شده تا جلوی مقتضی را بگیرد و آن را بر دارد یا خیر، برای مثال، یقین به طهارت، حاصل گردیده و این طهارت، قابلیت بقا دارد، مگر این که رافعی هم چون حدث، جلوی تداوم آن را بگیرد؛ در این موارد که در اصل وجود رافع شک می‌باشد، استصحاب طهارت جاری می‌گردد. چنین استصحابی، استصحاب با شک در وجود رافع نامیده می‌شود. برخی از اصولیون هم چون مرحوم محقق اول معتقدند استصحاب در شک در مقتضی جاری نیست، ولی در «شک در رافع» با همه اقسامش جاری است و برخی دیگر می‌گویند: استصحاب فقط در شک در وجود رافع جاری است و در شک در مقتضی و شک در رافعیت موجود جاری نیست. در این باره، اقوال دیگری هم وجود دارد، ولی همگی، استصحاب را در شک در وجود رافع معتبر می‌دانند. ۲ - عناوین مرتبطشک در رافع. ۳ - پانویس۴ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۱۶۲، برگرفته از مقاله «استصحاب با شک در وجود رافع». |