هرمان گورینگ

هرمان گورینگ روز ۱۲ ژانویه سال ۱۸۹۳ در روزنهایم در بایرن زاده شد. پدرش، هاینریش ارنست گورینگ، یک صاحب‌منصب در مستعمرات امپراتوری آلمان بود که مدتی فرمانداری آفریقای جنوب غربی را بر عهده داشت. هرمان از همان کودکی به نظامی‌گری علاقه نشان می‌داد و با لباس نظامی سواره‌نظام که پدرش به او داده بود و شمشیر و کلاه دوستان پدرش بازی می‌کرد. گورینگ وارد دانشکده افسری کارلسروهه شد و سال ۱۹۱۰ به دانشسرای نظامی گروس‌لیشترفلده در نزدیکی برلین رفت. به راحتی در آزمون نهایی در ماه مارس سال ۱۹۱۱ قبول شد. طبق ادعای خودش، این قبولی با کسب نمره ۲۳۲، حدود ۱۰۰ نمره بیش از مقدار مورد نیاز و بیشترین نمره در تاریخ دانشسرا، حاصل گشت. اسناد دوره تحصیل او نیز نشان‌گر نمره‌های بالا در دروس مختلف از جمله نمره «عالی» در درس جغرافیا است. پس از این آزمون سفری به ایتالیا داشت و از نقاط مختلف آن دیدن کرد.

گورینگ ماه مارس سال ۱۹۱۲ در رسته پیاده‌نظام وارد خدمت در نیروی زمینی امپراتوری آلمان شد. ماه دسامبر سال ۱۹۱۳ آزمون‌های افسران را گذراند. گورینگ اوقات فراقت خود را صرف مشاهده پروازهای آزمایشی هواگردهای جدید در پایگاه هوایی هابسهایم می‌کرد. روز ۲۰ ژانویه سال ۱۹۱۴ به یک هنگ پیوست.

با غارت شدن مدارک شخصی از قطار اختصاصی او در ماه مه سال ۱۹۴۵ اطلاعات موثق چندانی از عملکرد او در جنگ جهانی اول در دست نیست. اسنادی که هم‌اکنون در دست نیروی زمینی ایالت متحده است، نشان می‌دهد که او هنگام آغاز جنگ در ماه اوت سال ۱۹۱۴ در هنگ ۱۱۲ بادن در ناحیه ماولهاوزن در نزذیکی مرز فرانسه بود. این ناحیه قسمت آرامی از خط مقدم به حساب می‌آمد و گورینگ مشارکت اندکی به عنوان فرمانده یک دسته در نبردهای نواحی ووژ و لورن و سپس به عنوان آجودان یک گردان در درگیری‌های ناحیه فلیره صورت داد. در این مدت نشان درجه دو صلیب آهنین را دریافت کرد. تنها پس از پنج هفته از آغاز جنگ به جهت التهاب مفصل روز ۲۳ سپتامبر از خط مقدم به متس و از آن‌جا برای معالجه به جنوب آلمان منتقل شد.

گورینگ هنگام گذراندن دوران نقاهت در فرایبورگ با برونو لورتسر، افسری از نیروی زمینی که در حال دیدن آموزش پرواز بود، رابطه دوستی برقرار کرد. تحت تأثیر لورتسر، با یادآوری علاقه به پرواز، گورینگ نیز وارد این دوره شد.

پس از اتمام دوران آموزش خلبانی به‌طور جدی به مبارزه هوایی پرداخت که به شدت آسیب دید. روز ۷ ژوئیه ۱۹۱۸، پس از مرگ ویلهلم راینهارد، جانشین مانفرد فون ریشتهوفن، گورینگ فرمانده «پرواز سیرک» شد. اما تکبر او باعث نفرت مردان اسکادران می‌شد. بعد از جنگ، به مونشن رفت و در سال ۱۹۲۲ با آدولف هیتلر آشنا شد. او در دسامبر ۱۹۲۲ به عنوان رئیس اس‌آ انتخاب شد و تا «کودتای مونیخ» در این سمت باقی‌ماند.

گورینگ در کودتای مونیخ معروف به کودتای آبجو فروشی به شدت زخمی شد اما توانست به خارج بگریزد. در سال ۱۹۲۷ به آلمان برگشت به حزب نازی پیوست و یک سال بعد، در ۱۹۲۸، به رایشستاگ راه یافت. او در سال ۱۹۳۲ رئیس رایشستاگ شد.

گورینگ در ۱۹۳۳ وزیر امور داخلی پروس بود و در آن سال نقشی مهم در دستگیری و شکنجهٔ کمونیست‌ها و سوسیالیست‌ها داشت.

گورینگ در ۱۹۳۵ فرمانده لوفت وافه شد.

جنگ جهانی دوم

گورینگ و دیگر افسران ارشد نگران این بودند که آلمان هنوز برای جنگ آماده نیست. اما هیتلر به عنوان رهبر اعتقاد داشت که پیروزی ممکن است. حمله به لهستان، عمل شروع‌کنندهٔ جنگ، در سپیده دم ۱ سپتامبر ۱۹۳۹ آغاز شد. بعد از آن روز هیتلر گورینگ را به عنوان جانشین پیشوای کل آلمان اعلام کرد. در ابتدا پیروزی‌های آلمان یکی پس از دیگری به ارمغان می‌آمد. با کمک لوفت وافه، نیروی هوایی لهستان در عرض یک هفته شکست خورد. فرودگاه حیاتی نروژ در Fallschirmjäger کشف شد وEben Emael اسیر گشت. عدم موفقیت لوفت وافه، وسعت گرفتن حملات هوایی متفقین بر آلمان، و اعتیاد گورینگ را از عوامل سقوط وی دانسته‌اند. گورینگ تا سال ۱۹۴۵ کم و بیش همهٔ پست‌ها و نفوذ خود را از دست داده بود.

بالاترین درجه نظامی ورماخت که از جهت برابری نظامی یک درجه پایین‌تر رایشس‌فروهر و دو درجه بالاتر از ارتشبد و یک درجه بالاتر از فیلدمارشال می‌باشد با عنوان «رایشس‌مارشال» بود که فقط به هرمان گورینگ اعطا شد.

هرمان گورینگ در همین سال، پس از پایان جنگ و شکست آلمان، در دادگاه نورنبرگ محاکمه و به اعدام با طناب دار محکوم شد. رایشس‌مارشال هرمان گورینگ سال ۱۹۴۶ و پیش از آن که هنگام اعدامش فرا رسد، در زندان با شکستن کپسول سیانور مخفی نموده در دهانش، بر عمر خود پایان داد.

هرمان گورینگ به عنوان نهمین فرزند از ده فرزند پدرش، حاصل از دومین ازدواج او بود. هنگام تولد هرمان، پدرش در مأموریتی در هائیتی به سر می‌برد. پدرش هنگام تولد هرمان ۶۴ سال داشت. پدر او پروتستان و مادرش کاتولیک بودند. با بازگشت مادرش شش هفته پس از تولدش به جزایر کارائیب، گورینگ ۳ سال از دوران نوزادی خود را تحت مراقبت یکی دوستان او در نزدیکی نورنبرگ گذراند. با بازگشت مجدد والدینش به آلمان، خانواده گورینگ در سال ۱۸۹۶ به برلین نقل مکان کردند و سپس در قلعه وِلدِنشتاین متعلق به یکی از دوستان پدرش، در نزدیکی نورنبرگ ساکن شدند. با وجود این که همانند پدرش او نیز پروستان به حساب می‌آمد، سال چهارم را به جهت نزدیکی آن به قلعه، در یک مدرسه کاتولیک تحصیل کرد. سال ۱۹۰۵ به یک مدرسه شبانه‌روزی در آنسباخ فرستاده شد و سه سال را به شکل سختی در آن گذراند. گفته می‌شود این دوره اثر بدی بر روحیه او گذاشت. گفته شده‌است از ورزش‌های گروهی اجتناب می‌کرد و ترجیح می‌داد به ورزش‌های انفرادی چون تنیس و کوهنوردی یپردازد.