جنوبگان
جنوبگان (به انگلیسی: Antarctica) قاره‌ای در قطب جنوب زمین است. این قاره سردترین جای زمین است و کمابیش همه سطح آن با یخ پوشیده شده‌است. جنوبگان پنجمین قاره بزرگ زمین پس از آسیا، آفریقا، آمریکای شمالی و آمریکای جنوبی است؛ ولی با این وجود کمترین جمعیت انسانی را میان همه قاره‌ها دارد. همچنین بلندترین میانگین بلندی، کمترین میانگین رطوبت و پایین‌ترین میانگین دما در میان همه قاره‌های جهان به این قاره تعلق دارد. همچنین بالغ بر ۸۰٪ از ذخایر آب شیرین کره زمین در جنوبگان قرار دارد. در این قاره، نزدیک به ۳۰ کشور نزدیک به ۷۰ پایگاه پژوهشی دارند که ۴۰ پایگاه سالانه یا همیشگی و ۳۰ پایگاه تابستانی هستند.
| مساحت | ۱۴٬۰۰۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع (۵٬۴۰۰٬۰۰۰ مایل مربع) |
|---|---|
| جمعیت | ۴۰۰۰ نفر در تابستان ۱۰۰۰ نفر در زمستان |
| ترکم جمعیت | ۰/۰۰۰۰۸ تن در کیلومتر مربع (۰/۰۰۰۲ تن در مایل مربع) |
| نام اهلیت | جنوبگانی |
| کشورها | سرزمین یخی تانگرا
سرزمین ماری برد سرزمین ویکتوریا جزیره لیوینگستون جزیره اسنو هیل شبه جزیره جنوبگانی |
| اینترنت دامنه سطح‌بالا | .aq |
| بزرگترین شهرها | ایستگاه‌های پژوهشی در جنوبگان |
استاندارد ایزو ۳۱۶۶–۱ آلفا-۲ بدون توجه به قلمرو ادعایی کشورها، به جنوبگان، دامنه اینترنتی .aq را داده‌است. در جنوبگان هر پایگاه بسته به وابستگی به کشور خود از پیش‌شماره تلفن و واحد پولی ویژه خود استفاده می‌کند. دلار جنوبگان سوغاتی است که در پایگاه‌های ایالات متحده آمریکا و کانادا فروخته می‌شود اما پشتیبانی قانونی ندارد.
فاصلهٔ جنوبگان از استرالیا
فاصلهٔ جنوبگان از آفریقا
فاصلهٔ جنوبگان از آمریکای جنوبی
کشف
باور به وجود سرزمینی جنوبگانی یعنی قاره‌ای بس بزرگ که در دورترین جای زمین قرار گرفته باشد تا بتواند توازن کره زمین را در برابر خشکی‌های بزرگ شمال آن حفظ کند از زمان بطلمیوس در سده ۱ (میلادی) وجود داشته‌است. نظریه وجود این سرزمین منسوب به ارسطو است و توسط بطلمیوس بسط یافته‌است. بطلمیوس معتقد بود مساحت زمین‌های شمالی و جنوبی زمین باید برابر باشد و به همین دلیل نتیجه می‌گرفت که سرزمینی ناشناخته در جنوب وجود دارد. ترسیم خشکی‌های بزرگی در جنوب زمین در نقشه‌های کهن، مانند نقشه‌های معروف پیری رئیس، دریاسالار امپراتوری عثمانی سده ۱۶ (میلادی) رایج بود.
دور زدن دماغه امید نیک و دماغه هورن در قرن‌های ۱۵ و ۱۶ میلادی احتمال وجود سرزمینی در جنوب را افزایش داد. در سال ۱۶۰۶ جزیره‌ای بزرگ در جنوب گینه نو توسط اروپاییان کشف شد که گمان می‌رفت بخشی از سرزمین ناشناخته جنوبی باشد و به همین دلیل استرالیا (به معنای «جنوبیه» در زبان لاتین) نام گرفت. به دنبال ایده برابری مساحت زمین‌های شمالی و جنوبی و کافی نبودن مساحت استرالیا برای تأمین این برابری، سفرهای اکتشافی متعددی در اقیانوس آرام و در مدارهای نزدیک به قطب جنوب انجام شد تا باقی‌مانده این سرزمین نیز کشف گردد.
در سال ۱۷۷۳، جیمز کوک و خدمه‌اش از مدار جنوبگان گذشتند، اما در فاصله ۲۴۰ کیلومتری جنوبگان به جزیره‌ای رسیدند و سپس بازگشتند. در سال ۱۸۲۰، یک کاروان دریایی روسیه به فرماندهی فابین گوتلیب فن بلینگسهاوزن و میخائیل لازارف، یک کاروان بریتانیایی به سرکردگی ادوارد برنسفیلد و یک ملوان آمریکایی به نام ناتانئیل پالمر مدعی شدند که یخ‌تاق‌های جنوبگان را مشاهده کرده‌اند. نخستین فرود بر سکوهای یخی جنوبگان احتمالاً یک سال بعد توسط دریانورد آمریکایی جان دیویس اتفاق افتاده‌است. دوران قهرمانانه اکتشاف جنوبگان با سفرهای جستجوگرانه بسیاری که در آغاز قرن بیستم انجام پذیرفتند، شکل گرفت. سرانجام در ۱۴ دسامبر ۱۹۱۱، روئال آمونسن نروژی توانست به جنوبگان برسد. رابرت فالکون اسکات انگلیسی در مدت زمان کوتاهی پس از وی به جنوبگان رسید اما دریافت که پیش از وی، کاروان دریایی نروژ به جنوبگان رسیده‌اند.
هیچ خرس قطبی در این قاره زندگی نمی‌کند.
محیط زیست و پژوهش
به دلیل تأثیر جنوبگان بر روی اقلیم زمین، موقعیت منحصر به فرد آن در قطب جنوب، منابع بسیار زیست‌محیطی و طبیعی و محیط زیست دست نخورده‌اش به کانون توجه جهانیان تبدیل شده‌است. به صورتی‌که می‌توان از آن به عنوان یک آزمایشگاه طبیعی برای پژوهش علمی در بسیاری از شاخه‌های علوم بهره جست؛ زیرا این منطقه، ناحیه‌ای کلیدی و مهم برای فهم اکوسیستم زمین و محیط زیست آن است. ویژگی‌های منحصر به فرد جنوبگان، در طی ۵۰ سال گذشته، امکان پژوهش بر روی خاستگاه خشکی‌ها، آلودگی هوا، و تغییر اقلیم زمین را برای دانشمندان فراهم آورده‌است. هواشناسی جنوبگان شاخص‌های مورد نیاز جهت پیش‌بینی مدل‌های هواشناسی نیم‌کره جنوبی و الگوی چرخش سامانه‌های اقیانوسی در اختیار پژوهش‌گران قرار می‌دهد. مغزه‌های یخی بدست آمده از این قاره به عنوان یک مخزن ارزشمند اطلاعات در خصوص اقلیم گذشته و تاریخ محیطی زمین محسوب می‌شوند.
اقتصاد
جنوبگان منطقه‌ای مهم اقتصادی و راهبردی است. اهمیت اقتصادی آن به دلیل وجود منابع طبیعی و نفت خام است. اهمیت راهبردی آن به خاطر مسیر دماغه هورن است که در زمان جنگ سرد، اهمیتی حیاتی برای آمریکا داشت؛ زیرا ناوهای هواپیمابر آمریکایی نمی‌توانند از کانال پاناما عبور کنند. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی اهمیت اقتصادی جنوبگان به خاطر منابع نفتی بر اهمیت راهبردی آن برتری یافته‌است.
امروزه هیچ‌گونه کنش اقتصادی در جنوبگان وجود ندارد و تنها ماهی‌گیری در بیرون و گردشگری در اندازه کوچک در ساحل جنوبگان دیده می‌شوند.
اگرچه منابع زغال‌سنگ، هیدروکربن، سنگ آهن، پلاتین، مس، کروم، نیکل، طلا، و دیگر کانیها در جنوبگان یافت شده‌اند اما برای بهره‌برداری به اندازه کافی بزرگ نیستند. در ۱۹۹۱ (میلادی) تصویب پروتکل حفاظت از محیط زیست جنوبگان هرگونه تلاش برای بهره‌برداری از ذخایر معدنی را از میان برد. در ۱۹۹۸ (میلادی) با تصویب توافقی، هر گونه امکان معدنکاری از میان رفت. بازنگری در مفاد این توافق، تنها در سال ۲۰۴۸ (میلادی) ممکن است و در صورت بازنگری محدودیت‌های بیشتری بر توسعه اقتصادی و بهره‌برداری در نظر گرفته خواهد شد. مهم‌ترین کنش اقتصادی در جنوبگان ماهی‌گیری است. در سال‌های ۲۰۰۰–۲۰۰۱ گزارش شد که ۱۱۲٬۹۳۴ تن ماهی گرفته شد. از ۱ ژوئیه ۱۹۹۸ (میلادی) تا ۳۰ ژوئن ۱۹۹۹ (میلادی) ۱۱۹٬۸۹۸ تن ماهی به صورت قانونی گرفته شد.
گردشگری اکتشافی در اندازه کوچک از ۱۹۵۷ (میلادی) وجود داشته و امروزه در سیستم پیمان جنوبگان و پروتکل حفاظت از محیط زیست جنوبگان گنجانده شده‌است. اما بر پایه انجمن بین‌المللی گردانندگان گردشگری جنوبگان به صورت خود تنظیم کار می‌کند. همه کشتی‌های گردشگری، عضو اتحادیه بین‌المللی گردانندگان گردشگری جنوبگان نیستند اما اعضای این اتحادیه ۹۵٪ کنش‌های گردشگری در جنوبگان را انجام می‌دهند. بیشتر مسافرت‌ها با کشتی‌های کوچک یا متوسط اندازه و در چشم‌اندازهای زیبا و با جانوران بومی جنوبگان انجام می‌شوند. در تابستان سال‌های ۲۰۰۶–۲۰۰۷ نیم‌کره جنوبی، ۳۷٬۵۰۶ و در ۲۰۱۵–۲۰۱۶، ۳۸٬۴۷۸ گردشگر از جنوبگان دیدن کردند که بیشتر آنها سوار بر کشتی‌های تجاری بودند.
نگرانی‌هایی دربارهٔ تأثیر احتمالی گردشگران بر محیط زیست و اکوسیستم وجود دارد. برخی کنش‌گران محیط زیست و دانشمندان برای وضع محدودیت بیشتر بر قوانین سختگیرانه‌تر برای کشتی‌ها و سهمیه گردشگران، فراخوان دادند. مهم‌ترین واکنش‌های کشورهای عضو سیستم پیمان جنوبگان، گسترش دبیرخانه پیمان جنوبگان و عضویت در اتحادیه بین‌المللی گردانندگان گردشگری جنوبگان، راهنمای استفاده از سایت گردشگری، وضع محدودیت‌های جای کناره‌گیری کشتی و فرود هواپیما، و بستن یا کم کردن بازدید از جاهای پر بازدید بود. تا پیش از سقوط پرواز شماره ۹۰۱ ایر نیوزیلند در ۲۸ نوامبر ۱۹۷۹ (میلادی) استرالیا و نیوزیلند پروازهای گردشگری بدون فرود به جنوبگان داشتند. از میانه دهه ۱۹۹۰ (میلادی) شرکت کانتاس بار دیگر این پروازها را از سر گرفت.
ادعاهای مالکیت
بر پایه سیستم پیمان جنوبگان، سراسر این قاره تنها منطقه‌ای برای پژوهش علمی است و هر گونه کنش نظامی و ادعای مالکیت در آن ممنوع است.
تا کنون ۷ کشور بر بیشتر نقاط جنوبگان ادعای مالکیت داشته‌اند. یک منطقه نیز مورد ادعا قرار نگرفته‌است.
| تاریخ
ادعا | نام کشور | قلمرو | مختصات قلمرو | نقشه |
|---|---|---|---|---|
| ۱۹۰۸ |  بریتانیا
|  قلمرو بریتانیایی جنوبگان
| ۲۰ درجه باختری تا ۸۰ درجه باختری | |
| ۱۹۲۳ |  نیوزیلند
| قلمرو وابسته راس
| ۱۵۰درجه باختری تا ۱۶۰ درجه خاوری | |
| ۱۹۲۴ |  فرانسه
|  سرزمین ادلی
| ۱۴۲ درجه و ۲ دقیقه خاوری
تا ۱۳۶ درجه و ۱۱ دقیقه خاوری | |
| ۱۹۲۹ |  نروژ
| جزیره پتر یکم
| ۶۸°۵۰′ جنوبی ۹۰°۳۵′ غربی / ۶۸٫۸۳۳°جنوبی ۹۰٫۵۸۳°غربی | |
| ۱۹۳۳ |  استرالیا
| قلمرو جنوبگان استرالیا
| ۱۶۰درجه خاوری تا ۱۴۲ درجه و ۲ دقیقه خاوری
و ۱۳۶ درجه و ۱۱ دقیقه خاوری تا ۴۴ درجه و ۳۸ دقیقه خاوری | |
| ۱۹۳۹ | نروژ
| سرزمین شهبانو ماود
| ۴۴°۳۸' خاوری تا ۲۰ درجه باختری | |
| ۱۹۴۰ |  شیلی
|  قلمرو جنوبگان شیلی
| ۵۳ درجه باختری تا ۹۰ درجه باختری | |
| ۱۹۴۳ |  آرژانتین
|  جنوبگان آرژانتین
| ۲۵ درجه باختری تا ۷۴ درجه باختری | |
| – | بدون ادعای مالکیت | منطقه بدون ادعای مالکیت | ۹۰درجه باختری تا ۱۵۰درجه باختری
(به غیر از جزیره پتر یکم) |
استرالیا با ادعای مالکیت نزدیک به ۴۰٪ از جنوبگان، سرمایه‌گذاری چشمگیری روی پروژه‌های پژوهشی در این قاره انجام داده‌است. بر پایه برنامه راهبردی ۱۰ ساله پژوهشی این کشور در جنوبگان، استرالیا تمرکز ویژه‌ای بر پژوهش‌ها در این بخش دارد. یکی از دلایل اصلی این پژوهش‌ها، ارتباط تنگاتنگ اکوسیستم جنوبگان و استرالیا است. این کشور، چهار ایستگاه پژوهشی در جنوبگان دارد و به‌طور میانگین ۸۰ تا ۹۰ نفر از دو کشور استرالیا و نیوزیلند در آنها زندگی می‌کنند.
ادعای مالکیت ایران بر جنوبگان
سازمان اقیانوس‌شناسی ایران در صدد ایجاد کلبه پژوهشی در جنوبگان است. در اسفند ۱۳۹۱ محمد باقری، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران گفت که ایران به دلیل امکان دسترسی از طریق دریای عمان به قطب جنوب و حائل نبودن هیچ سرزمینی در این میان می‌تواند «بر طبق قوانین بین‌المللی در بخشی از قطب جنوب ادعای حاکمیت کند.» منطقه مورد نظر حدفاصل مختصات ۵۹٫۵۰ تا ۶۳٫۱۴ شرقی از سواحل ایران (۳٫۶۴ درجه عرض جغرافیایی) یک قطاع به طول تقریبی ۳۰۰۰ کیلومتر و عرض ۴۰۵ کیلومتر و مساحت تقریبی ۲۰۰ تا ۲۵۰ هزار کیلومتر مربع است که با قلمرو جنوبگان استرالیا هم پوشانی دارد. شرقی‌ترین نقطه ایران کوهک در استان سیستان و بلوچستان با مختصات جغرافیایی ۶۳٫۱۴ شرقی است. شرقی‌ترین نقطه عمان واقع در منطقه استان شرقیه جنوبی با مختصات ۵۹٫۵۰ شرقی قرار دارد.
تنوع زیستی
جانوران
حیات بی‌مهرگان جنوبگان شامل گونه‌هایی از هیره‌های میکروسکوپی مانند Alaskozetes antarcticus، شپش، نماتد، خرس آبی، چرخان‌تباران، کریل و دم‌فنری است. تعداد کمی از مهره‌داران زمینی به جزایر حاشیهٔ جنوبگان محدود می‌شوند. مگس‌ریزه بدون پرواز Belgica antarctica، به طول ۶ میلی‌متر، بزرگترین جانور «کاملاً زمینی» جنوبگان است.
کریل‌های جنوبگان که در توده‌های بزرگ جمع می‌شوند، گونه کلیدی اصلی اکوسیستم در اقیانوس جنوبی است که یک گونهٔ غذایی مهم برای نهنگ‌ها، فک‌ها، فک‌های پلنگی، فک‌های خزدار، ماهی مرکب، یخ‌ماهی‌ها و بسیاری از گونه‌های پرندگان مانند پنگوئن‌ها و آلباتروس است. برخی از گونه‌های جانوران دریایی به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم به فیتوپلانکتون‌ها متکی هستند. زندگی دریایی جنوبگان شامل پنگوئن‌ها، نهنگ‌های آبی، اورکاها، سرپاور عظیم و فک‌های خزدار است. فک خزپوش جنوبگان در قرن ۱۸ و ۱۹ به‌شدت توسط شکارچیان فک از ایالات متحده و بریتانیا شکار شد. فک‌های پلنگی شکارچیان رأس هرم در اکوسیستم جنوبگان هستند و در اقیانوس جنوبی در جست‌وجوی غذا مهاجرت می‌کنند.
تقریباً ۴۰ گونه پرنده وجود دارد که در جنوبگان یا نزدیک به آن زاد و ولد می‌کنند، از جمله گونه‌های پترل، پنگوئن، باکلان و مرغ دریایی. اقیانوس اطراف جنوبگان توسط گونه‌های مختلف پرندگان دیگر از جمله برخی از آنها که معمولاً در قطب شمال زندگی می‌کنند، مورد بازدید قرار می‌گیرد. پنگوئن امپراتور تنها پنگوئنی است که در زمستان در جنوبگان تولید مثل می‌کند. این پنگوئن و پنگوئن آدلی در جنوبی تربن عرض‌های جغرافیایی نسبت به سایر پنگوئن‌ها تولید مثل می‌کنند.
قارچ‌ها
حدود ۱۱۵۰ گونه قارچ در منطقهٔ جنوبگان ثبت شده‌است که از این تعداد حدود ۷۵۰ گونه غیر گلسنگ هستند. برخی از گونه‌ها که تحت شرایط شدید و نامساعد تکامل یافته‌اند، حفره‌های ساختاری را در سنگ‌های متخلخل، اشغال کرده‌اند و در شکل‌دهی صخره‌های دره‌های خشک مک‌موردو (McMurdo) و پشته‌های کوهستانی اطراف آن نقش داشته‌اند.
مورفولوژی ساده‌شدهٔ این‌گونه قارچ‌ها، همراه با ساختارهای بیولوژیکی مشابه، سیستم‌های متابولیسمی که می‌توانند در دماهای بسیار پایین، فعال باقی بمانند و چرخه‌های زیستی کاهش یافته، آنها را برای چنین محیط‌هایی مناسب می‌سازد. سلول‌های دارای دیواره ضخیم و ملانینی‌شدهٔ نیرومند، آنها را در برابر پرتو فرابنفش مقاوم می‌کند.
همین ویژگی‌ها را می‌توان در جلبک‌ها و سیانوباکتری‌ها مشاهده کرد که نشان می‌دهد آنها سازگار با شرایط حاکم در جنوبگان هستند. این امر منجر به این گمانه‌زنی شده‌است که حیات در مریخ ممکن است شبیه گونه‌های قارچ‌های جنوبگان مانند کرایومایسس آنترکتیکوس و کرایومایسس مینتری باشد. برخی از گونه‌های قارچ‌ها که ظاهراً بومزاد جنوبگان هستند، در فضولات پرندگان زندگی می‌کنند و تکامل یافته‌اند تا بتوانند در داخل مدفوع بسیار سرد رشد کنند، اما می‌توانند از رودهٔ جانوران خون‌گرم نیز عبور کنند.
گیاهان
جنوبگان در طول تاریخ خود شاهد تنوع گسترده‌ای از حیات گیاهی بوده‌است. در دوره کرتاسه، اکوسیستم سرخس و مخروطیان بر آن تسلط داشت که در پایان آن دوره، به یک جنگل بارانی معتدل تبدیل شد. در طول دورهٔ نئوژن سرد، یک اکوسیستم توندرا جایگزین جنگل‌های بارانی شد. اقلیم امروزی جنوبگان اجازهٔ تشکیل پوشش گیاهی گسترده را نمی‌دهد. ترکیبی از دماهای یخبندان، کیفیت پایین خاک و کمبود رطوبت و نور خورشید مانع از رشد گیاه می‌شود و باعث تنوع گونه‌ای کم و توزیع محدود می‌شود. اکنون پوشش گیاهی در جنوبگان عمدتاً از خزه‌تباران (۲۵ گونه جگرواش و ۱۰۰ گونه خزه) تشکیل شده‌است. سه گونه از گیاهان گلدار در جنوبگان یافت می‌شوند: علف مویی جنوبگان، صدفی‌سای جنوبگان و گونهٔ غیر بومی علف آبی یک‌ساله.
سایر جانداران
از ۷۰۰ گونه جلبک در جنوبگان، حدود نیمی از آنها فیتوپلانکتون‌های دریایی هستند. جلبک‌های برفی رنگارنگ به‌ویژه در فصل تابستان در مناطق ساحلی فراوان هستند. باکتری‌هایی تا عمق ۸۰۰ متر (۰٫۵۰ مایل) زیر یخ‌ها در جنوبگان پیدا شده‌است. گمان می‌رود که یک جامعهٔ باکتریایی بومی در پهنهٔ آبی زیرزمینی دریاچهٔ وستوک وجود داشته باشد. تصور می‌شود وجود حیات در آن‌جا استدلال احتمال وجود حیات در قمر اروپای سیارهٔ مشتری را تقویت می‌کند. این قمر ممکن است در زیر پوستهٔ آب-یخ خود، آب داشته باشد. جامعه‌ای از باکتری‌های شدیددوست در آب‌های بسیار قلیایی دریاچه آنترسی وجود دارد. گستردگی موجوداتی با سازگاری بسیار بالا در چنین مناطق «غیرقابل‌پذیرایی» می‌تواند استدلال برای زیست فرازمینی در محیط‌های سرد و غنی از متان را بیشتر تقویت کند.
جستارهای وابسته
یادداشت‌ها
- ↑ * ادعاهای شیلی، آرژانتین و انگلستان تقریباً همپوشانی دارند (همان‌طور که از رنگ‌های مخلوط بالا دیده می‌شود)
- نروژ دو سرزمین را ادعا می‌کند. جزیره پتر یکم (جزیره‌ای کوچک در بالای سرزمین ماری برد) و سرزمین شهبانو ماود. نروژ به‌طور رسمی عرض جغرافیایی سرزمین شهبانو ماود تعیین نکرده‌است. به همین دلیل است که ادعای نروژ متفاوت از ادعاهای دیگر است. با این حال به‌طور کلی فرض می‌شود که ادعای نروژ به دنبال هنجارهای دیگر ادعاهای جنوبگان است.
- جنوبگان برزیل (ادعای غیررسمی برزیل) و سواب نو (ادعای تاریخی آلمان نازی) ادعاهایی هستند که در تصویر رنگ نشده‌اند. (جنوبگان برزیل به صورت یک قطاع دایره است ولی سو اب نو مرز مشخصی ندارد)
منابع
- ↑ United States Central Intelligence Agency (2011). "Antarctica". The World Factbook. Government of the United States. Archived from the original on 12 April 2020. Retrieved 14 September 2017.
- ↑ Joyce, C. Alan (18 January 2007). "The World at a Glance: Surprising Facts". The World Almanac. Archived from the original on 4 March 2009. Retrieved 7 February 2009.
- ↑ see ISO 4217
- ↑ Symes, Peter (2002). "Private Issues – The Antarctica Issues and the NORFED Issues". Retrieved 22 November 2016.
- ↑ جوی، پژوهشگاه ملی اقیانوس‌شناسی و علوم. «مرکز ملی تحقیقات جنوبگان». پژوهشگاه ملی اقیانوس‌شناسی و علوم جوی. www.inio.ac.ir. دریافت‌شده در ۲۰۱۶-۱۱-۰۴.
- ↑ Keegan, John; Andrew Wheatcroft (1986). Zones of Conflict: An Atlas of Future Wars. New York: Simon and Schuster. ISBN 0-671-60115-6.
- ↑ Bergin, Anthony (20 February 2007). "Six reasons Antarctica is crucial". Australian Financial Review. p. 63.
- ↑ "Natural Resources". The World Factbook. CIA. Archived from the original on 31 December 2016. Retrieved 30 October 2016.
- ↑ "Fisheries News". mecropress. 30 November 2003. Retrieved 30 October 2016.
- ↑ Guthridge, Guy (1999). "Antarctica in 1999". Britannica Book of the Year.
- ↑ "Final Report, 30th Antarctic Treaty Consultative Meeting". Antarctic Treaty Secretariat. Archived from the original (DOC) on 8 August 2007. Retrieved 2 August 2007.
- ↑ "Politics of Antarctica". Archived from the original on 14 February 2005. Retrieved 5 February 2006.
- ↑ "2015–2016 Tourists by Nationality Total". IAATO. Archived from the original on 10 November 2016. Retrieved 30 January 2017.
- ↑ Rowe, Mark (11 February 2006). "Tourism threatens Antarctic". London: Telegraph UK. Archived from the original on 26 January 2009. Retrieved 5 February 2006.
- ↑ «ATS.aq». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۵ مه ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲ نوامبر ۲۰۱۶.
- ↑ علی عبیری-روزنامه‌نگار (۲۰ فروردین ۱۳۹۹). «تاثیر کرونا بر ایستگاه‌های پژوهشی قطب جنوب». بی‌بی‌سی فارسی.
- ↑ TABNAK، تابناک |. «توان ایران برای حاکمیت بخشی از قطب جنوب». fa. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۱۱-۰۲.
- ↑ «Where is Oman in the World?». worldpopulationreview.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۱۱-۰۲.
- ↑ «How Iran Could Claim a Slice of Antarctica - Big Think». web.archive.org. ۲۰۲۰-۰۴-۰۲. بایگانی‌شده از اصلی در ۲ آوریل ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۱۱-۰۲.
- ↑ "Land Animals of Antarctica". British Antarctic Survey. Natural Environment Research Council. Archived from the original on 7 October 2008. Retrieved 25 April 2017.
- ↑ Sandro, Luke; Constible, Juanita. "Antarctic Bestiary – Terrestrial Animals". Laboratory for Ecophysiological Cryobiology. Miami University. Retrieved 22 October 2011.
- ↑ Trewby 2002.
- ↑ Ancel, André; Beaulieu, Michaël; Gilbert, Caroline (2013). "The different breeding strategies of penguins: a review". Comptes rendus de l'Académie des Sciences. 336 (1): 1–12. doi:10.1016/j.crvi.2013.02.002. ISSN 0001-4036. PMID 23537764. Retrieved 12 October 2020 – via Elsevier Science Direct.
- ↑ (Stromberg 1991)
- ↑ Staniland, Iain J.; Ratcliffe, Norman; Trathan, Philip N.; Forcada, Jaume (2018). "Long term movements and activity patterns of an Antarctic marine apex predator: The leopard seal". PLOS ONE. 13 (6): e0197767. Bibcode:2018PLoSO..1397767S. doi:10.1371/journal.pone.0197767. PMC 5988266. PMID 29870541.
- ↑ Woods, R.; Jones, H. I.; Watts, J.; Miller, G. D.; Shellam, G. R. (2009). "Diseases of Antarctic Seabirds". Health of Antarctic Wildlife: A Challenge for Science and Policy (به انگلیسی). Springer. pp. 35–55. doi:10.1007/978-3-540-93923-8_3. ISBN 978-3-540-93922-1.
- ↑ "Plants of Antarctica". British Antarctic Survey. Natural Environment Research Council. Archived from the original on 7 June 2011. Retrieved 12 July 2011.
- ↑ Bridge, Paul D.; Spooner, Brian M.; Roberts, Peter J. (2008). "Non-lichenized fungi from the Antarctic region". Mycotaxon. 106: 485–490. Archived from the original on 11 August 2013. Retrieved 22 October 2011.
- ↑ Selbmann, L; de Hoog, G S; Mazzaglia, A; Friedmann, E. I.; Onofri, S (2005). "Fungi at the edge of life: cryptoendolithic black fungi from Antarctic desert" (PDF). Studies in Mycology. 51: 1–32.
- ↑ de Hoog 2005.
- ↑ Godinho, Valeria M. (July 2013). "Diversity and bioprospecting of fungal communities associated with endemic and cold-adapted macroalgae in Antarctica". The ISME Journal. Nature Publishing Group. 7 (7): 1434–1451. doi:10.1038/ismej.2013.77. PMC 3695302. PMID 23702515.
- ↑ Rees-Owen, Rhian L.; Gill, Fiona L.; Newton, Robert J.; Ivanović, Ruza F.; Francis, Jane E.; Riding, James B.; Vane, Christopher H.; Lopes dos Santos, Raquel A. (2018). "The last forests on Antarctica: Reconstructing flora and temperature from the Neogene Sirius Group, Transantarctic Mountains". Organic Geochemistry (به انگلیسی). 118: 4–14. doi:10.1016/j.orggeochem.2018.01.001. ISSN 0146-6380.
- ↑ Chwedorzewska, K.J. (2015). "Poa annua L. in the maritime Antarctic: an overview". Polar Record. 51 (6): 637–643. doi:10.1017/S0032247414000916.
- ↑ "Algae". Australian Antarctic Program (به انگلیسی). Government of Australia. Retrieved 2022-04-24.
- ↑ Gorman, James (6 February 2013). "Bacteria Found Deep Under Antarctic Ice, Scientists Say". The New York Times. Retrieved 6 February 2013.
- ↑ Bulat, Sergey A. (28 January 2016). "Microbiology of the subglacial Lake Vostok: first results of borehole-frozen lake water analysis and prospects for searching for lake inhabitants". Philosophical Transactions of the Royal Society. Abstract: The Royal Society. 374 (2059). Bibcode:2016RSPTA.37440292B. doi:10.1098/rsta.2014.0292. PMID 26667905.
- ↑ Raha, Bipasa (2013). "The Search for Earth-Like Habitable Planet: Antarctica Lake Vostok May be Jupiter's Europa". Science and Culture (79): 120–122. ISSN 0036-8156.
- ↑ Weisleitner, Klemens; Perras, Alexandra; Moissl-Eichinger, Christine; Andersen, Dale T.; Sattler, Birgit (2019-05-10). "Source Environments of the Microbiome in Perennially Ice-Covered Lake Untersee, Antarctica". Frontiers in Microbiology. 10: 1019. doi:10.3389/fmicb.2019.01019. ISSN 1664-302X. PMC 6524460. PMID 31134036.
- ↑ Hoover, Richard Brice; Pikuta, Elena V. (January 2010). "Psychrophilic and Psychrotolerant Microbial Extremophiles in Polar Environments" (PDF). National Space Science and Technology Center. Microbial Extremophiles from Lake Untersee: NASA: 25–26. Retrieved January 30, 2022.
- ↑ Coulter, Dana. "Extremophile Hunt Begins". Science News. NASA. Archived from the original on 23 March 2010. Retrieved 22 October 2011.
پیوند به بیرون
- همشهری آنلاین، قطب جنوب در آمار گمرک ایران، همشهری‌آنلاین، ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۲