العین

محدودهٔ مدینة العین: از شمال دهکدهٔ الفقع، از جنوب «أم الزمول»، از شمال غربی «الختم»، «سویحان»، و از سمت مشرق به «أم غافة» و «صاع» محدود می‌گردد.

پیشینهٔ تاریخی «شهرالعین» به هفت هزار سال بیش بر می‌گردد. برخی گویند تاریخ پیشینه أش ۴۰۰۰ سال می‌باشد. در دوران عصر سنگ یا عصر حجر دوره‌ای است که در آن فناوری در راستای فرگشت انسانی گسترده‌گشت و زندگی انسانی از خاور آفریقا به سراسر جهان پراکنده‌گشت. در این دوران انسان‌هایی به این منطقه رسیده أند، و مجتمعات انسانی به پا نمودند. «شهرالعین» در طول این ازمنه یکی از آبادترین واحههای مؤثر بر سر راه کاروان‌های تجارتی بوده‌است، که در زمان پیشین به نام « واحة العین » معروف بوده‌است و سرزمینی آباد و پر رونق بوده‌است. سرزمینی که مسکن قبائل بزرگ و متعدد شبه‌جزیره عربستان بود، بی شک آنقدر بزرگ و انبوه و پرجمعیت بوده که نه تنها مردم دردامنه ارتفاعات کوهستانی زنجیره کوه حجر و دشتهای معتدل شمالی و جنوبی آن زندگی می‌کرده‌اند، بلکه جبر طبیعت و مقتضیات جغرافیائی آنهارا به نقات مختلف و اطراف « واحة العین » پراکنده‌ساخته و در کوه و دشت و بیابان و دره و صحرا وبر فراز کوه‌های بلند زندگانی می‌نموده‌اند. روایت است که مردم این «شهر» بت‌پرست بوده أند مانند سایر قبائل شبه جزیره عربستان پیش از ظهور اسلام. آثار زیادی از آن‌ها تا به حال برجای مانده‌است. «مدینة العین» به نام (منطقه شرقی) نیز نامیده می‌شود، نسبتاً به موقعیت جغرافیایی امارات متحده عربی. این شهر زیبا در فاصلهٔ ۱۶۰ کیلومتری شهر ابوظبی پایتخت دولت امارات واقع می‌باشد.

منطقهٔ العین یا توّام، به‌عنوان بخشی از منطقه غربی حجر، که دارای اهمیت تاریخی است، از حدود ۸٬۰۰۰ سال پیش دارای ساکنانی بوده است و مناطق باستان‌شناسی نشان می‌دهند که انسان‌ها در مناطقی نظیر الرمیله، هیلی جبل حفیت سکونت داشته‌اند. اهالی این فرهنگ‌های نخستین برای مردگان خود مقبره‌های لانه‌زنبوری ساخته‌اند و به شکار و جمع‌آوری غذا اشتغال داشته‌اند. آب مورد نیاز برای آبیاری مزرعه‌های نسختین در این منطقه، تا پیش از دوران مدرن از واحه‌ها تأمین می‌شده است. در دههٔ ۱۹۵۰، شیخ زاید مقبره‌های موجود در این منظقه را کشف کرد و توجه یک تیم باستان‌شناسی دانمارکی را به آن جلب کرد؛ تیمی که در سال ۱۹۵۹ رهبری حفارسی در این مقبره‌ها را بر عهده گرفت. در سال ۱۹۷۱، موزه العین به‌منظور نگهداری از اجسام کشف‌شده در این منطقه، احداث شد. در دههٔ ۲۰۰۰، اداره فرهنگ و میراث فرهنگی امارت ابوظبی برای به‌رسمیت شناخته شدن این منطقه به‌عنوان میراث جهانی توسط یونسکو به لابی‌کردن پرداخت و در سال ۲۰۱۱، العین به نخستین منطقهٔ میراث جهانی در امارات متحده عربی بدل شد که توسط یونسکو به رسمیت شناخته می‌شد.

در مورد وجه تسمیه شهرالعین به این نام، به دلیل وجود چشمههای آب شیرین و فراوان در اطراف و کنار این منطقه العین نامگذاری شده‌است که به معنای چشمه است.

بر طبق آمار سال ۲۰۰۳ میلادی جمعیت شهر العین ۲۵٫۳۸۰ نفر می‌باشد. ساکنان این شهر اهل سنت و مالکی مذهب هستند، یعنی از پیروان امام مالک بن انس هستند.

«شهرالعین» در حوزه بازاریابی‌های گردشگری و معرفی خود به عنوان دومین جاذبه گردشگری امارات است بعد از امارت شارجه، این شهر براساس یک راهبرد (استراتژی) روبه گسترش طولانی مدت گردشگری بوده‌است. «مدینة العین» از موقعیت جغرافیایی بی‌همتایش و مزایای بسیار زیادی برخوردار است. «العین» در کوهپایه جبل حفیت واقع شده و مرکز فعالیت‌های اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و گردشگری امارت ابوظبی به حساب می‌آید. اماکن گوناگون گردشگری در این شهر وجود دارد که مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از:موزه العین، باغ وحش العین، پارک بازی هیلی، عین الفایضة (آب معدنی)، پارک مبزرة الخضراء، جبل حفیت، و دیگر جاهای باستانی، و قنات‌های آب که یکی از دیدگاه گردشگران منطقه‌است. «شهرالعین» یکی از مقاصد گردشگری مردم امارات است، همچنین این شهر یکی مناطق متنفس طبیعی اهالی منطقه‌است، چنان‌که در مواسم مختلف مخصوصاً ایام بارش باران وفصل زمستان مردم از مناطق مختلفه امارات به این مکان می‌آیند، این شهر تمیز خاصی دارد وجاهایی واشکالهایی از صخرهای تاریخی و تکوینات و مجاری آب در اطراف درهٔ العین وجود دارد. قسمتی از این دره در تمام سال آب دارد و قسمت دیگر خشکیده‌است، گردشگران در این قسمت خشکیده خیمه می‌زنند.

شهر العین به جشنواره بهار مشهور است، سالیانه «جشنواره بهار» (مهرجان الربیع) در این شهر زیبا برگزار می‌شود، «شهرالعین» مرکز فعالیت‌های اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و گردشگری ابوظبی به‌شمار می‌آید. در این دوره از سال، گردشگران زیادی را از تمام شهرهای امارات و همچنین کشورهای حوزهٔ خلیج فارس و غیره به سوی شهر العین می‌شتابند. سالیانه در حدود ۱۳۰ هزار نفر بازدیدکننده از شهر العین دیدن می‌کنند.

شهرالعین به هفت منطقهٔ مهم تقسیم می‌شود:

• منطقة الصاروج.
• منطقة المطاوعه.
• منطقة الجیمی.
• منطقة المویجعی
• منطقة المقام.
• منطقة المرخانیه.
• منطقة المعترض.

حومهٔ برون‌شهری العین به عربی (ضواحی العین الخارجیه) عبارتند از:

• ام غافه.
• مزید.
• الهیر.
• القریح.
• الفوعه.
• السلیمات.
• الیحر.
• الساد.

• قلعه مریجب.
• قلعة الجاهلی.
• قلعة المویجعی
• قلعة المربعه.
• قلعة الحصن.

• پارک بازی الهیلی.
• پارک بصره.
• پارک السلیمی.
• پارک جامعه.
• پارک فلج هزاع.
• پارک عین الفایضه.
• پارک باف وحش.
• پارک هیلی.

در شهر العین و حومه آن در حدود ۳۰۰ قنات به عربی (الفلج) وجود دارد که مشهورترین آن‌ها عبارتند از:

• فلج العین.
• فلج الهیلی.
• فلج القطارة.
• فلج الداوودی.
• فلج الجاهلی.
• فلج الجیمی.
• فلج المعترض.
• فلج المویجعی.
• فلج مزید.
• فلج الصاروج. طول این قنات به مسافت ۱۰ کیلومتر است.

• رحمة، عبدالرحمن، عبدالله، “ (الإمارات فی ذاکرة أبنائها) “، جلد دوم. چاپ القراءة للجمیع للنشر والتوزیع، ابوظبی:، انتشار سال ۱۹۹۰ میلادی.
• محمدیان، کوخردی، محمد، “ (الإمارات عبر التاریخ) “، ج۱. سال انتشار ۲۰۰۸ میلادی به (عربی).
• خلفان، الروم، محمد، “ (الحدائق و المتاحف فی الإمارات) “، ج۱. چاپ سوم، ابوظبی: “شرکة ابوظبی للطباعة والنشر“، انتشار ۱۹۸۸ میلادی.
• دکتر:ادوارد، هندرسون، “ (ذکریات عن دولة الإمارات و سلطنة عمان) “، چاپ موتیف آیت للنشر، مطبعة راشد، عجمان ۱۹۸۸.
• ثیسجر، ویلفرد. ملقب به مبارک بن لندن، (الرمال العربیة) ، منشورات موتیف آیت للنشر چاپ وانتشار سال ۱۹۹۱ میلادی به (عربی).