ساکوکو
ساکوکو (به ژاپنی: 鎖国 Sakoku) به معنی کشور بسته یا در ترجمه واژه به واژه به معنای کشور در زنجیر یا با ارفاق بسیار سیاست درهای بسته، سیاستی بود که در ژاپن در دوره ادو از سوی استبداد نظامی توکوگاوا اعمال می‌شد و هدف آن محدود و ممنوع کردن ارتباط و تجارت مردمان کشور ژاپن با اتباع خارجی بود. دستورها و سیاست‌های ساکوکو از ۱۶۳۳ تا ۱۶۳۹ تعیین شدند. ورود خارجی‌ها و خروج ژاپنی‌ها می‌توانست مجازات مرگ را در پی داشته باشد. با این حال ساکوکو به معنی انزوای مطلق ژاپن نبود. اطلاعات مورد نیاز از طریق پادشاهی ریوکیو و دودمان جوسان به کشور وارد می‌شد. از لحاظ اقتصادی نیز علاوه بر دو منبع ذکر شده، ژاپن در جزیره مصنوعی دجیما واقع در ناگاساکی با هلند، در همان استان ناگاساکی با چین و کره و در هوکایدو با مردم آینو داد و ستد داشت.
پایان سیاست ساکوکو
در ژوئیه سال ۱۸۵۳، دریادار متیو پری با چهار کشتی جنگی وارد خلیج ادو شد و نظام سیاسی شوگون‌ها را دچار آشفتگی کرد. ناخدا پری آماده بود تا در صورت شکست مذاکرات دست به اقدام نظامی بزند. ژاپنی‌ها مجبور شدند که به او اجازه ورود به ساحل داده و نامه رئیس‌جمهور آمریکا را که حاوی دستورهایی برای امضای یک معادله تجاری بود وصول کنند. پری به چین رفت و در بازگشت پاسخ مطلوب خود را از شوگون‌سالاران توکوگاوا دریافت کرد. به این صورت عهدنامه کاناگاوا امضا شد و راه برای گسترش ارتباط سیاسی و اقتصادی ژاپن با دیگر کشورها هموار گردید.
جستارهای وابسته
- تاریخ ژاپن
- توکوگاوا ایه‌یاسو
- باکوماتسو