زمینی‌سازی
زمینی‌سازی به آماده‌سازیِ جَو، دما، مکان‌نگاریِ پوسته یا بوم‌شناسیِ یک سیاره یا قمر به سبکِ کرهٔ زمین برای زندگی انسان می‌گویند.
طرح‌هایی وجود دارد که روند و فرایندِ تغییرِ درازمدتِ محیطِ سیارات، ماه‌ها و دیگر اجرام فضایی را پیشنهاد می‌کنند؛ بصورتی که جَو و خاک آن اجرام به صورتی درآیند تا سازگار با سکونتگاه‌های بشری گردند. زمینی‌سازی گونه‌ای از مهندسی سیارات است.
پیشینه
مفهوم زمینی‌سازی هم از داستان‌های علمی-تخیلی و هم از محافل علمی ریشه می‌گیرد. سازندهٔ این اصطلاح احتمالاً جک ویلیامسون بوده‌است که در یکی از داستان‌ها در یک مجله آمریکایی علمی-تخیلی به نام «علمی-تخیلی حیرت‌آور» (Astounding Science Fiction) آن را به‌کار برده‌است. ولی خود مفهوم پیش از آن هم شناخته‌شده بود. اولاف استپلدون در کتاب واپسین و نخستین انسان نمونه‌ای به‌دست می‌دهد که در آن سیارهٔ ناهید پس از جنگی طولانی و نابودگرانه با بومیانِ آن دستخوشِ تغییراتِ محیطی می‌شود.
تئوری‌ها
کارل سیگن (ستاره‌شناس و فضانورد) در سال ۱۹۶۱، روشِ مهندسی سیاره‌ایِ زُهره را در مقاله‌ای در مجلهٔ ساینس منتشر کرد. سیگن بذرپاشیِ جَوّ زُهره را با جلبک پیشنهاد کرد که آب، نیتروژن و دی اکسید کربن را به ترکیباتِ آلی تبدیل خواهد کرد.
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ Science Fiction Citations: terraforming(html) (به انگلیسی) Retrieved on 2006-06-16.
- ↑ Stapledon, Olaf (۱۹۳۰)، Last and First Men
- ↑ Sagan, Carl (1961). "The Planet Venus". Science. 133 (3456): 849–58. Bibcode:1961Sci...133..849S. doi:10.1126/science.133.3456.849. PMID 17789744.
- آسیموف، ایزاک، دانشنامه جهان، شماره ۱۰، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ۱۳۷۴خ، ص۳۲.