خانه
خانه یا مَنزِل در مفهوم عام بمعنی یک محدوده اختصاصی است. در زبان فارسی و نیز بعضی از زبانهای دیگر، کلمه خانه میتواند با کلماتی مانند آشپز، رختشور، سرباز، اسلحه و غیره، ترکیب شده و دلالت بر اختصاص یک محدوده، به فعالیتی معلوم کند. یک خانه مکانی امن برای استراحت کردن، زندگی کردن و آسودن است در این مکان معمولاً یک فرد یا یک خانواده زندگی می‌کنند و وسایل خود را در آن نگهداری می‌کنند در فرهنگ سنتی و عامه ایرانی گاه از اصطلاحات «چهاردیواری (چاردیواری) کاشانه یا منزل» به جای خانه استفاده می‌شود.
خانه‌های جدید شامل سرویس‌های بهداشتی و امکانات تهیه غذا نیز هستند اما در برخی مناطق همچنان برخی اقوام دارای خانه‌هایی هستند که پیشرفت نکرده، از امکانات رفاهی یا حتی مکان ثابتی برخوردار نیست. چادرنشینی یکی از انواع این نوع زندگی است.
خانه معمولاً خصوصی‌ترین ملک یک فرد یا یک خانواده در اجتماع است که از امنیت و حریمی مشخص و ویژه برخوردار است.
امروزه به دلیل کمبود زمین در شهرها خانه‌ها بیشتر به صورت آپارتمان ساخته می‌شوند.
تعریف
به استناد معنی واژهٔ خانه در لغت‌نامه دهخدا، «خانه جایی است که در آن آدمی سکنی می‌کند.» در زبان فارسی میانه این کلمه به صورت خانک یا خانگ به کار می‌رفته و در زبان قدیمی ایرانی به شکل âhana به معنای جا و محل بوده‌است که از ân و hân گرفته شده‌است.
طبقه‌بندی
از دیدگاه مصالح ساختمانی
- خانه لوله‌ای
- خانه گلی
- خانه خشتی
- خانه سیمانی
- خانه فلزی
- خانه چادری
- خانه برفی
از دیدگاه ساختمان‌سازی
- خانه ویلایی
- خانه آپارتمانی
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ فکوهی، ناصر (۲۰۱۶-۱۲-۰۵). ««خانه»: وداع با «چهاردیواری»». انسان‌شناسی و فرهنگ. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۴ فوریه ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۲-۱۳.
- ↑ علی‌اکبر دهخدا و دیگران، سرواژهٔ «خانه»، لغت‌نامهٔ دهخدا (بازیابی در ۲۵ بهمن ۱۳۹۵).
- ↑ براتی، ناصر (۱۳۸۲). «بازشناسی مفهوم خانه در زبان فارسی و فرهنگ ایرانی». خیال (۸): ۲۴–۵۵. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۲-۱۳.
پیوند به بیرون
- ↑ فرهنگ دهخدا، ویکی واژه