سلطان حسین بایقرا
سلطان حسین بایقرا (محرم ۸۴۲/می-جون ۱۴۳۸ در هرات - ۱۱ ذی‌الحجه ۹۱۱ ه.ق /۴ می ۱۵۰۶ م در روستای بابااِلهی در نزدیکی هرات) پسر امیر منصور پسر بایقرا پسر عمر شیخ پسر تیمور گورکانی معروف به «خاقان منصور» و معزالسلطنه و ابوالغازی آخرین سلطان بزرگ از امرای تیموری (فرمانروایی: ۷۵–۸۷۳ ه.ق. /۷۰–۱۴۶۹ م؛ و ۹۱۱–۸۷۵ ه.ق. /۱۵۰۶–۱۴۷۰ م) بود.
| سلطان حسین بایقرا | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| خاقان منصور، معزالسلطنه، ابوالغازی | |||||
سلطان حسین بایقرا، اثر کمال‌الدین بهزاد، دهه ۱۴۹۰ میلادی | |||||
| سلطنت | ۸۴۸ - ۸۴۸ خورشیدی (۳۷ سال) | ||||
| تاج‌گذاری | ۸۴۸ هجری خورشیدی | ||||
| پیشین | ابوالقاسم بابر، ابوسعید میرزا، یادگار محمد میرزا | ||||
| جانشین | بدیع‌الزمان میرزا، مظفرحسین میرزا | ||||
| زاده | خرداد ۸۱۷ هجری خورشیدی هرات، امپراتوری تیموری، افغانستان امروزی | ||||
| درگذشته | ۱۳ اردیبهشت ۸۸۳ هجری خورشیدی روستای بابااِلهی، نزدیک هرات، امپراتوری تیموری، افغانستان کنونی | ||||
| آرامگاه | |||||
| فرزند(ان) |
| ||||
| |||||
| دودمان |  تیموریان | ||||
| پدر | منصور تیموری | ||||
| مادر | فیروزه سلطان بیگم | ||||
| دین و مذهب | اسلام، حنفی | ||||
زندگی‌نامه
سلطان حسین بایقرا در سال ۸۶۱ ه. ق که خراسان آشفته شده بود، در شهر مرو به پادشاهی نشست و در ذی‌حجهٔ ۸۶۲ ه. ق/۱۴۵۹ میلادی استرآباد را فتح کرد و در سال ۸۷۳ ه. ق. /۱۴۶۹ میلادی هرات را تسخیر نمود و در ۸۷۴ با میرزا یادگار محمد جنگید و در اواخر سال ۸۷۵ ه. ق. با میرزا سلطان محمود جنگید و تا سال ۹۰۲ه. ق در غایت دولت و اقبال حکومت کرد؛ و در سال ۹۱۱ ه. ق/۱۵۰۶ م درگذشت.
آثار
او پادشاهی ادب‌پرور و هنردوست بود و وزیر معروفش امیر علیشیر نوایی موجب شهرت دربار او و آبادانی پایتختش هرات شده بود. میر علی هروی از خوشنویسان مهم سده دهم مدتی در دربار وی بوده‌است.
اثری موسوم به مجالس‌العشاق و اشعاری به فارسی و ترکی دارد و تخلصش حسینی بوده‌است.
| سلف: میرزا یادگار محمد | سلسلهٔ تیموریان (در هرات) | جانشین: بدیع‌الزمان میرزا |