بوالخیر

این روستا در دهستان بوالخیر قرار دارد. و بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ جمعیت آن ۱۹۴۰نفر (۴۶۶خانوار) بوده‌است.

بوالخیر از مهم‌ترین بنادر جنوب ایران از گذشته تاکنون بوده‌است و از قدیم دروازه‌ای مهم برای ورود و صدور کالا بوده‌است. سابقه گمرک ان به حدود یک قرن و نیم می‌رسد که از گمرکات قدیمی ایران به‌شمار می‌رود. علاوه بر گمرک، اداراتی چون پست و امنیه (پاسگاه) در این بندر سابقه طولانی دارند. تجارت با کشورهای خلیج فارس و در گذشته با کشورهای خاور دور مانند هند، پاکستان، و کشورها و جزایر آفریقایی مانند مومباسا، دارالسلام و زنگبار باعث صدور و ورود حجم بسیاری از کالا در این روستا بوده‌است از این رو در قدیم در میان ساکنان روستاه‌های اطراف و مناطق دورتر به «کراچی کوچک» معروف بوده‌است. مردمان این بندر مهاجرانی از عربستان،اعراب تنبک جنوبی،اعراب خارک، دشتی و ساکنان بومی قدیمی تشکیل شده‌است. بوالخیر از قدیم مورد توجه تجاران و دلالان کالا بوده‌است؛ و به همین دلیل دریانوردی در ان قوت گرفت و و در قدیم تجارت اسلحه و برخی کالاهای مهم باعث رونق ان شد. دریانوردان بوالخیر و منطقه بارکی (گاهی، خورشهاب، بوالخیر، عامری، رستمی، کری، سالم آباد، بنجو ، کلات) چهره‌های درخشان دریانوردی در خلیج فارس و حتی اقیانوس بوده‌اند، که بین سایر دریانوردان خلیج به تنگسیرها مشهوره بوده‌اند. رئیس غلامعلی خلیلی بن علی از تجارن و واردکنندگان معروف اسلحه در این منطقه بوده‌است؛ که با روابط نزدیک و دوستانه‌ای که دلالان و تجارن عرب خلیج فارس مانند "یوسف بن عبدالرحمن آل فخروه" داشته‌است اقدام به قاچاق اسلحه در این منطقه می‌کرده‌است.

• «نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۸۵». درگاه ملی آمار. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۱ آبان ۱۳۹۲.

۱. دوسفرنامه از جنوب ایران در سال‌های ۱۲۵۶هـ. ق-۱۳۰۷هـ. ق، ص۹۴
۲. کتاب سیری در قلمرو گمرکات ایران از سیستان تا خوزستان. نوشته محمد فتحی. فروردین ۱۳۵۴. صفحه ۱۹۶