بنگال

نام بنگال یا بنگاله از کلمه «بنگا» یا «ونگا» برگرفته‌است. از این قوم غیر آریایی در متون حماسی قدیم به زبان سانسکریت و کتب مذهبی هندوان و همچنین ادبیات بودایی (میلندا پنهو) یاد شده‌است. در گذشت زمان این نام بر سرزمینی اطلاق شد که این قوم در آن می‌زیست. بنگای (بنگال) در دوران پادشاهان پال و سین ناحیه کم وسعتی در ساحل شرقی رود گنگ و دلتای آن در جنوب بنگال کنونی بود. بنگال غربی را رادها و بنگال شمالی را پوندرا وردهن می‌نامیدند. بر این نواحی، وریندرا و لکهنوتی را نیز باید افزود. بخشی از بنگال شمالی و غربی را گور نیز می‌گفتند. اما گاهی این نام بر سراسر بنگال اطلاق می‌شد. قلمرو راجه‌های پادشاهان سین بخشی بسیار بزرگ از بنگال را شامل بود، اما این راجه‌ها همواره گوری سور (پادشاهان گور) خوانده می‌شدند. نویسندگان مسلمان قدیم، بنگال جنوبی را بنگ یا بنگا می‌نامیدند.

این منطقه دارای فرهنگ غنی می‌باشد از افراد مهم فرهنگی آن می‌توان افراد زیر را نام برد

رابیندرانات تاگور شاعر، فیلسوف، موسیقیدان و چهره‌پرداز اهل بنگال هند بود. نام‌آوریش بیشتر از برای شاعری اوست. وی نخستین آسیایی برنده جایزه نوبل بود. پدرش دبندرانات (مهاریشی) و مادرش سارادادیوی نام داشت. پدر تاگور غزلهای حافظ را از برداشت و به اشعار فارسی علاقه وافری داشت او خود را متعلق به سرزمین ایران می‌دانست. به تاگور لقب گوردیو (Gurdev) به معنای پیشوا داده‌اند. وی از سردمداران دیرین و مدافعان سرسخت استقلال هندوستان به‌شمار می‌آید. رابیندرانات تاگور بزرگترین شاعر ایالت بنگال است، که به دو زبان هندی و بنگالی شعر می‌سرود و اشعار خود را به انگلیسی نیز ترجمه می‌کرد. هم سرود ملی هند و هم سرود ملی بنگلادش از تصنیف‌های تاگور است.

• بنگلادش
• بنگال غربی
• جغرافیای بنگلادش
• پاکستان شرقی
• پاکستان غربی
• تاریخ بنگلادش