زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

عشار






عَشّار به معنای فرد باج خواه می باشد.


۱ - تعریف



در گذشته عشّار به کسی می‌گفتند که به دستور حاکم ستمگر بابت عوارض و مالیات ورود کالاهای بازرگانان به مرزها و شهرها، ده یک آن اموال را از آنان دریافت می‌کرد.
[۱] مجمع البحرین، واژه «عشر».
[۲] مبسوط در ترمینولوژی حقوق، ج۴، ص۲۵۴۱- ۲۵۴۵.


۲ - کاربرد فقهی



عنوان یاد شده در روایات آمده و به مناسبت در برخی ابواب فقهی، مانند تجارت به کار رفته است.

۳ - حکم عشاری



عشّاری حرام است و عشّار بر حسب آنچه در روایات آمده ملعون و از جمله کسانی است که دعایشان مستجاب نمی‌شود.
[۴] وسائل الشیعة، ج۱۷، ص۳۱۵.


۴ - معامله با عشار



داد و ستد و کسب و کار با مال کسی که از حرام پرهیز نمی‌کند، از قبیل عشّار، مکروه است مگر آنکه معلوم باشد عین مالی که با آن معامله صورت می‌گیرد، به ستم گرفته شده است که در این صورت، معامله حرام و باطل است.

۵ - پانویس


 
۱. مجمع البحرین، واژه «عشر».
۲. مبسوط در ترمینولوژی حقوق، ج۴، ص۲۵۴۱- ۲۵۴۵.
۳. وسائل الشیعة، ج۸، ص۳۹۰.    
۴. وسائل الشیعة، ج۱۷، ص۳۱۵.
۵. مجمع الفائدة، ج۸، ص۲۰.    
۶. مستند الشیعة، ج۱۴، ص۵۹.    
۷. الجامع للشرائع، ص۲۵۹.    


۶ - منبع



فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، ج۵، ص۳۸۷، برگرفته از مقاله«عشّار».    



آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.