دخانیات
دخانیات به
محصول توتون و
تنباکو که به صورت
سیگار و ...
استعمال می شود گفته می شود .
دخانیات یعنی آنچه از توتون و تنباکو به صورت سیگار و جز آن استعمال مى‌شود.
از آن در باب
صلات و
صوم و نیز
مسائل مستحدثه سخن گفته‌اند.
کشیدن سیگار و دیگر انواع دخانیات در صورتى که
ضرر مهمى داشته باشد
حرام است.
از نظر
امام خمینی «کشیدن سیگار حرام نیست و بهتر است نکشند.»
و برای کسی که احساس کند برای او
مضر است «بهتر است نکشد و اگر ضرر به حدی باشد که دفع آن
واجب است، نباید بکشد.»
و «مراد از ضرر، ضرری است که عقلا به آن اهمیت بدهند.»
و برای کسانی که
معتاد به سیگار نیستند، ولی تفریحاً سیگار می‌کشند «بهتر است ترک شود.»
و افراد معتاد نیز «بهتر است ترک کنند.»
و غیر معتادین «بهتر است خود را معتاد نسازند و اگر مضر به سلامت باشد باید اجتناب کنند.»
حکم سیگارکشیدن در تمامی مقاطع سنی بدون اجازه (و راضی بودن)
والدین «جایز است، ولی بهتر است نکشند.»
و «اگر موجب اذیت والدین باشد جایز نیست.»
امام خمینی درباره این‌که در حال قرائت خطبه‌ها از طرف امام‌جمعه، صرف سیگار از طرف مامومین صحیح است یا نه؟ فرموده است: «از هر کار که موجب فوات فائده خطبه باشد باید اجتناب نمایند.»
سجده کردن بر
برگ توتون و
تنباکو صحیح است.
بنابر تصریح بسیارى از
معاصران،
اجتناب از رساندن
دود دخانیات به
حلق بنابر
احتیاط، بر
روزه دار واجب است.
برخى نیز
فتوا به
وجوب اجتناب داده‌اند.
به نظر امام خمینی گرچه
دود بنابر اقوی به غبار ملحق نیست و رساندن آن به حلق روزه را باطل نمی‌کند، لیکن به بیانی که در تحریرالوسیله آمده است: «نعم یُلحق به شرب الادخنة علی الاحوط.»
بنابر
احتیاط (واجب) کشیدن دخانیات ملحق به رساندن
غبار به
حلق است و روزه را
باطل می‌کند.
