زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

حلیف





حلیف، به هم پیمان وهم سوگند گفته می شود.


۱ - تعریف حلیف



حَلیف به معنای هم سوگند، هم پیمان می باشد.

۲ - جایگاه حلیف در جاهلیت



از پیمانهاى رایج دوران جاهلى بین فردى با فردى دیگر یا بین دو گروه، پیمانى با این مفاد بود كه خون دو طرف یكى، و جنگ و صلح با هر طرف جنگ و صلح با طرف دیگر باشد و دو طرف از یكدیگر ارث ببرند و در پرداخت دیه، عاقله یكدیگر باشند. بر اساس این پیمان، هریك از دو حلیف، یك ششم مال دیگرى را به ارث مى‏برد و در جنایات، عاقله او مى‏‌شد
[۲] مسالك الافهام (كاظمى)ج۴، ص۱۶۲.
[۳] بحار الانوار ج۸۵، ص۲۵۲.


۳ - جایگاه حلیف در اسلام



در آغاز اسلام، مبناى میراث همین پیمان بود؛ لیكن بعدها نسخ گردید و مسلمانى و هجرت مبناى میراث قرار گرفت. سپس آن نیز نسخ گردید و میراث بر پایه قرابت و خویشاوندی مقرر شد. البته در اسلام، تنها در یک صورت ارث بر اساس پیمان یادشده ثابت است و آن جایى است كه هیچ یک از دو طرف، وارثى- اعم از نسبی و غیر نسبی- نداشته باشند
[۴] مفتاح الكرامة ج۱۷، ص۳۲۷.



۴ - پانویس


 
۱. المبسوط ج۷، ص۱۸۱.    
۲. مسالك الافهام (كاظمى)ج۴، ص۱۶۲.
۳. بحار الانوار ج۸۵، ص۲۵۲.
۴. مفتاح الكرامة ج۱۷، ص۳۲۷.



۵ - منبع


فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج‌۳،ص۳۶۹.    


رده‌های این صفحه : ارث | فقه




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.