ایماءایماء، کنایه با وسائط کم، و ارتباط روشن بین لازم و ملزوم را گویند. ۱ - تعریف«ایماء» در لغت به معنای اشاره، و در اصطلاح، کنایه‌ای است با وسائط اندک و روشنی ارتباط (تلازم بین لازم و ملزوم) که بی هیچ تعریضی مستقیما بر معنای مقصود دلالت می‌کند؛ گویا به سوی آن معنا اشاره می‌شود؛ ۱.۱ - ایماء در قرآن(واتل علیهم نبا نوح اذ قال لقومه یا قوم ان کان کبر علیکم مقامی وتذکیری بآیات الله…)؛ "و خبر نوح را بر آنان بخوان آنگاه که به قوم خود گفت ای قوم من اگر ماندن من «در میان شما» و اندرز دادن من به آیات خدا بر شما گران آمده است". «مقام» به حسب لغت، اسم مکان است؛ ولی در این آیه، ایماء و کنایه از خود حضرت نوح علیه‌السّلام است. برخی ایماء و اشاره را به یک معنا گرفته‌اند. [۲]
حسینی، جعفر، اسالیب البیان فی القرآن، ص۷۸۶.
۲ - عناوین مرتبطاشاره. ۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «ایماء». |