کنایه

• از روستا بپرس! روستا در این جمله مجاز است و منظور از روستا مردمِ روستا است چون روستا قابل پرسش نیست.
• «جام را بنوش»، که منظور نوشیدن مایع، آب یا شرابِ محتوای آن است نه خود جام،
• «قاره سیاه مظلوم است» که منظور، مردم آفریقا است.
• وال استریت خیابانی در محلهٔ منهتن نیویورک در ایالات متحده آمریکا است اما، بیانگر ساختمان بازار بورس نیویورک، بزرگ‌ترین بورس جهان از نظر میزان دادوستد و حجم مالی است،
• یاسر عرفات گفت: برای صلح، امیدی به تل آویو نیست. منظور از تل آویو، دولت اسرائیل و مذاکرات صلح است.
• گوش‌ات را به من قرض بده. یعنی کاملاً توجه به آنچه می‌گویم داشته باش.
• شیرینی شما پیش ما محفوظ است؛ که در آن منظور از شیرینی پول است.
• «دست درازی» کنایه از تعدی و تجاوز و طمع کاری به مال دیگران است.
• «کوتاه دستی» کنایه از بی طمعی یا بی عرضگی است.
• «پشت گوش او فراخ است» یعنی دیر جنب است.

در این شعر «روی بر خلق کردن» و «پشت بر قبله کردن» هر دو کنایه است از ریا کاری و از خدا به خلق پرداختن.

• معالم البلاغه، رجایی، محمد خلیل، ۱۳۵۹، نشر دانشگاه شیراز
• همائی، ماهدخت بانو، یادداشتهای استاد جلال همائی دربارهٔ معانی و بیان، تهران، هما
• ایبرمز، ام، اچ، ۱۳۸۴، فرهنگ توصیفی اصطلاحات ادبی، مترجم سعید سبزیان مرادآبادی، تهران، راهنما
• فالر راجن و…، زبان‌شناسی و نقد ادبی، ترجمه حسن پاینده، تهران، نشر نی
• حسین آقاحسینی، زهرا آقازینالی، مقایسه اجمالی صور خیال در بلاغت فارسی و انگلیسی
• همایی، جلال الدین، فنون بلاغت و صناعات ادبی، تهران، هما، ۱۳۸۴.

• بخش‌گویی
• مجاز