افتااستنباط و بیان حکم شرعی بعد از در خواست مقلِّد می باشد. ۱ - معنای افتاافتا، مصدر باب افعال و به معنای فتوا دادن و بیان رای و نظر است و در اصطلاح ، به معنای عملیاتی است که فقیه جامع الشرایطی که دارای منصب افتا است، بعد از استفتای (طلب فتوا) مقلدها از او، انجام می‌دهد و در ضمن آن، حکم موضوع یا واقعه مورد سؤال را از منابع اصلی ( مصادر تشریع ) استنباط کرده و آن را برای مقلدها، بیان می‌نماید. ۲ - منصب افتامنصب افتا از منصب‌های فقیه جامع الشرایط است. ۳ - نکتهافتا اخص از اجتهاد بوده و به معنای استنباط حکم در موردی است که از مفتی درباره آن استفتا شده باشد، اما اجتهاد، فراگیرتر و به معنای استنباط حکم است، چه در مورد آن سؤال شده باشد و چه نشده باشد. [۱]
اصول الفقه الاسلامی، زحیلی، وهبه، ج۲، ص۱۱۵۶.
[۲]
الاجتهاد اصوله و احکامه، بحرالعلوم، محمد، ص۲۲۹.
[۳]
اصول الفقه، ابو زهره، محمد، ص۳۷۶.
۴ - پانویس
۵ - منبعفرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۲۳۱، برگرفته از مقاله «افتا». |