مفتیمفتی، مجتهد دارای مقلِّد می باشد. ۱ - تعریفمفتی، به فقیهی گفته می‌شود که دارای ملکه اجتهاد است و علاوه بر استنباط احکام ، آن را برای دیگران نیز بیان می‌کند. از این رو، به مجتهدی که دارای مقلدینی باشد که در وقایع و موضوعات مختلف (اعم از نوپیدا و غیر نوپیدا)، از او فتوا بخواهند و او فتوای خود را برای آنها بیان نماید، مفتی اطلاق می‌گردد. ۲ - فرق مفتی با مجتهدفرق مفتی با مجتهد آن است که مجتهد، عام است و به هر کسی که ملکه اجتهاد و قدرت استنباط احکام شرعی را دارا باشد، صدق می‌کند، اما مفتی، علاوه بر این که ملکه اجتهاد دارد، مقلدینی نیز دارد که از او استفتا می‌کنند و از این رو باید دارای شرایط فتوا دادن نیز باشد. ۳ - کاربرد اصطلاح مفتی نزد اهل سنت و شیعهکاربرد اصطلاح مفتی در این معنا، نزد اهل سنت رایج است، ولی شیعه به چنین فردی مرجع تقلید می‌گوید، اما اخیراً این لفظ در نزد اهل سنت کاربرد دیگری نیز پیدا کرده است و به کسانی که به فتوای مجتهدی علم داشته و آن را برای مقلدین او نقل می‌کنند هر چند ناقل، خودش مجتهد نباشد نیز اطلاق شده است. ۴ - مفتی از دیدگاه اصولیوننکته: میان اصولیون اختلاف است که آیا به شخص غیر مجتهدی که به فتوای مجتهد علم ندارد اما مبانی مذهب فقهی او را می‌داند، و حکم مسئله را بر اساس آن، تخریج نموده و برای دیگران نقل می‌کند، نیز مفتی گفته می‌شود یا خیر. [۱]
الاجتهاد اصوله و احکامه، بحرالعلوم، محمد، ص۲۳۰.
[۲]
اصول الفقه الاسلامی، زحیلی، وهبه، ص۱۱۵۶.
[۳]
اصول الفقه، زهیرالمالکی، محمد ابوالنور، ج۴، ص۲۴۴.
۵ - پانویس
۶ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۷۶۳، برگرفته از مقاله «مفتی». رده‌های این صفحه : مجتهد
|